از خیابان که وارد ورودی بیمارستان کودکان مفید میشوی چهره مادران و پدران نگرانی را میبینی که کودکان خود را در آغوش گرفته اند به امید بهبودی، کودکانی که تن تب دارشان امان از آنها گرفته و به جای لبخند کودکانه بر لب، اشک در چشمانشان نشانده است. گریههای بلند بلند کودکان اینجا جای خود را به نالههای ممتد می دهد، نالههایی که هر از چند گاهی سکوت بخش را می شکند. نالههایی که تصور غلطی را در ذهن از بین میبرد؛ « کودکان به ویروس کرونا مبتلا نمیشوند»
الهی انشالا به زودی از این بیماری ملعون نجات پیدا کنند . امین
خداوند همه کودکانمان را در پناه خودش نگه دارد. به امید بهبودی همه کودکان مبتلا شده
بعدازظهرها پارک بری پر بچه است
پاسخ ها
بیتا
||
۱۳:۱۸ - ۱۳۹۹/۰۴/۳۰
متاسفانه بله پارک پر از بچه ها هست . اما من الان نزدیک 5 ماهه که پسرم رو هیچ فضای بازی یا پارکی نبردم به خاطر همین ویروس. بچه ها نسبت به ما بزرگ تر ها انعطاف بیشتری دارند و انگار بهتر کنار میان. کاش پدر مادرها عاقلانه تر با این موضوع برخورد کنند
کاری جز دعا از دستمون بر نمیاد ووو خدا نظری کنه به این امانتهایی ک معصوم دست ما هستند
این نتیجه والدین بیخیال و بی فکریه که اغلب یا بیرونم. یا سفر میزند یا از سیستم و پروتکل فاصله اجتماعی پیروی نمیکنند.
خدایا بچه ها گناهی ندارن، همشون رو شفا بده
متاسفانه و بدبختانه به دفعات درمکانهای عمومی و بازارها مشاهده می شود که پدرها و مادرها با صورت ماسک زده بچه های کوچک را بدون ماسک و با پیراهن آستین کوتاه و شلوارک به دنبال خود اینطرف و آنطرف می برند.