روایت یک مسافر ازجنگنده‌ای که کودکان را به سقف کوبید

به گزارش «تابناک» به نقل از باشگاه خبرنگاران، رضوانه یکی از مسافران پرواز ۱۱۵۲ هواپیمایی ماهان است که روز گذشته دو جنگنده آمریکایی در اقدامی غیر حرفه‌ای به آن هواپیمای مسافربری نزدیک شدند.

رضوانه راغبی دانشجوی دکترای یکی از دانشگاه‌های لبنان که برای تحصیل به بیروت و تهران در رفت و آمد است در گفت‌وگوی اختصاصی با باشگاه خبرنگاران جوان می‌گوید:

«پس از چند ماه وقفه در پرواز هواپیما‌ها (به علت شرایط کرونا) این اولین هواپیمایی بود که تهران را به مقصد بیروت ترک کرد و به همین علت تقریبا همه صندلی‌های هواپیما از مسافران ایرانی و لبنانی پر شده بود.»

رضوانه می‌گوید پرواز راس ساعت ۷ و ۱۰ دقیقه عصر و طبق زمانبندی مشخص از فرودگاه امام خمینی (ره) بلند شده و بیش از نیمی از مسیر را طی می‌کند و ادامه می‌دهد:

«همه مسافران شام را خوردند و در حال استراحت بودیم و من می‌دانستم که کمتر از یک ساعت دیگر در فرودگاه بیروت خواهیم نشست. ناگهان احساس کردم زیر پایم خالی شد درست عین اتوبوسی که در یک دره سقوط می‌کند احساس کردم هواپیما به سرعت در حال افتادن است.»

رضوانه می‌گوید هر مسافری که کمربند نبسته بود و همچنین کودکانی که کنار والدینشان بودند همگی در فاصله کمتر از ۵ ثانیه در هوا معلق شده و محکم به سقف هواپیما کوبیده شدند.

او تصویری را برای خبرنگار ما فرستاده که نشان می‌دهد سقف بالای سرش به علت برخورد محکم شکسته است.

مسافر پرواز ۱۱۵۲ در ادامه می‌گوید: «یا سقف‌ها بر اثر برخورد شکست یا دسته صندلی‌ها بعد از اینکه برخی مسافران محکم به سمت پایین آمدند از بین رفت و آسیب زیادی به چند مسافر وارد شد. »

رضوانه می‌گوید: «پس از این واقعه دلهره آور برگشتم و دیدم همه در راهرو‌های وسط هواپیما افتاده‌اند، بچه‌ها جیغ می‌زدند، همه نگران و مشوش بودیم، نمیدانستیم دقیقا چه اتفاقی افتاده، تا اینکه وقتی به خودمان آمدیم و روی صندلی هایمان مستقر شدیم و مهمانداران آمدند و سعی کردند مسافران را آرام کنند، برخی مسافرانی که در سمت راست نشسته بودند می‌گفتند دیدیم که یک هواپیما به ما نزدیک شده و مهمانداران گفتند هواپیما نبود، یک جنگنده بود. »

مسافر پرواز ۱۱۵۲ همچنین گفت: «در آن لحظه توضیح رسمی به ما داده نشد، اما خلبان سعی کرد تا ما را آرام کند و اعلام کرد توضیح رسمی را بعدا متوجه خواهید شد.»

رضوانه می‌گوید مهمانداران از مسافرانی که پزشک بودند تقاضا کردند به انتهای کابین هواپیما بروند و در پایان گفت: «همه کودکان تا زمانی که به فرودگاه بیروت برسیم صدای گریه‌شان قطع نشد، همه ما نگرانیم که این اتفاق بار دیگر بیفتد، اتفاقی که هیچ گاه تا به حال تجربه نکرده‌ام.»