کدام تیم ملی است؟ / به چنین حکمرانانی نیاز داریم / چهار عمل اصلی ریاضی و سرمایه گذاری
به گزارش «تابناک»؛ روزنامه‌های امروز دوشنبه هفتم مهرماه در حالی چاپ و منتشر شد که اعتراض‌های بی سابقه در چین علیه سیاست «کووید صفر»، بازتاب ارفاق قضایی و آزادی زندانیان، احیای خط لوله صلح با سوآپ گاز روسیه و توسعه سواحل مکران برای توسعه همه ایران در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم:
کدام تیم ملی است؟
عباس عبدی طی یادداشتی در شماره امروز اعتماد با عنوان کدام تیم ملی است؟ نوشت: باعث تاسف است که برخی افراد جامعه ایران چنان در فضای غیرواقعی غرق شدند که نسبت به تیم ملی فوتبال نیز، اما و اگر ایجاد کردند و حتی از باخت آن ابراز خوشحالی کردند. گرچه بعید می‌دانم که آنان تعداد زیادی باشند و به ویژه آنکه فضای عمومی به سرعت علیه این رویکرد شد، ولی در این یادداشت می‌کوشم معنای تیم ملی را اعم از تیم ورزشی یا سیاسی و... نشان دهم و بگویم که نفی تیم ملی فوتبال، نفی مفهوم ملی است. چه کسانی عضو تیم ملی فوتبال هستند؟ اول از همه آنانی عضو هستند که مطلقا به دلایل غیر حرفهای انتخاب نمی‌شوند. یعنی هیچ عضوی منتسب به خانواده‌ای صاحب‌نام و دارای نفوذ نیست. شاید تیم لیبی چنین وضعی را نداشت که فرزند قذافی به صفت این انتساب به حاکم آنجا عضو آن تیم بود و تیم‌های فرزندان او باید برنده بازی‌های لیگ لیبی می‌شدند. ولی در ایران حداقل تا این لحظه چنین نیست و اگر مواردی هم بوده به ندرت بوده، ضمن اینکه تفاوت حرفهای فرد انتخاب شده با فرد لایق کم بوده است.
برای عضویت در تیم ملی چه مراحلی طی می‌شود؟ اول باید در تیم‌های پایه بازی کرد. آنجا هم براساس شایستگی بالا آمد. کارشناسان و استعدادیابان فوتبالی آن بازی‌ها را می‌بینند، افراد لایق را برای تیم‌های مهم انتخاب میکنند، هر بازیکن قیمتی متعارف دارد. کسی حاضر نیست پول مفت بابت بازیکن ناتوان بدهد. بازیکن در میدانی شفاف بازی می‌کند. تماشاگران و رسانه‌ها به او نمره میدهند. همه‌چیز واقعی و قابل سنجش است. سپس یک مربی کاربلد و مستقل از میان افراد موجود یا حتی خارجی کسانی را برای تیم ملی انتخاب می‌کند. اینجا ممکن است برخی ملاحظات و سلایق وجود داشته باشند، ولی در نهایت کمتر مورد ایراد است. آنان با یکدیگر و در میدان بازی با قواعد روشن که همه آن را می‌دانند و با حضور داور بی‌طرف رقابت میکنند. خشونت و اعتراض، موجب اخطار و اخراج می‌شود. قواعد را باید رعایت کنند، به همین علت است که در تیم ملی فوتبال از همه افراد با هر قومیت و مذهبی و هر میزان از تقیدات دینی می‌توان دید.
گزینش به آن معنایی که در امور دیگر هست، ندارد، مگر آنکه خلاف آشکاری کنند که همه مردم نسبت به آن حساس هستند. نه کاری به تتو کردن آنان دارند و نه در زندگی شخصی آنان دخالت میکنند و نه به نماز خواندن و روزه گرفتن آنان. آنان حق دوپینگ ندارند، والا اخراج می‌شوند. سپس باید در میدان‌های بین‌المللی در برابر تیم‌های دیگر با شرایط معین وارد رقابت شوند. قبولی و مردودی آنان نیز کاملا روشن است. مطابق ضوابط و داوری بی‌طرف و رعایت عدالت و انصاف بازی میکنند و هر تیم که برنده شود، حقش محفوظ است. این یعنی تیم ملی. اگر همین ضوابط و شرایط برای تیم‌های گوناگون کشور از جمله سیاست، اقتصاد، فرهنگ، دانشگاه و همه حوزه‌های دیگر تعیین و اجرا شود، آنان نیز تیم‌های ملی هستند. به میزانی که از این ضوابط دور هستند از مفهوم تیم ملی بودن دور هستند و تیم فرقه‌ای محسوب می‌شوند.
