پس از عدم صدور پروانه ساخت برای «لاتاری» رخ داد؛
نمایش مستند درباره باندهای ایرانی فحشا در دوبی!
اینکه حوزه هنری که بسیاری از فیلم‌های سینمایی را به واسطه طرح موضوع خیانت (حتی با بعد منفی) اکران نمی‌کند، سرمایه‌اش را صرف ساخت چنین مستندی کرده، اسباب شگفتی است... آنچه شگفتی بیشتر را رقم زد، اساساً امکان ساخت چنین مستندی است، چون شماری از مستندسازان مستقل بارها تلاش کرده بودند، چنین مستندی بسازند اما موانعی آنها را از ادامه مسیر بازداشته بود.
رونمایی از یک مستند عریان درباره باندهای ایرانیِ فحشا در دوبی، در شرایطی رخ داد که سازمان سینمایی با ساخت یک فیلم سینمایی که به شکلی گذرا به این ماجرا و ریشه‌هایش پرداخته بود، مخالفت کرد؛ رویکردی عجیب که به نظر می‌رسد، به واسطه نبود مدیریت یکپارچه فرهنگی در سطح کشور و عدم تسلط بر حوزه‌های تحت مسئولیت این مجموعه است.
به گزارش «تابناک»؛ پس از آنکه مستند «انقلاب جنسی» ساخته آقازاده شمقدری رونمایی و رسماً در بازار عرضه شد، اکنون مستند «پول و پورن» رونمایی و در مرحله عرضه قرار دارد. مستند «پول و پورن» به کارگردانی مهدی نقویان و تهیه کننده مرکز مستند سوره حوزه هنری انقلاب اسلامی رونمایی شد. این مستند درباره سفر زنان ایران به امارات متحده عربی و شکل گیری باندهای ایرانی فحشا در دوبی است.
در اشل سینمایی نیز امکان ساخت اثری بسیار ملایم تر از مستندی که اکنون رونمایی شده، وجود نداشت و وقتی محمدحسین مهدویان کارگردان فیلم‌هایی چون «ایستاده در غبار» و «ماجرای نیمروز» قصد پرداخت داستانی به این ماجرا در قالب فیلم «لاتاری» را داشت، پروانه ساخت نگرفت. ظاهراً فیلمسازی هر روز بیش از پیش متکی به اشخاص است و مهم نیست مضمون فیلم چه باشد، مهم این است که سازندگان مضمون چه کسانی باشند.
از واضح‌ترین نشانه‌های این وضعیت را درباره همین فیلم سینمایی «لاتاری» به کارگردانی محمدحسین مهدویان شاهد بودیم. پس از آنکه او تهیه کننده فیلمش تغییر کرد و با محمود رضوی به عنوان تهیه کننده به توافق رسید، با چنین واکنشی از سوی جمال شورجه، عضو شورای پروانه ساخت مواجه شدیم: «هنوز درخواست تازه ای برای این فیلمنامه ارائه نشده اما تغییر تهیه کننده با توجه به تأثیری که در داستان و مسیر فیلم می‌گذارد، در تصمیم شورای پروانه ساخت قطعا موثر است!» اما مگر تهیه کننده تأثیر بر مسیر فیلم می‌گذارد.
نمونه واضح تر را می‌توان در گفت وگوی اخیر عبدالرضا کاهانی، کارگردان سینما یافت که اخیراً درباره این یک بام و دو هوا به رادیو فرانسه گفته بود: «نکته مهمی که در این میان وجود دارد این است که قوانین و خطوط قرمز بنا به کارگردان‌های مختلف متفاوت هستند. برخی کارگردان‌ها که روابط خوبی با دولت ایران دارند می‌توانند به سوژه‌های ممنوعه نزدیک شوند... .»
البته به نظر می‌رسد عنان امور نیز از کف مسئولان سازمان سینمایی خارج است و ظاهراً برای ساخت و عرضه چنین مستندی از سازمان سینمایی مجوزی دریافت نشده است. این در حالی است که سازمان امور سینمایی و سمعی و بصری، آن گونه که از نامش پیداست و قوانین مجلس و مصوبات هیأت وزیران حکایت دارد، باید درباره آثار مستند و عرضه شان پاسخگو باشد اما ظاهراً اساساً سازوکارهایی در این زمینه وجود ندارد یا اگر وجود دارد، اعمال نمی‌شود. آیا با مدل مدیریت این مجموعه حاکمیتی، دورنمای روشنی قابل تصور است؟
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۲۵
انتشار یافته: ۲
قانون يك بام دوهوا من تیزر این فیلم رو دیدم البته که از کیفیت ساخت مناسبی برخوردار هست ولی همون تیزرش هاوی صحنه های مستهجن از زنان و دختران ایرانی بودش که البته بنظر میومد صحنه های بیربط رو با هم ربط داده اند. ناراحت کننده بودش. من قبول دارم این مشکل وجود داره و نمیشه کتمانش کرد ولی به جای نمایش دادنش به این مستهجنی به مردم پر درد برای مسئولین اکران بشه که کاری انجام بدند.تأکید میکنم صورت مسأله را پاک نکنیم حلش کنیم یعنی آقا بریزید این افراد رو بگیرید آخرش که چی؟! دلیل جذب دختران رو به این جور شبکه ها جستجو کنید و درمانش کنید.
متأسفانه اختلاف طبقاتی ایجاد شده توسط متصل های دولتی در ادوار مختلف و مشکلات اقتصادی موجود در جامعه این مسائل رو ایجاد کرده. البته بماند که بعضی از افراد مریض این کار هستند ولی قالبا درد نان دارند.