نجات «باغ آذری»، شاید وقتی دیگر

بر خلاف اسم محله باغ آذری، دیگر باغی در آن منطقه باقی نمانده است و حتی قدیمی‌های این محله نیز فراموش کرده اند که در زمان‌های دور در این محله باغ‌هایی وجود داشته است. دیگر این روز‌ها محله باغ آذری با نام گود آذری شناخته می‌شود؛ گودی که همین روزهاست ساکنین آن را یک‌باره به زیر زمین بکشد؛ محله فقیری که با انواع و اقسام ناهنجاری‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. فوج فوج معتاد در بوستان‌های این محله مشغول مصرف مواد مخدر هستند و ساقی‌های مواد هم بالای سر آن‌ها پول‌های کثیف خود را می‌شمارند.

به گزارش «تابناک»؛ سنگ بنای تخریب محله باغ آذری در سال ۱۳۲۵ با برداشت خاک از سطح این محله برای استفاده کوره‌پز خانه‌های اطراف تهران گذاشته شد و این روند آنقدر انجام گرفت تا داخل محله گودالی بزرگ ایجاد شد؛ گودی که پذیرای زاغه نشین‌های اطراف تهران گشت و خانه‌های نه چندان اصولی داخل این گود ساخته شد. اگر سری به این محله بزنید خانه‌های فرسوده بسیاری می‌بینید که روی قنات‌های قدیمی ساخته شده و منتظر بهانه‌ای برای آوار شدن بر سر ساکنین خود هستند.

وعده‌های شهرداری و شورای شهر از حرف تا عمل

با توجه به اینکه مدت‌هاست در محدوده گود آذری، امکان ساخت و ساز نیست، قرار بر این شد ساکنین این منطقه به مکان دیگری منتقل شوند، ولی متاسفانه با وجود اینکه مدیریت شهری از خطرات ادامه سکونت در این شرایط باخبرند، هیچ‌ گونه تسریعی در تصمیم گیری و انتقال دیده نمی‌شود! البته هرازگاهی مسئولین با هر رویکردی وارد این صحنه رنگ و رو پریده شده و این موضوع را یادآوری می‌کنند، اما هیچ گونه اقدامی صورت نمی‌گیرد. این در حالی است که هموطنان ما در گوشه‌ای از این شهر در خطر جدی آوار به دلیل فرسودگی و معضلات اجتماعی به سر می‌برند.

چندی پیش بود که زهرا نژاد بهرام، عضو شورای شهر تهران طی بازدیدی از این محله به تسریع در جابجایی اهالی از این گود تاکید کرد و گفت: در محدوده باغ آذری، حدود ۴۰۰ خانوار در یک منطقه فرسوده ساکن هستند که بهتر است با ابلاغ بسته تشویقی ویژه و جابجایی ساکنانی که امکان ساخت ندارند، کیفیت این محله بالا برود.

نژاد بهرام ادامه داد: مدت هاست مقرر شده محدوده گود مذکور که امکان ساخت و ساز ندارند در قالب انتقال و جابجایی به یک قطعه زمینی که مربوط به حوزه خدمات شهری است، کاندیدا شده تا در آنجا ساخت و ساز صورت بگیرد، اما تاکنون اقدامی نشده است.

حال این پرسش مطرح است که اگر قرار باشد، مسئولین فقط نسخه باید انجام شود را برای مردم بپیچند، پس کدام نهاد و ارگانی برای اجرای درمان این غده‌های چرکین باید وارد عمل شوند؟

برخی از ساکنان از وضعیت فعلی راضی هستند

 اما با توجه به وجود این همه مشکل، برخی از اهالی به دلایل مختلف راضی به جابجایی از این گود نیستند که غالبا اذعان دارند در آپارتمان نمی‌توانند سکونت داشته باشند و ترجیح می‌دهند در خانه‌های ویلایی فرسوده به حیات خود و فرزندان خویش ادامه دهند.

حال باید دید تا مجموعه مدیریت شهری و مقامات مسئول چه تصمیمی برای نجات این خانواده‌ها از وضعیت فعلی خواهند گرفت .