کلیات

رامسَر از شهرهای استان مازندران در شمال ایران است.  این شهر که پیش از این سخت سر نام داشت در تاریخ ۱۳۱۴/۳/۸ براساس تصویب نامهٔ شماره ۳۱۸/۶۵۰۲ به رامسر تغییر یافت. رامسر از سمت شرق به شیرود، از غرب به شهر چابکسر و دهستان اوشیان استان گیلان، از جنوب به کوه‌های البرز و از شمال به دریای مازندران محدود است. آب‌وهوای رامسر در تابستان گرم و مرطوب و در زمستان معتدل است. نزدیکی جنگل و دریا زیبایی ویژه‌ای به این شهر داده‌است و این امر موجب جذب گردشگران در همه فصل‌های سال می‌شود. رامسر دارای فرودگاه است. مناطق ییلاقی رامسر مانند جواهرده (که تغییر یافته «جؤر ده» به معنای دهِ بالا) بسیار زیبا و خوش آب‌وهوا است. شهر رامسر بالغ بر ۷۴٫۱۷۹ نفر جمعیت دارد و اهالی آن به گویش رامسری سخن می‌گویند. رامسر سابقاً جزئی از شهرستان تنکابن بوده که در سال ۱۳۶۴ طبق تقسیمات جدید کشوری از این شهرستان جدا شده‌است.

چگونگی نامگذاری

نام قدیم رامسر، سخت سر بود. به استناد مصوبه هیئت وزیران در شهریور سال ۱۳۱۴ شمسی نام سخت سر به رامسر تبدیل گردید. احتمالاً نام سخت سر، به دلیل مقاومت مردم این منطقه در برابر اعراب بوده‌است. سخت سر قبل از دوره میلاد تابع حاکمانی بود که بر گیلان و مازندران حکومت می‌کردند. بعدها حکام رویان بر غرب مازندران فعلی تا لنگرود مسلط شدند. در اواسط قرن هشتم هجری قمری سخت سر دارای حکومت مستقل شد و «سید رکابزن کیا حسنی» بر آن حکومت می‌کرد و «سفید تمشک» حد غربی آن بود. در عصر زندیه سخت سر و تنکابن ضمیمه خاک گیلان گردید و سراسر گیلان تابع یک حکومت شد. با ظهور قاجاریه سخت سر و تنکابن از گیلان جدا شدند و ولایت مجاور آن مثل گرجیان، کلاج کوه (کلیجکوه) و تنهیجان توسعه یافت و نسارود مرز شرقی و قزوین مرز شرقی آن شد.

تقسیمات

در سال ۱۳۱۱ شمسی رامسر وسعت چندانی نداشت و یکی از بلوک‌های تنکابن بود، در آن موقع ۴۴ روستا و مساحت کل آن یک فرسنگ و نیم و جمعیت آن ۷۴۱۳ نفر بود.

از سال ۱۳۶۴ رامسر از تنکابن جدا گردیده و به صورت شهرستان اداره می‌شود و دارای دو بخش، دو شهر، چهار دهستان و ۲۰۰ روستا و آبادی می‌باشد. شهرهای آن عبارتند از: رامسر، کتالم و سادات‌شهر؛ دهستانهای آن عبارتند از: جنت رودبار با ۶۳ آبادی و روستا، چهل شهید با ۴۳ آبادی و روستا، سخت سر با ۹۴ آبادی و روستا، و اشکور با ۱۱ روستا و آبادی.