تیم ملی فوتبال به دلیل غلبه اصول حرفهای در انتخاب آنان که حتی مربی تیم نیز خارجی است و قرار است که استقلال نسبی از قدرت هم داشته باشند، مظهر و نماد مردم ایران و ملی است. این تیم هم به لحاظ اسم و هم از زاویه ملاک‌ها و اعتبار و رسم تیم ملی است و شایستگی دارد که ایران را نمایندگی کند. کافی است که فرآیند انتخاب تیم ملی را با تیم مجلس موجود مقایسه کنید تا معلوم شود تفاوت کارایی این دو تیم در اجرای وظایف و نمایندگی مردم چقدر متفاوت است؟ همین که تیم ملی فوتبال مبرا از پایگاه‌های انتسابی سیاسی است معیار خوبی برای فهم ماجراست. اگر روزی کسی در سیاست و مجلس و براساس کوشش خود مثل دروازه‌بان کنونی تیم ملی بالا بیاید، آن روز تیم سیاست هم ملی می‌شود.
به چنین حکمرانانی نیاز داریم
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان به چنین حکمرانانی نیاز داریم نوشت: شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی را هنوز هم مظلوم می‌دانیم، زیرا در میان حکمرانان گوش شنوائی برای سخنان حکیمانه‌اش پیدا نشد و اکنون نیز پیدا نمی‌شود. او اسلام را با معیارهائی عرضه می‌کرد که با فطرت انسان منطبق بود. حق هم همین است. زیرا اسلام دین فطرت است. بهشتی خطاب به حکمرانان می‌گفت: «خودسازی را به مردم تحمیل نکنید، به مردم کمک کنید، آگاهی بدهید، زمینه برای رشد اسلامی بدهید، ولی هیچ چیز را تحمیل نکنید. انسان بالفطره خواهان آزادیست، می‌خواهد خودسازی داشته باشد، اما خودش، خودش را بسازد، مبادا برخلاف دستور قرآن، مسلمان بودن و مسلمان زیستن را به مردم تحمیل کنید، آنها بر علیه شما طغیان خواهند کرد.»
این توصیه حکیمانه هرچند اختصاص به حکمرانان ندارد، ولی اولین مخاطبان آن، حکمرانان هستند. یک عالم دینی که در مسجد و محراب با مردم سروکار دارد یا بر منبر موعظه می‌نشیند نیز نباید از تشریح احکام و معارف دینی فراتر برود و درصدد تحمیل آنها بر مردم برآید. او هم اگر بخواهد مسلمان زیستن را به مردم تحمیل کند، هرگز موفق نخواهد شد. موفقیت مبلغان دینی فقط زمانی قابل تضمین است که با فطرت انسان‌ها رابطه برقرار کنند و بدانند که انسان بالفطره خواهان آزادی است و، چون محتوای دین خدا نیز بر فطرت انسانی منطبق است، بطور طبیعی هر انسانی وقتی با معارف دینی آشنا شود، به آن گرایش پیدا می‌کند و پای‌بندی نشان می‌دهد.
نوبت به حکمرانان که می‌رسد، توصیه پرهیز از تحمیل پررنگ‌تر و حساس‌تر می‌شود. حکمرانان، وکلای مردمند و حق ندارند چیزی را بر موکلین خود تحمیل کنند. اگر اجرای قانون، که ابزاری برای برقراری نظم در جامعه و جلوگیری از هرج و مرج است، برعهده حکمرانان است، حتی همان را هم با فرهنگ سازی و علاقمند کردن مردم به قانونمندی، بهتر می‌توانند به نتیجه برسانند. در جوامع پیشرفته به وضوح دیده می‌شود که مردم بدون آنکه دولتمردان نیازی به استفاده از زور و فشار برای وادار کردن آنان به اجرای قانون داشته باشند، داوطلبانه به قانون عمل میکنند و درصد تخلف بسیار پائین است. علت اینست که مردم آن جوامع، قانونمندی را به عنوان یک فرهنگ پذیرفته‌اند و تخلف از آن را دون شان انسانی خود می‌دانند. در میان افراد متدین و باایمان نیز پای‌بندی به قانون به میزان بسیار بالائی وجود دارد. جالب است که این پای‌بندی اختصاصی به یک دین خاص مثلاً اسلام ندارد، در میان پیروان سایر ادیان نیز هرکس از ایمان قوی‌تری برخوردار باشد، پای‌بندی او به قانون بیش از دیگران است.
