جمع‌آوری معتادان، سیاست موفقی نیست

به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، داوود شیوایی- پزشک و روان‌درمانگر اعتیاد با اشاره به اینکه در شرایط خاص کرونایی آسیب‌پذیری همه مردم افزایش پیدا کرده است، گفت: در این بین آسیب‌پذیری معتادان بیشتر از افراد دیگر است، زیرا آن‌ها مجبور به مصرف و انجام کارهایی هستند که در حالت عادی خطرناک است و سطح تماس‌شان با افراد دیگر به دلیل اجبار به مصرف و تهیه مواد بیشتر می‌شود. در عین حال شرایط اقتصادی نیز باعث می‌شود منابع درآمدی بی‌ثباتی که افراد معتاد دارند از دست بدهند.

وی افزود: مجموع این عوامل و تجمع معتادان در مکان‌هایی که اقدام به تهیه و استعمال مواد مخدر می‌کنند، خطر شدیدی را هم برای خودشان و هم برای افراد سالم جامعه از طریق اینکه آن‌ها به عنوان ناقل بیماری به بقیه باقی بمانند و ما نتوانیم در آینده نزدیک، بیماری را کنترل کنیم، می‌تواند حائز اهمیت باشد. ما می‌توانستیم این افراد را تحت حمایت بیشتری قرار دهیم.

این روان‌درمانگر اعتیاد افزود: اما شبکه بهداشتی درمانی کشور ظرفیت‌های محدودی دارد و شاید این موضوع مورد توجه قرار نگرفته باشد. اما اکنون که مقداری بار بیماری سبک شده است از مسئولان انتظار می‌رود که به این موضوع توجه بیشتری داشته باشند تا بتوانیم این موضوع را مدیریت کنیم.

وی در ادامه به دارو درمانی معتادان به جای مصرف مواد اشاره کرد و گفت: مصرف‌کننده‌های مواد مخدر نیز باید این پیام را از بیماری کرونا دریافت کنند که هوشیاری به خرج دهند و با مراجعه به مراکز درمانی مجازی که توسط وزارت بهداشت چندین سال است در کشور دایر شده، خودشان را از چرخه مصرف مواد خارج کنند. می‌توانند از داروهای مجازی که همان اثر را با کیفیت بسیار بهتری دارد و نیازهای جسمی‌شان را برطرف می‌کند، فعلا خودشان را از این خطر رها کنند.

شیوایی با بیان اینکه معتادان متجاهر در مناطقی که هستند خودشان به سمت دریافت خدمات نمی‌روند، افزود: مشکل همین است و نیاز به مداخله وجود دارد منتها اکنون پیچیدگی مداخله بیشتر از قبل است، زیرا اگر این معتادان جمع‌آوری شوند باید در مجتمعی نگهداری شوند و همین خطر ابتلای افرادی که در آن مجتمع نگهداری می‌شوند را بالا می‌برد.

وی معتقد است: فاصله‌گذاری فیزیکی که در اجتماع مطرح می‌شود باید در مورد این افراد نیز اعمال شود. اما اعمالش در مورد معتادان بسیار سخت‌تر است.

این پزشک و روان درمانگر اعتیاد که در برنامه‌ای ‌رادیویی صحبت می‌کرد، با اشاره به اینکه سیاست جمع‌آوری معتادان سوای شرایط کرونایی، سیاست موفقی محسوب نمی‌شود، تصریح کرد: معمولا زمانی که این افراد جمع‌آوری می‌شوند، بعد از مدتی باید دوباره به جامعه برگردند، اما معمولا می‌بینیم وضعیت سابق را دارند، پس جمع‌آوری‌ سیاست خوبی نیست. اکنون در شرایط کرونایی جمع‌آوری می‌تواند خطر کرونا را هم به این جامعه اضافه کند. ما که نمی‌خواهیم در اجتماع مسائل انسانی و حقوقی افراد را نادیده بگیریم.

شیوایی در ادامه اهمیت نقش خانواده در کمک به افراد معتاد را مهم برشمرد و تصریح کرد: علل تمایل افراد به مصرف مواد مخدر فقط لذت نیست، بسیاری از افراد به دلیل مشکلات زیادی که یا در گذشته‌شان وجود داشته و یا در حالشان وجود دارد، اعتیاد دارند. خانواده می‌تواند روی آنها کار کند. اگر خانواده‌ها به درمان فکر می‌کنند ما باید ببینیم فضای مناسب خانوادگی برای این افراد فراهم است؟، با شرایط منفی نمی‌توانیم کاری انجام دهیم.

این روان درمانگر اعتیاد با بیان اینکه نقصی در سیستم درمانی کشور داریم، توضیح داد: اعتیاد، زمانی جرم محسوب می‌‍شد اما بعد اصلاحاتی در قوانین به وجود آوردند و معتادی را که اقدام به درمان می‌کند را از شبکه مجرمان خارج کردند، ولی معتادی که دوره درمان را رها می‌کند و به اعتیاد روی می‌آورد در سیستم قانونی و قضایی کشور تعریف شده نیست و در واقع نظارتی بر معتادی که تحت درمان است، نداریم.

وی ناامیدی را از مهمترین دلایلی دانست که باعث می‌شود فرد معتاد اقدام به ترک نکند و اظهار کرد: معتاد به اینکه بتواند خودش را از این مشکل رها کند، امیدوار نیست. دیدن و در تماس بودن با کسی که قبلا دچار این مشکل بوده و توانسته خودش را از این مشکل نجات دهد بسیار کمک‌کننده است و راه روشنی را به آن فرد معتاد نشان می‌دهد. البته الزاما روشی که روی فردی جواب داده روی فرد دیگر جواب نمی‌دهد.