کلیات
عوارض خروج نوعی از هزینه است که تحت نام‌های مختلف توسط یک کشور زمانی که یک فرد در حال خروج از کشور است از وی اخذ می‌شود.
در حالی که در بسیاری از کشور‌ها چنین عوارضی وجود ندارد و در بعضی کشور‌ها هم فقط عوارض پرواز می‌گیرند که در قیمت بلیت هواپیما گنجانده می‌شود؛ در برخی کشور‌های معدود، علاوه بر «عوارض پرواز» از شهروندان خود «عوارض خروج» هم می‌گیرند. مانند ایران و ترکیه. گاهی این عوارض فقط شامل مرز هوایی می‌شود و گاهی شامل مرز‌های آبی و زمینی هم هست که مسافران هنگام خروج از کشور مبلغی را در فرودگاه یا سایر مبادی خروجی پرداخت می‌کنند.
عوارض خروج در ایران
پیش از انقلاب ۵۷ عوارض خروج از ایرانیان اخذ نمی‌شد، اما پس از شروع جنگ ایران و عراق، دولت وقت برای جبران برخی از هزینه‌ها، عوارض خروج را به قوانین کشور اضافه کرد. سعید زمانیان دهکردی از نمایندگان سابق مجلس از حوزه شهرکرد در این باره گفته بود «با توجه به شرایط اقتصادی کشور در زمان جنگ تحمیلی این قانون تصویب شد»، اما پس از خاتمه جنگ هم این مسئله ادامه پیدا کرد.
تصویب به عنوان قانون
این قانون در سال ۱۳۶۴ تصویب شد و به موجب این قانون، دولت مکلف است از هر مسافری که با گذرنامه دولت جمهوری اسلامی ایران به خارج از کشور مسافرت می‌نماید برای بار اول در هرسال مبلغ پنجاه هزار (۵۰۰۰۰) ریال و برای بار دوم و بیشتر در همان سال برای هر نوبت مبلغ یکصد هزار (۱۰۰۰۰۰) ریال تحت عنوان عوارض خروج از کشور اخذ و به حساب درآمد عمومی کشور منظور کند.
تکرار این قانون در لایحه
این قانون هرسال توسط دولت‌های وقت در لایحه‌های مربوط به بودجه تاکنون تکرار شده‌است.
عوارض خروج از کشور در سال ۱۳۹۷
در پیش‌بینی بودجه سال ۱۳۹۷ دولت این مبلغ رای برای سفر اول از ۷۵ هزار تومان به ۲۲۰ هزار تومان افزایش داده‌است و بر این اساس در سفر دوم به خارج از کشور ۵۰ درصد این مبلغ بیشتر می‌شود و برای بار سوم و سفر‌های بیشتر نیز این مبلغ به صد درصد معادل ۴۴۰ هزارتومان افزایش پیدا می‌کند.
عوارض خروج از کشور در سال ۹۹
در لایحه بودجه سال ۹۹ تغییراتی درباره عوارض خروج از کشور اعمال شد، از جمله اینکه عوارض خروج از کشور برای سفر اول از ۲۲۰ هزار تومان به ۲۶۴ هزار تومان افزایش یافت.
در مورد عوارض خروج از کشور در ویکی تابناک بیشتر بخوانید
