آوارگان سوری نمی‌خواهند در اروگوئه بمانند
آوارگان سوری پناه گرفته در اروگوئه با بیان این که هزینه زندگی در این کشور بسیار زیاد است و آن‌ها توان اقتصادی محدود و کمی دارند، در مقابل دفتر ریاست جمهوری اروگوئه دست به اعتراض زده و از مقامات خواستند تا به آن‌ها برای رفتن به دیگر کشورها کمک کنند.
آوارگان سوری پناه گرفته در اروگوئه با بیان این که هزینه زندگی در این کشور بسیار زیاد است و آن‌ها توان اقتصادی محدود و کمی دارند، در مقابل دفتر ریاست جمهوری اروگوئه دست به اعتراض زده و از مقامات خواستند تا به آن‌ها برای رفتن به دیگر کشورها کمک کنند.
به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، اروگوئه در اکتبر سال 2014 میلادی از 42 آواره سوری که از جنگ داخلی سوریه فرار کرده بودند، استقبال کرد اما این پنج خانواده در حال حاضر می‌گویند، مقامات متعهد به ارائه کمک‌های بیشتری نسبت به آنچه که در حال حاضر انجام می‌دهند، شده بودند.
ابراهیم المحمد گفت: برای ما هیچ آینده‌ای در اینجا وجود ندارد، برنامه کمک دولت اروگوئه به ما دو ساله است که یک سال آن سپری شده است. من به عنوان یک خدمه بیمارستان با ماهی 11 هزار پزو (380 دلار) نمی‌توانم زندگی خود را سپری کنم. این مبلغ کمی بیشتر از حداقل دستمزد مردم اروگوئه یعنی 10 هزار پزو است.
وی افزود: من یک همسر و سه پسر دارم. هنگامی که کمک دولت قطع شود چگونه می‌توانم از پس مخارج زندگی خانواده‌ام برآیم.
این آوارگان سوری پاسپورت سوریه را ندارند و از آنجایی که شهروند اروگوئه نیستند نمی‌توانند پاسپورت اروگوئه را دریافت کنند. دولت اروگوئه برای آن‌ها کارت شناسایی اروگوئه‌ای و اسناد و مدارک لازم برای سفر را فراهم کرده اما تمامی کشورها این اسناد را به رسمیت نمی‌شناسند.
یکی از این خانواده‌ها اوت سال جاری میلادی تلاش کرد تا به صربستان سفر کند اما به مدت 23 روز در فرودگاه استانبول نگه داشته شد و سپس به اروگوئه بازگشتند.
خاوییر میراندا، رئیس دبیرخانه حقوق بشر اروگوئه گفت: من آن‌ها را درک می‌کنم آن‌ها متوجه شدند که رفتن از اروگوئه کار بسیار دشواری است و می‌تواند برای آن‌ها ناامنی بسیاری ایجاد کند. اما اسناد و مدارک سفری که اروگوئه به آن‌ها داده معتبر است. آنچه ما نمی‌توانیم انجام دهیم این است که کشورهای ثالث را مجبور کنیم آن‌ها را بپذیرند.
وی در دفاع از برنامه آوارگان گفت: اروگوئه امیدوار است این آوارگان سوری بتوانند زندگی محترمانه‌ای در اینجا داشته باشند. البته اروگوئه واقعا کشور گرانی است اما پیشنهادات شغلی برای همگان یکسان است و برنامه کمک به آوارگان نمی‌تواند بیش از دو سال به طول انجامد.
خانواده ماهر الدیس در شهر ساحلی پیریاپلیس زندگی می‌کنند؛ جایی که مقامات محلی این والدین را به عدم فرستادن دخترهایشان به مدرسه متهم کردند. البته مقامات اعلام کرده‌اند این مساله حل شده است.
الدیس گفت، آن‌ها می‌خواهند به سوریه یا لبنان سفر کنند و قصد دارند به اعتراض خود در مقابل دفتر ریاست جمهوری ادامه داده تا مقامات آن‌ها را به فرودگاه ببرند.
خانواده اشلبیس نیز با چمدان‌های خود در مقابل دفتر ریاست جمهوری تحصن کرده و متعهد شدند تا زمانی که لازم باشد در آنجا بمانند.
ابراهیم اشلبیس گفت: آن‌ها به ما چیزهایی گفتند که هرگز واقعیت نداشت. آن‌ها گفتند این کشور ارزان است در صورتی که بسیار گران بود، پول کافی نیست، هیچ کسب و کاری وجود ندارد.
در زمان ریاست جمهوری خوزه موخیکا، رئیس جمهوری سابق اوروگوئه، این کشور با پذیرش 120 آواره سوری موافقت کرد. گروه دوم این آوارگان که شامل هفت خانواده هستند قرار است اواخر سال جاری میلادی وارد اروگوئه شوند.