مهم‌ترین نکته‌ای که باید در این مبحث مورد توجه حکمرانان قرار گیرد اینست که حکمرانان فقط وقتی می‌توانند فرهنگ پای‌بندی به قانون را در مردم نهادینه کنند که خودشان عامل آن باشند. با حرف زدن و نصیحت و موعظه و حتی توسل به قدرت و فشار نمی‌توان فرهنگ سازی کرد. این نکته را امام خمینی در مورد شیوه عملکرد روحانیون سَلَف با عبارتی رسا توضیح داده و گفته‌اند: «در ترویج روحانیت و فقاهت، نه زور سرنیزه بوده است نه سرمایه پول پرستان و ثروتمندان، بلکه هنر و صداقت و تعهد خود آنان بوده است که مردم آنان را برگزیده‌اند» صحیفه امام، ج ۲۱، صفحه ۲۷۶.
این سخن را امام هرچند درباره روحانیون سَلَف گفتند، ولی با این هدف بود که روحانیون خَلَف آن را آویزه گوش نمایند تا به قول شهید بهشتی مبادا برخلاف دستور قرآن، مسلمان بودن و مسلمان زیستن را به مردم تحمیل کنند. حکمرانانی که در یک نظام حکومتی دینی مسئولیت برعهده دارند نیز باید خود را مخاطب این سخن امام بدانند و فرهنگ سازی را سرلوحه فعالیت‌های خود قرار دهند. فرهنگ سازی فقط از کسانی برمی‌آید که فرهنگ در وجودشان نهادینه شده باشد و در رفتارشان متجلی شود. ما به چنین حکمرانانی نیاز داریم.
چهار عمل اصلی ریاضی و سرمایه گذاری
پیمان مولوی طی یادداشتی در شماره امروز ابتکار با تیتر چهار عمل اصلی ریاضی و سرمایه گذاری نوشت: این روز‌ها همه جهان از هزینه قطر برای برگزاری و ساخت زیر ساخت‌های جام جهانی صحبت میکنند، با احتساب زیرساخت‌ها چیزی در حدود ۲۰۰ میلیارد دلار.
این عدد را قطری‌ها از سرمایه‌گذاری درست خود در استحصال گاز از میادن خود در خلیج فارس بدست آورده است. البته قطری‌ها هم در مسیر امارات سرمایه گذاری‌های زیادی در جهان انجام داده اند و البته صندوق سرمایه گذاری ملی این کشور هم یکی از بزرگترین صندوق‌های سرمایه گذاری جهان است و بیش از ۴۰۰ میلیار دلار ارزش دارایی‌های تحت مدیریت آن است.
کمی به لیست زیر نگاه کنید:
صندوق ثروت نروژ: ۱۲۶۸ میلیارد دلار
صندوق سرمایه گذاری چین: ۱۲۰۰ میلیارد دلار
صندوق ثروت ابوظبی: ۷۰۸ میلیارد دلار
صندوق ثروت کویت: ۷۰۸ میلیارد دلار
صندوق ثروت سنگاپور: ۶۹۰ میلیارد دلار
صندوق ثروت عربستان: ۶۲۰ میلیارد دلار
و…
ما هم هر ثانیه ۱۱۰۰ دلار عدم النفع صادرات نفت (یک میلیون بشکه) و صندوق ملی که اصلا در حد و اندازه رقبایش نیست.
همانطور که می‌بینید اعداد بسیار بزرگی هستند و سوال اینجاست که آیا تمام این دارایی تحت مدیریت توسط فروش نفت و منابع و انباشت آن ایجاد شده است یا روشی جایگزین هم برای توسعه آن وجود دارد؟
تقریبا تمام صندوق‌های ثروت در جهان به فراخور رویکردشان از روش‌های ترکیبی استفاده میکنند. آنها سعی دارند از بازارهای موازی بین المللی بهره ببرند تا دارایی تحت مدیریتشان را بیشتر کنند و البته در این مسیر از متخصصان بین المللی نیز بهره می‌برند.
