حال و هوای بامداد اربعینِ کربلا
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، امروز بیستم ماه صفر مصادف با اربعین سید و سالار شهیدان دشت کربلا امام حسین (ع) است. اینک در حرم امام حسین و برادرش سقای آب و ادب ابوالفضل عباس پر از اشک و آه و جنب و جوش زائران از هر مکتب و عقیده‌ی انسانی است که به آزادگی ایمان دارند.
به قول نادر ابراهیمی: «اگرچه خداوند بشر را برای شادمانه و پرشور زیستن آفریده است، اما البته بعضی از غم‌ها هست که گهگاه حق دارد بیاید؛ قلب را صفا بدهد. چرک روح را بشوید و مثل بارانِ سیل آسا بر پنجره‌های غبار گرفته و برود.»
اغلب زائران در این بارگاه سرخ و نورانی کتابی به دست دارند و سو به حرم امام سوم شیعیان کرده‌اند با چشمانی نم‌ناک زیارت اربعین می‌خوانند. آنها در فرازی می‌گویند: «أشهد أنی بکم مؤمن» برای لحظه‌ای هم که شده به معرفتی دست می‌یابند تا به خودشان بازگردند و ایمانشان را قوی کنند. همان طور که مولایشان در روز عاشورا فرموده بود: «إرجعو إلی انفسکم». حالا روز بیستم «صفر» با پای دل و پیاده به این «سفر» آمده‌اند تا بیشتر برای رسیدن، به خودشان بازگردند.
برای رفتن به این طریق از ابتدای بزرگراه نجف به کربلا تا حرم حضرت ابوالفضل (ع) ۱۴۵۲ ستون و فاصله هر ستون ۵۰ متر است. هر زائر برای پیاده روی مداوم این مسیر ۲۰ تا ۲۵ ساعت زمان نیاز دارد که با احتساب استراحت، اقامه نماز و خوردن غذا زمان تخمینی به دو یا سه روز می‌رسد.
در این مسیر گویی جای خارج از تمام قوائد خود و دیگری را دوست می‌داری، خادمی که در گرمای سوزان تابستان آب خنک را به سویت می‌گیرد و ظرف غذا و میوه را به تو تعارف می‌کند و زائری که حالا به یک زبان و گفتمان مشترک دست یافته است «شکرآً» و «مأجورین» گویان جلوه‌ای از محبت و دوستی بین «خادم» و «زائر» را به نمایش می‌گذارند.
در این طریق چه زائر باشی چه خادم دائم در تحرکی؛ حرکت برای «خدمت» و حرکت برای «زیارت». می‌دانیم که اربعین ریشه در عاشورا دارد و بررسی‌های این قیام به ما نشان می‌دهد که عدالت اجتماعی یکی از مهم‌ترین مسئولیت‌های باورمندان به اهل بیت (ع) است.
مسیر پیاده روی اربعین از سال ۶۱ هجری تاکنون راهیان و مسافران زیادی به خود دیده است که به شوق وصال خورشید در این راه سختی و مشقت فراوان به جان خریده‌اند و نه بر خاک که بر صفحات تاریخ رد پای خود را برای آیندگان به میراث گذاشته‌اند. بنابراین راهپیمایی اربعین تنها سفری در جغرافیا نیست، بلکه حرکتی در تاریخ است که جان‌های زیادی در هر دوره تاریخی قربانی خدمت به زائران شده است. چه در دوره صدام و چه در زمان داعش این مسیر شهید زیاد به خود دیده است.
