جشنواره فیلم فجر یا میهمانی بزرگ؟!
امیرحسین علم الهدی
عدم آسیب‌شناسی نمایش فیلم‌های یک سال سینمای ایران در یازده روز و نبود تحلیل وضعیت اکران سینما و اقتصاد آن در سال بعد برگزاری جشنواره‌ها در طول سال سینمایی در دولت تدبیر و امید، نشان دهنده ادامه حاکمیت سلیقه متولیانی است که حاضر نیستند «تدبیر» را در جشنواره فیلم فجر حاکم کرده و «امید» را در اکران سینمایی یک سال نهادینه نمایند.
اما ابراز دبیر محترم جشنواره فیلم فجر از نحوه نمایش فیلم‌ها در این رویداد سینمایی و اصرار به مقایسه نکردن با جشنواره‌های پیش رو در جهان در تمام سیاست‌های جشنواره‌های سینمایی و برنامه‌ریزی جشنواره‌ها، تضادی با رونق اکران فیلم‌ها در سال ندارند و این جشنواره‌ها در خدمت رونق سالانه سینماها هستند؛ اینها حکایت همان تفکر عوام گرایانه است که در دولت دهم، سینمای ایران بیشترین آسیب را از این نوع تفکر دیده است!
دبیر جشنواره امسال گفت: فجر یکی از مردمی‌ترین جشنواره‌های جهان است و شما می‌توانید شدت علاقه مردم به سینما را برای حضور در روزهای برگزاری جشنواره ببینید، چون نوعی همبستگی و پیوستگی با جشن‌های انقلاب دارد و شاید به لحاظ اجتماعی، بزرگ‌ترین معرف دهه فجر است.
حال به لیست محل‌های نمایش‌های غیر رسمی زیر دقت کنید که نزدیک به ۳۲۰ هزار بیینده، فیلم‌ها را در یازده روز بدون اعلام رسمی در برنامه‌های جشنواره دیده‌اند:
تالار ایوان شمس: مخصوص میهمانان vip سازمان سینمایی کشور
فرهنگسرای اندیشه: اعضای شورای‌عالی تهیه‌کنندگان و خانه سینما
پایتخت ۱: اعضای شورای‌عالی تهیه کنندگان
پایتخت۲: اعضای انجمن سینماداران
عصرجدید: اعضای اتحادیه تهیه کنندگان
سپیده و آفریقا: اعضای خانه سینما
فردوسی: مدیران و کارکنان صدا و سیما
ارشاد: اعضای مجلس و دولت
سالن بنیاد سینمایی فارابی: کارکنان و میهمانان مدیرعامل فارابی (نمایش فیلم‌ها برای میهمانان یک مدیر سینمایی!)
موزه سینما: داوران تجلی اراده ملی
بهمن ۱و ۲: کارمندان نهادها و سازمان‌ها
و برج میلاد برای رسانه‌ها
این فهرستی بود از فیلم‌های سینمای ایران که غیر رسمی در جشنواره به نمایش درمی‌آورند و اضافه کنید یکی دیگر از سیاست‌های این دبیر محترم و مشاور عالی سینمای کشور را، مبنی بر اینکه نمایش فیلم‌ها در ۳۱ استان کشور از منظر «بازاریابی و سیاست‌های توسعه‌ای سینما» یک سیاست ضد توسعه در سینماست و فیلم‌های سینمایی که داد همه را در این یازده روز درآورده‌اند و در استان‌های کشور رونمایی شده‌اند و البته به دلیل ساختار‌شناسی رفتار مردم در قبال سینمای کشور، نشان داده در طول سال باز هم با این کار، شاهد حضور حداقلی مردم برای دیدن فیلم‌هایی هستیم که در جشنواره جذابیت نداشتند (سالیان سال است که بیشتر تولیدات سینمایی در ایران فاقد جذابیت برای مردم در سالن‌های سینما هستند).
عزیزان متولی سینما! سینما قواعد علمی و استاندارد در حوزه «بازاریابی» دارد؛ بنابراین، تولیدات سینمایی ایران به دلیل کیفیت پایین بیشتر این تولیدات، نباید جز در اکران سینمایی در طول سال «رونمایی» شوند، چرا که نمایش پیش از موعد اکران، باعث کاهش دوباره مخاطبان سینما خواهد شد.
برادرانه استدعا دارم سیاست‌های علمی و متقن اکران سینما را که در جهان امروزین «دارای تعریف مشخص» است، به سخره نگیرید، زیرا سالیان سال است سینما از رفتارهای سلیقه‌ای دولت‌ها و مسئولین آسیب دیده است.
هم‌اکنون انتظار ما در دولت تدبیر و امید، حاکمیت عقل است؛ بنابراین، این درخواست مشروع را به حاکمیت سلیقه تبدیل نسازید. نمایش سراسری فیلم‌هایِ بی‌رمق سال، آن هم به این گستردگی از دولت تدبیر و امید بعید بود؛ اما دیگر عادت کرده‌ایم به نگاه پوپولیستی در دولت‌ها چه دولت تدبیر و امید و چه دولت عدالت محور دهم و نهم!