این صندوق‌ها توسط موسسات حسابرسی بزرگ حسابرسی می‌شوند و دارایی تحت مدیریت آنها توسط تیمی از مشاوران سطح بالا مدیریت می‌شود تا در رقابت در بازارهای مالی بتوانند دوام بیاورند.
در ایران نیز گام‌هایی برای ایجاد چنین صندوقی تحت عنوان صندوق ذخیره ارزی برداشته شد و سپس به صندوق توسعه ملی تبدیل شد.
اما اگر بخواهیم صادقانه در باب فعالیت این صندوق صحبت کنیم بیشتر از صندوق ثروت این صندوق تبدیل به قلک دولت‌ها شده است و همواره در حال برداشت از آن هستند و پروسه سرمایه گذاری صورت گرفته در صندوق‌های رقیب در ایران مشاهده نمی‌شود. دلیل این امر چیست؟
در ایران علی‌رغم شعار‌ها در باب اقتصاد و معیشت، جهت گیری سیاستگذار مبتنی بر بهینه شدن درآمد، سرمایه گذاری و ثروت نیست و این امر نتیجه‌اش را در سایز صندوق مدیریت ثروت نشان می‌دهد.
در ایران مدیریت ثروت کلمه‌ای بی‌معناست و فرصت‌های از دست رفته باز نخواهد گشت.
نوشته امروز آقای عبدی یکی از زیباترین وپر معنا ترین نوشته هایی ست که تاکنون از ایشان خوانده ام....دست مریزاد در ایران هم مدیریت ثروت وجود دارد وشاید خیلی هم حرفه ای تر ویا بهتر بگوییم زیرکانه تر فقط عیبش این است که ملی نیست ودر انحصار عده ای خاص است ومنشاءرانت وفساد وتراکم ثروت در دست دهک بالای جامعه ست. کسانی که مانع از تحقق برجام شدند واز دیوار سفارت عربستان بالا رفتند و فریاد زدند که شرکتهای آمریکایی حق ورود به ایران ندارند، باید جوابگوی وضعیت اقتصادی امروز باشند!!! زمانی می رسد که به علت گرمایش زمین ، فروش نفت و گاز محدودیت پیدا می کند . عدم سرمایه گذاری در زیرساختهای اقتصادی و عدم توسعه صنایعی که بتوان جایگزین نفت و گاز در صادرات جهانی بشود . در واقع بهترین فرصت در بیست سال گذشته و حداکثر تا بیست تا بیست و پنج سال آینده جهت نیل به اهداف اشاره شده بوده و خواهد بود . در بیست سال گذشته کار خاصی در راستای اهداف اشاره شده در بالا انجام نشده است و اگر در سالهای آتی نیز کار خاصی صورت نپذیرد ، روزی خواهد رسید که دیگر درآمد نفتی بالایی نداریم و صنایعی هم ایجاد نکردیم که جایگزین صادرات نفت بشود . قوانین غرب بسیار مترقی و بر اساس نیازهای امروز بشر است.البته که مردم به آن اهمیت میدهند ولی قوانین ایران برگرفته از قوانین بدوی عربستان است و اصلا مناسب جامعه امروزی نیست. امروز هر سه مطلب از روزنامه های اصلاح طلب گذاشته شده است. ابتکار، جمهوری و اعتماد.. بازم اصلاح طلبان همیشه طلبکار میگن ما ابزار ابراز نظر نداریم اگر روزی کسی در سیاست و مجلس و براساس کوشش خود مثل دروازه‌بان کنونی تیم ملی بالا بیاید، آن روز تیم سیاست هم ملی می‌شود!!!! درد بزرگی که ظاهرا درمان ندارد.... اقای مرندی و کیهان و دیگر رسانه های اصولگرا خبر از زمستان سرد و سخت و فاجعه اروپا را میدهند که تا نوک دماغ هر چشم آبی در اروپا قندیل یخ بسته!!!!اگر این ادعا درسته چرا قیمت نفت نزولی شده و یا جهش قیمت انرژی نداشتیم در بازارهای نفتی؟؟؟
آلمان و فرانسه تمام ظرفیت بالقوه اتمی خود را فعال کردند و نیروگاههای اتمی شان که بعد از فاجعه فوکویاما ی ژاپن و جو ضد هسته ای در جهان ،باعث تعطیلی انها شده بود را فعال کردند
ثانیا امریکا بزرگترین صادرکننده گاز مایع به اروپا شد که میگویند دیگر نیازی به گاز ندارند و بنادر اروپایی ها فعلا تکمیل است از کشتی های امریکایی
ثالثا اعراب و مخصوصا عربستان کمبود نفت نفت انها را جبران کردند
| 
