در مورد سوره ابراهیم در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

سوره ابراهیم چهارمین سوره قرآن در مکه نازل شده و 2 آیه دارد. ممکن است آیه‌های 28 و 29 آن در مورد کشته‌شدگان بدر در مدینه نازل شده‌ باشد. این سوره به دلیل بیان مطالبی دربارهٔ حضرت ابراهیم، سوره ابراهیم نامیده شده و مانند سوره‌های قبلش یونس، هود، یوسف با «الر» آغاز شده‌است. اولین آیه این سوره‌ها دربارهٔ اوصاف قرآن است. سوره ابراهیم دارای هفت واحد موضوعی (رکوع) است. سوره ابراهیم که پس از سوره رعد و قبل از سوره حجر قرار گرفته‌است، دارای مشابهت‌ها و همبستگی‌های مشهوری با سوره حجر است که در دیدگاه زوجیت سوره‌ها زوج سوره ابراهیم می‌باشد. سوره ابراهیم جزء پنج سوره الراءات (سوره‌هایی که با الر آغاز می‌شوند) یعنی یونس، هود، یوسف، ابراهیم و حجر است و در ترتیب مصحف رایج و ترتیب تلاوت پشت سرهم آمده‌اند جز این‌که سوره رعد که با المر آغاز می‌شود بعد از یوسف و قبل از ابراهیم در میان آن‌ها قرار گرفته‌است. سیوطی به نقل از برخی علمای گذشته "الراءات" را بساتین‌ القرآن نامیده است. این سوره در دسته‌بندی الهام گرفته از حدیثی از محمد که قرآن را به چهار قسم سبع‌طوال، مثانی، مئین، و مفصل تقسیم می‌کند در شمار سوره‌های مثانی محسوب شده است. در این سوره به شکستن بت ها توسط حضرت ابراهیم، یکتاپرستی، معاد، اقوام بنی اسرائیل و عاد و ثمود نیز اشاره شده است. این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر می‌شنوید و همزمان می‌توانید روخوانی کنید.