چاره‌ای نداریم که به فرمایش رئیس محترم سازمان سینمایی در بازدید از پشت صحنه فیلم شهر موش‌ها بیان کردند، اشاره‌ای نمایم که: «امیدوارم موش‌های شما به داد سینمای ایران برسند!» و حاشیه‌ای بزنم بر این سخن که حق با شماست از انسان‌ها قطع امید کرده‌ایم، چون با این نحوه برگزاری جشنواره که نه، یک میهمانی بزرگ با دعوت یک میلیون و ۸۰۰هزار (این تعداد بلیت در سراسر کشور توزیع شده) شاید موش‌ها معجزه‌ای کنند!
این تعداد بیننده در جشنواره امسال سفیرانی هستند که با دسترسی به شبکه‌های اجتماعی، سرنوشت محتوم اقتصادی بیشتر فیلم‌های بی‌رمق سینما در سال آینده را مشخص می‌کنند و بی‌تدبیری متولیان جشنواره به تبعات منفی چنین تصمیمی ـ که فقط در ایران می‌توان دید ـ نشانی دارد از سوختن و ساختن دوباره ... .
اما ابراز دبیر محترم جشنواره فیلم فجر از نحوه نمایش فیلم‌ها در این رویداد سینمایی و اصرار به مقایسه نکردن با جشنواره‌های پیش رو در جهان در تمام سیاست‌های جشنواره‌های سینمایی و برنامه‌ریزی جشنواره‌ها، تضادی با رونق اکران فیلم‌ها در سال ندارند و این جشنواره‌ها در خدمت رونق سالانه سینماها هستند؛ اینها حکایت همان تفکر عوام گرایانه است که در دولت دهم، سینمای ایران بیشترین آسیب را از این نوع تفکر دیده است!
دبیر جشنواره امسال گفت: فجر یکی از مردمی‌ترین جشنواره‌های جهان است و شما می‌توانید شدت علاقه مردم به سینما را برای حضور در روزهای برگزاری جشنواره ببینید، چون نوعی همبستگی و پیوستگی با جشن‌های انقلاب دارد و شاید به لحاظ اجتماعی، بزرگ‌ترین معرف دهه فجر است.
حال به لیست محل‌های نمایش‌های غیر رسمی زیر دقت کنید که نزدیک به ۳۲۰ هزار بیینده، فیلم‌ها را در یازده روز بدون اعلام رسمی در برنامه‌های جشنواره دیده‌اند:
تالار ایوان شمس: مخصوص میهمانان vip سازمان سینمایی کشور
فرهنگسرای اندیشه: اعضای شورای‌عالی تهیه‌کنندگان و خانه سینما
پایتخت ۱: اعضای شورای‌عالی تهیه کنندگان
پایتخت۲: اعضای انجمن سینماداران
عصرجدید: اعضای اتحادیه تهیه کنندگان
سپیده و آفریقا: اعضای خانه سینما
فردوسی: مدیران و کارکنان صدا و سیما
ارشاد: اعضای مجلس و دولت
سالن بنیاد سینمایی فارابی: کارکنان و میهمانان مدیرعامل فارابی (نمایش فیلم‌ها برای میهمانان یک مدیر سینمایی!)
موزه سینما: داوران تجلی اراده ملی
بهمن ۱و ۲: کارمندان نهادها و سازمان‌ها
و برج میلاد برای رسانه‌ها
این فهرستی بود از فیلم‌های سینمای ایران که غیر رسمی در جشنواره به نمایش درمی‌آورند و اضافه کنید یکی دیگر از سیاست‌های این دبیر محترم و مشاور عالی سینمای کشور را، مبنی بر اینکه نمایش فیلم‌ها در ۳۱ استان کشور از منظر «بازاریابی و سیاست‌های توسعه‌ای سینما» یک سیاست ضد توسعه در سینماست و فیلم‌های سینمایی که داد همه را در این یازده روز درآورده‌اند و در استان‌های کشور رونمایی شده‌اند و البته به دلیل ساختار‌شناسی رفتار مردم در قبال سینمای کشور، نشان داده در طول سال باز هم با این کار، شاهد حضور حداقلی مردم برای دیدن فیلم‌هایی هستیم که در جشنواره جذابیت نداشتند (سالیان سال است که بیشتر تولیدات سینمایی در ایران فاقد جذابیت برای مردم در سالن‌های سینما هستند).
عزیزان متولی سینما! سینما قواعد علمی و استاندارد در حوزه «بازاریابی» دارد؛ بنابراین، تولیدات سینمایی ایران به دلیل کیفیت پایین بیشتر این تولیدات، نباید جز در اکران سینمایی در طول سال «رونمایی» شوند، چرا که نمایش پیش از موعد اکران، باعث کاهش دوباره مخاطبان سینما خواهد شد.
برادرانه استدعا دارم سیاست‌های علمی و متقن اکران سینما را که در جهان امروزین «دارای تعریف مشخص» است، به سخره نگیرید، زیرا سالیان سال است سینما از رفتارهای سلیقه‌ای دولت‌ها و مسئولین آسیب دیده است.