دقیقا " به چنین حکمرانانی نیاز داریم " !!! مطلب جالب و دلنشینی بود تفاوت تیم ملی ما با تیم های قوی سرشناس این است که در تیم های سرشناس اولویت اول را روی اتحاد و پاسکاری قرار داده و در فرصت غافلگیرانه حمله می کنند اما در تیم ملی هر کس می خواهد آقای گل شود و اولویت روی اتحاد و پاسکاری نیستبخاطر همین در بازی های تیم های قوی تماشای آنرا لذت بخش و آدم محو هماهنگی ها و ارتباطات قوی بازیکنان می شود اما در تیم ملی آدم باید مشغول تماشای درگیری ها و خطاها و ضربات اعصاب خردکن و استرس زا باشد
این مملکت، مملکت حزب اللّهی هاست و آیندهی این مملکت هم بهدست همین حزب اللّهی ها و نیروهای انقلابی و مؤمن رقم میخورد و هرجا هم مشکلی عمده پدید آید، آنها باید بیایند و آن را حل کنند. فضل پروردگار، این‌گونه هم خواهد شد 
| آینده هرکس رو اعمال همون شخص مشخص می کنه این مملکت، مملکت حزب اللّهی هاست و آیندهی این مملکت هم بهدست همین حزب اللّهی ها و نیروهای انقلابی و مؤمن رقم میخورد و هرجا هم مشکلی عمده پدید آید، آنها باید بیایند و آن را حل کنند. فضل پروردگار، این‌گونه هم خواهد شد کی گفته خاتمی مرجعیت جامعه را دارد این حرف واقعا چرته. اصطلاحا برای ایجاد یک فرهنگ و یا یک اعتقاد برخی افراد اعتقاد به اجبار دارند و برخی افراد هم اعتقاد به افزایش درک و بصیرت در افراد دارندوقتی موضوع بصورت اجبار درآید نوعی عکس العمل تهاجمی در جامعه و رفتار معکوس بوجود می آید که متاسفانه جامعه ما در این شرایط عکس العمل معکوس است و کاملا مشهود است که چیزی که در رسانه های ملی وجود دارد در تطابق با کلیت جامعه نیست
برخی از موضوعات که غالبا با امنیت سر و کار دارند باید اجبار پشت آن باشد مثلا کسانی که دست به اسلحه و یا زورگیری و یا دزدی و خلاف می کنند باید اجبار و خشونت را در مقابل آنها تجویز کرد
اما بسیاری از موارد است که روش اجبار جواب معکوس می دهد و نیاز به استدلال و بصیرت افزایی دارد و تفاوتی نمی کند چه در سیاست داخلی و یا سیاست خارجی باشد
شما اگر در کلام خدا نگاه کنید خواهید دید که تمام دستورات خشونتی قرآن فقط در مقابل تجاوزات و تعدی ها است و برای مسائل فرهنگی و اعتقادی از استدلال و آگاهی بخشی استفاده می کند تا جایی که حتی به پیامبر دستور می دهد که تو فقط مامور به ابلاغ هستی و هیچ اکراه و اجباری در حتی موضوع پذیرش دین وجود ندارد و حتی در مقابل دشمنان هم توصیه می کند که مبادا بی احترامی شما به بت های آنها باعث بی احترامی آنها به اعتقادات شما شود (بماند که پرچم و نمادهای ملی جای خودش را دارد) و بقیه امور از قبیل عذاب و پشیمان کردن در این موضوع به عهده خدا است که ممکن است در این دنیا و یا در آخرت باشد و لذا برخی موضوعات باید بر اساس ترس از خدا باشد نه ترس از حاکمیت
بخاطر همین برخی افراد که درک درستی از کلام خدا ندارند فکر می کنند که در قرآن تناقضات زیادی وجود دارد درحالی که کلام خدا کاملا دقیق و باید در محل خودش بکار برده شود
جایی که صحبت از شدت عمل و خشونت می کند منظور در مقابل تجاوزات و تعدی ها است و جایی که صحبت از محبت و آرامش و لطافت می کند برای بیان حقایق و تبین است
اگر واقعا به این اصل اساسی توجه شود بسیاری از مشکلات ما در داخل و سیاست های خارجی و چالش های بین المللی قابل حل است
جناب آقای عبدی! اتفاقا آنان تعداد زیادی هستند. درکی از واقعیت ندارید و نمی خواهید داشته باشید. پس تحلیلتان از ابتدا اشتباه است. و با این تحلیلهایی که نه بر مبنای واقعیت که بر مبنای آرزوهای شماست اوضاع را روزبه روز پیچیده تر خواهید کرد. رفتاری که عده ای با تیم ملی داشتند کمال بی انصافی بود. تیم ملی پ برآمده از ملت است و برای افتخار ملی و ملت می جنگد من هم کاملادمخالف شرایط فعلی جامعه هستم چه از نظر اجتماعی چه سیاسی و چه اقتصادی. اما پشتیبان صد در صد تیم ملی کشورم هستم. و همین جا خاطر نشان می کنم که پیروزی تیم ملی برای هر ایرانی است و نباید به پای جناح و یا ارگان خاص و یا حتی حکومت نوشته بشه!
