در مورد سوره انبیاء در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

سوره انبیاء به معنای پیامبران، یکی از سوره‌های قرآن است که 112 آیه تشکیل شده‌ است. این سوره مطابق با ترتیب در مصحف بیست و یکمین سور و مطابق با ترتیب نزول سوره هفتاد و سومین سوره است. در این سوره نخست نزدیک بودن روز حساب و غفلت مردم از آن و نیز روگردانی شان از دعوت حق را ذکر می‌کند، که ملاک حساب روز قیامت همین‌ها است. سپس به بیان موضوع نبوت و استهزاء مردم می‌پردازد. آنگاه نبوت خاتم پیامبران و نسبت‌های داده شده به او شامل ساحر، مفتری و شاعر را ذکر می‌کند. آنگاه گفتار آنان را با ذکر اوصاف کلی انبیای گذشته نموده و بیان می‌کند پیامبر اسلام نیز همان گرفتاری‌ها را باید ببیند، چون آنچه این می‌گوید همان است که پیامبران پیشین می‌گفتند. سپس داستان برخی از پیامبران را برای تأیید گفتار اجمالی خود می‌آورد و از موسی و هارون، ابراهیم، اسحاق، یعقوب، لوط، نوح، داوود، سلیمان، ایوب، اسماعیل، ادریس، ذوالکفل، ذوالنون، زکریا، یحیی و عیسی یاد می‌کند. آنگاه با ذکر روز حساب و آنچه که مجرمان و پارسایان در آن روز کیفر و پاداش می‌بینند بحث را بدین صورت جمع‌بندی می‌کند که «سرانجام نیک از آن متقین خواهد بود و زمین را بندگان صالحش ارث می‌برند.» در انتها اعراض مردم از نبوت را به خاطر اعراضشان از توحید می‌داند و به همین جهت بر مسئله توحید اقامه دلیل می‌کند. از آنجایی که این سوره به دلیل سیاقش و به اتفاق مفسران در مکه نازل شده تهدید و وعید در آن، از بشارت و وعده بیشتر است. این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر می‌شنوید و همزمان می‌توانید روخوانی کنید.