پایان سکوت خالق «کربلا، کربلا، ما داریم می‌آییم»

کد خبر: ۳۸۴۵۱۰

تاریخ انتشار: ۱۵ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۰:۲۴ 06 March 2014

مراسم پاسداشت «اکبر شریعت» رزمنده ایثارگر و خالق مدیحه حماسی «کربلا، کربلا ما داریم می‌آییم» عصر سه‌شنبه در سازمان هنری رسانه‌ای اوج برگزار شد. مراسمی که سکوت 30 ساله این مداح را شکست.

به گزارش کیهان اکبر شریعت در این مراسم سخنرانی کرد و درباره اینکه چطور این شعر حماسی را سروده است، گفت: عصر روز هفت محرم سال 1363 بود که روی خاکریز نشسته بودم. با خودم فکر می‌کردم همه برادران دارند به شهادت می‌رسند، پس من چکار کنم. در این فکر فرو رفتم که اینها همه به خاطر کربلا این کار را کرده‌اند و اینجا بود که با مطلع «کربلا کربلا» شروع کردم. این مداحی را وقتی 35 سالم بود خواندم.

وی افزود: یک آرزو بیشتر ندارم که بعد از سال‌ها به تهران بیایم و اول به زیارت امام خمینی(ره) بروم و بعد به دیدار امام خامنه‌ای.

حسین قرائی دبیر این مراسم نیز گفت: همه ما فکر می‌کردیم که خالق «کربلا کربلا ما داریم می‌آییم» شهید شده و یا فوت کرده است ولی امروز که 30 سال از این موضوع می‌گذرد خوشحالیم که این شاعر حماسه‌ساز و انقلابی را می‌بینیم و او را زیارت می‌کنیم. در این مراسم سردار سعید قاسمی از فرماندهان دوران دفاع مقدس با اشاره به اثر ماندگار «کربلا کربلا ما داریم می‌آییم»‌ گفت: باید از خود بپرسیم که این نفس حقی که این سرود را ماندگار کرد برای چه شرایطی بود؟ این اتفاق در قرارگاه کربلا و در ظهر عاشورا صورت گرفت حتی سینه‌ زدن رزمنده‌ها در آن روز، خاص بود. یک اتفاقی آنجا افتاد و یک بار خدا توفیق داد تا این اثر ثبت و ماندگار شد؛ البته گاهی صحنه‌هایی هم در جنگ ثبت نشد زیرا که همه محرم نبودند.

محمدحسین جعفریان نیز گفت: کسانی که سرود کربلا کربلا را می‌شنوند، بدانند این اثر قابلیت دارد که به ثبت ملی برسد و شاخص‌های نمادین دفاع مقدس محسوب می‌شود. بسیاری از نسل‌های بعدی که این اثر را بشنوند می‌توانند جنگ را حس کنند.

در ادامه وحید جلیلی گفت: در این اثر «کربلا کربلا...» شما دفاع مقدس را یک موضوع با هویت می‌بینید. هم هویتی دینی و اسلامی دفاع مقدس را می‌بینید و هم هویت انقلابی، سیاسی اعتقادی و فکری دفاع مقدس را می‌بینید. وی اظهار داشت: چیزی که اتفاقا امروز تلاش می شود که دفاع مقدس از آنها فارغ شود. تلاش می شود گاهی تصاویری از دفاع مقدس نشان داده شود که بعد سیاسی آن کاملا ناپدید است.