| اشتباه منفی دادم تیم ملی متعلق به همه ایرانیان است بگذریم که برخی همه چیز ارث پدرشان است .بعد از بازی باهر نتیجه ای به خیابان می آییم | تیم ملی بله این اما تیم میلیه متاسفانه رای و نظر مردم اهمیت زیادی نداره و در وقایع اخیر هم مسئولین کاملا ثابت کردن که صدای مردم را نمیخوان بشنون. یک باور اشتباه در این سیستم نهادینه شده و این که اگه به خواست مردم توجه بشه ملت خواستهای دیگری خواهند داشت پس بهتره کلا به خواست مردم بی اعتنا بود در صورتیکه حکمران چیزی جز خدمتگزار ملت نیست و کارش توجه به خواستهای مردمه نه خودش. راستی این قانون تجمعات آزاد چی شد؟آیا رفراندوم بلاخره روی مسائل مهم برگزار می شه؟
آیا با وجود این همه بی حجابی و شل حجابی و اعتراض و غیره، قانون حجاب اجباری برداشته می شه؟
تیم ملی طرفداران زیادی (چه معترض و چه غیر معترض) دارد،شایسته نیست به هیچ سمتی مصادره شود. برخی از واکنش ها به تیم ملی ناشی از حرکت های طرف مقابل برای مصادره تیم است... هر دو این حرکتها خوب نیست...به قول شما تیم ملی اگر نمی خواهد در مقطع فعلی سیاسی باشد باید استقلال خود را نیز نشان دهد. یک اظهارنظر ساده حق هر بازیکن مستقلی است.
بنده شخصا قمار روی تیم ملی را به هیچ گروه سیاسی توصیه نمی کنه که دودش به چشم خودشان می رود. مدیریت ثروت ااتفاقا خیلی هم خوب در جیب کسانی هست که از مردم پله ساختند وبرای خود دنیای جدا ساخته اند. فردا بازی حساسی مقابل آمریکا داریم، برد و حتی تساوی مقابل آمریکا، تیم را راهی دور حذفی می کند و باید یک ایران پشت تیم ملی باشد، بچه های تیم ملی هم نشان داده اند که با غیرت بازی می کنند و اگر تمرکز تیم حفظ شود با بزرگانی چون طارمی و آزمون براحتی از آمریکا امتیاز می گیریم و راهی دور بعد می شویم.البته ارنج تیم ملی و تفکر مربی خیلی مهم است اگر کیروش در برابر تیم های بزرگ، تفکر دفاع اتوبوسی و ضد حمله دارد، ایرادی نیست ولی در برابر آمریکا نباید به دفاع اتوبوسی روی آورد زیرا اولا آمریکا مثل اسپانیا، برزیل، پرتغال و ...، تیم درجه اولی نیست و در ثانی دفاع اتوبوسی در برابر آمریکا فقط باعث فرصت سوزی تیم در حمله می شود.
اگر در بازی با آمریکا ضمن دفاع منطقی، با بازی روان هافبک ها، مرکز میدان را بدست بگیریم با حمله های طارمی و سردار آزمون که هر دو نشان داده اند بازیکنان فرصت طلبی هستند و در ثانیه ها نتیجه بازی را رقم می زنند می توانیم آمریکا را حتی با اختلاف شکست دهیم و به نظر اگر کیروش از همان اول بازی مثل بازی با ولز از دو مهاجم زهر دار خود (طارمی و سرادر آزمون) از همان اول بازی استفاده کند تا هافبک های آمریکا نتوانند زیاد بالا بکشند و مهاجمان را تغذیه کنند، بهتر است.