هم‌اکنون انتظار ما در دولت تدبیر و امید، حاکمیت عقل است؛ بنابراین، این درخواست مشروع را به حاکمیت سلیقه تبدیل نسازید. نمایش سراسری فیلم‌هایِ بی‌رمق سال، آن هم به این گستردگی از دولت تدبیر و امید بعید بود؛ اما دیگر عادت کرده‌ایم به نگاه پوپولیستی در دولت‌ها چه دولت تدبیر و امید و چه دولت عدالت محور دهم و نهم!
چاره‌ای نداریم که به فرمایش رئیس محترم سازمان سینمایی در بازدید از پشت صحنه فیلم شهر موش‌ها بیان کردند، اشاره‌ای نمایم که: «امیدوارم موش‌های شما به داد سینمای ایران برسند!» و حاشیه‌ای بزنم بر این سخن که حق با شماست از انسان‌ها قطع امید کرده‌ایم، چون با این نحوه برگزاری جشنواره که نه، یک میهمانی بزرگ با دعوت یک میلیون و ۸۰۰هزار (این تعداد بلیت در سراسر کشور توزیع شده) شاید موش‌ها معجزه‌ای کنند!
این تعداد بیننده در جشنواره امسال سفیرانی هستند که با دسترسی به شبکه‌های اجتماعی، سرنوشت محتوم اقتصادی بیشتر فیلم‌های بی‌رمق سینما در سال آینده را مشخص می‌کنند و بی‌تدبیری متولیان جشنواره به تبعات منفی چنین تصمیمی ـ که فقط در ایران می‌توان دید ـ نشانی دارد از سوختن و ساختن دوباره ... .
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۸
انتشار یافته: ۱۰
من که چیزی نفهمیدم... آقاي علم الهدي باسلام
شما درست مي فرماييد. در تمام كشورها قضاوت ها پس از اكران و در قالب يك جشنواره ي محدود انجام مي شود كه هم قضاوت مردم را به دنبال دارد و هم فروش كلي فيلم ها انجام شده است. در سينماي امروز حتي نام يك فيلم مي تواند تماشاگران را به سينما بكشاند. مثلا فيلم متروپل كيميايي اگر به اكران عمومي مي رسيد مي توانست با همين نام و كارگردان صاحب نامش حداقل خرجي كه براي فيلم شده را در بياورد اما با نقدهاي بسيار و ديده شدن آن در جشنواره از همين اكنون در اكران شكست خورده است.
پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۲۲:۱۶ - ۱۳۹۲/۱۱/۲۴
آقای کیمیائی باسالها سابقه حتماً باید متوجه این مطلب و امکان شکست تجارتی فیلمش میشد و آن را در جشنواره شرکت نمیداد. ولی متاسفانه ...اگر چنین میکرد ممکن بود با ... روبرو شود و... اینو راست گفت تا کی میخوان نون خور اسم فیلم باشنکه مثلاً برای فیلم متروپل کلی آدم بیاد و تماشایش کند و بفهمند خوده فیلم چیزی نبوده .و اسمشو بزرگ کرده بودند .
امسال واقعاً سینمای ما چقدر درامد داشته که اینقدر زرق و برق به جشنواره داده بودند به غیر از جیب بیت المال بوده .
سلاممی خواستم عرض کن جناب آقای علم الهدی ی عزیز شما خوذ نیز زمانی جزو همین دسته از مدیران جشنواره بودید (البته اونوقت موهاتون کوتاه تر بود!) چرا آن زمان بجای فخر فروشی به این ایده های خود جامه ی عمل نمیپوشاندید .
شما از سینماهایی که برای مهمانان نهادها و غیره می باشد ایراد می گیرید در صورت که در زمان خودتان همه ی سینماها در اختیار مهمانان شما بود ...
بیشتر حرف نزنم بهتر است
(دوستان تابناکی این نوشته من را می دانم که برای نمای عموم نم گذارید ولی خواهش می کنم به خود آقای علم الهدی نشان دهید ، متشکرم...)
پاسخ ها
امیر حسین علم الهدی
| 
| ۱۳:۳۰ - ۱۳۹۲/۱۱/۲۶
سلام دوست ناشناساز اینکه از نوشته من میزان اندازه موهایم را متوچه شدید خوشحالم
ضمنا من در این یادداشت اشتباهاتمان را که در سالهای گذشته انجام دادیم فریاد زده ام
سینما صحرا رو یادت رفت که بیشتر از 1000 نفرم گنجایش داره. تابناک ممنون که نظرم رو تایید کردی ، ببخشید ویرایش نکردم من حرف آقای علم الهدی را تائید می کنم، در جشنواره ی امسال تقریبا بیشتر سینما برو ها در تهران و شهرستان فیلم هایی که باید ببینند را دیدند و در طول سال آینده کمتر به سینما خواهند رفت و مشغول دیدن فیلم خارجی در خانه خواهند شد از طرفی هم این سینمادوستان اطرافیان خود را از دیدن بیشتر فیلم های ضعیف منصرف می کنند. متاسفانه با این بی تدبیری سال بدی از نظر اقتصادی پیش روی سینمای ایران است.