خبر خوب برای تیم ملی حضور بیرانوند در تمرینات بود که خیلی در روحیه تیم می تواند نقش مهمی داشته باشد، بیرانوند در جام جهانی قبل نشان داد که جزء برترین دربازه بان های آسیا و حتی به جرات می توان گفت دنیا است و یک دربازه بان مطمئن در بازی های حساس در نتیجه بازی نقش بسیار پررنگی می تواند داشته باشد.
هر سه مقاله بسیار عالی و پند آموز هستند ولی سوال مهم و اساسی و بزرگ اینجاست ایا کسی در راس قدرت هست که به مطالب بالا توجه کند؟؟؟ آیا اصلا برنامه ای برای نهادینه کردن اصول فرهنگی ، سیاسی ، اقتصادی بر پایه علم روز دنیا و بر اساس منافع ملی وجود دارد؟؟ اصلا مسئولین حال حاضر کفایت لازم برای هدایت کشور به سمت بهبودی رو داردن؟ ایا این مسئولین فعلی منتخب مردم و اصلح در اداره کشور هستند؟ ایا توانایی لازم رو دارند؟ ایا مافیای قدرت اصلا اجازه اصلاح امور رو خواهد داد؟؟ ایا کسانی که از وضعیت فعلی و تحریمها دارند میلیاردها تومان سود میکنند و متاسفانه در مافیای قدرت هم نفوذ دارند اجازه خواهند داد که سود سرشارشان از این تحریمها از دست برود؟؟؟قطعا خیر . معترضان محترمی که ضد تیم ملی بودید، فقط نگاه کنید چه کردید:1- با دیکتاتوری و کینه به خیلی از بازیکنان تیم ملی تاختتید نه به خاطر اینکه با شما مخالفت کردند نه حتی به خاطر اینکه سکوت کردند، نه حتی به خاطر اینکه از شما حمایت نکردند، بلکه به خاطر اینکه حاضر نشدند هزینه زیادی بابت حمایت از شما بدهند! یعنی آیا بالاتر از این سطح دیکتاتوری وجود داره که نه آزادی بیان، نه حتی آزادی سکوت، که حتی آزادی اینکه افراد حاضر نباشند برای موافقت با شما هزینه زیادی بدن رو هم به افراد نمیدید؟
2- تیم ملی و نمادهای ملی عامل همبستگی ملی هستند به این هم ضربه زدید که خدای نکرده اگر این روند ادامه پیدا کنه به جاهای بسیار خطرناکتری میرسه از جمله مقابله با تمامیت ارضی ایران
3- تیم ملی برای خیلیها یک انگیزه و شور و نشاط برای زندگیشون بود. اینکه وقتی میبرد میلیونها ایرانی میرخیتند توی خیابان و شادی میکردند اما این رو ازشون گرفتید.
4- این تیم هم بهترین تیم تاریخ ایران بود و موقعیت بسیار خوبی برای یک موفقیت داشت که در تاریخ ثبت بشه، به این هم ضربه زدید هرچند امیدوارم تیم در ادامه موفق بشه.
5- به خودتون هم ضربه زدید و باعث شدید برخی که از شما حمایت میکردند به خاطر ضدیت شما با تیم ملی از شما فاصله بگیرند.
یعنی خلاصه کنم میشه: دیکتاتوری و کینه، در افتادن با عشق و شادی خیلی ها، ضربه تاریخی به ورزش کشور، خودزنی
شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی را هنوز هم مظلوم می‌دانیم، زیرا گوش شنوائی برای سخنان حکیمانه‌اش پیدا نشد و اکنون نیز پیدا نمی‌شود ملت فعلا پشت تیم ملی هستند... امیدوارم در صورت برد کاری نکنید که بگویند ای کاش باخته بود! سو استفاده و مصادره ممنوع! آخرش هم این فقط یک بازی است. . شهیدبهشتی وشهید مطهری بی نظیربودند مقاله ها خوب بود مخصوصا آخری که گریه آدم در میاد که چه می کنند بر اقتصاد کشورمان...هزاران تاسف جناب عبدی مجلسهای قبلی چقدر مفید فایده برای عموم مردم بود ؟! بله ای کاش همه مدیران بر اساس لیاقت رشد کنند. اونجوری میشه به آینده کشور امید داشت.