چرا حتی یک مستند ارزشمند از سردار سلیمانی ساخته نشده است؟
پس از شهادت حاج قاسم سلیمانی، مجموعه تصاویر پراکننده از این قهرمان ملی پخش شد؛ تصاویری که اگرچه بغض را در گلوی مردم می‌آورد، به لحاظ حرفهای فاقد اندک انسجام مورد انتظار بود و از آن تلخ‌تر اینکه اساساً مستندی کوتاه نیز از این سردار شهید پخش نشد و مشخص گشت علی‌رغم هزینه سرسام‌آور در مجموعه‌های متعددی فرهنگی حاکمیتی و دولتی، اندک اهتمامی در ثبت و حفظ تاریخ ایران وجود ندارد.
به گزارش «تابناک»؛ پنج روز از شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی در حمله تروریستی آمریکا به این دلاور قهرمان که به عنوان مهمان رسمی دولت عراق به بغداد سفر کرده بود، می‌گذرد. در این دوره زمانی، شاهد پوشش گسترده مراسم تشییع پیکر و همچنین پخش ویدیوهایی عمدتاً کوتاه از دوران حیات پربرکت حاج قاسم سلیمانی بودیم؛ اما حتی یک مستند ده دقیقه‌ای درباره فعالیت‌ها، سوابق یا حتی شخصیت سردار سلیمانی از تلویزیون و دیگر رسانه‌ها پخش نشد.
شاید عنوان شود که بنا بر ملاحظات امنیتی درباره فرمانده سپاه قدس مستندی ساخته نشده، حال آنکه می‌شد این مستند از سوی مجموعه‌های مرتبط ساخته و طبقه بندی شود. از سوی دیگر، اگر چنین ملاحظاتی بود، طبیعتاً نباید پس از شهادت سردار سلیمانی این تعداد فیلم از فرمانده ارشد نظامی ایران در نقاط حساس نظیر ملاقات با مصطفی بدرالدین یا دیدبانی در خطوط اول جنگ با داعش منتشر می‌شد و این فیلم‌ها نیز ثبت نمی‌شد؛ بنابراین، مشخص است که ملاحظه امنیتی جدی در کار نبوده و بیشتر شاهد اهمال در ثبت تاریخ معاصر و شخصیت‌های تاثیرگذار در آن هستیم.
همچنین ممکن است ادعا شود که سردار سلیمانی موافق ثبت تصویر و تدوین و مستندسازی نبوده که این ادعا نیز با توجه به کثرت ویدیوهایی که از سردار سلیمانی در دوران حیات و مبارزه‌اش و همچنین در روزهای اخیر منتشر شد، قابل باور نیست. البته موضوع فقط سردار سلیمانی نیست که در این زمینه مظلوم واقع شده و چه بسا از آرشیوهای موجود، تصاویری کنار هم قرار گیرد و در آینده مستندی نیز ساخته شود، بلکه مستله اصلی مستندسازی به موقع و باکیفیت است.
با نیم نگاهی به گذشته می‌توان دریافت به جز دو مستند داستانی که محمدحسین مهدویان برای سردار شهید حسن باقری و سردار احمد متوسلیان ساخته، اثر درخشان دیگری درباره شهدای شاخص ساخته نشده است. اغلب آثار مستند مشتمل بر تعدادی اینسرت از شهید و یکسری مصاحبه از همرزمان و نزدیکان سرداران و امرای شهید است که کنار هم چیده شده و این پایین ترین و نازل‌ترین سطح کیفی مستندسازی است. یکی از دلایل این جنس مستندسازی، تولید گروهی و باندی این مستندها و عدم ارائه فرصت برای چهره‌های خلاق نظیر مهدویان است که با نگاه نو و سرمایه گذاری مناسب، آثار ماندگاری خلق کنند.
کف انتظار تغییر این وضعیت است و انتظار می‌رود، مسیری که با باقری و متوسلیان گشوده شد، با حاج قاسم و همرزمانش تداوم یابد و در این مسیر از همه طیف‌های مستندساز با هر گرایش فکری بهره برداری کرد و از حداکثر توان ممکن برای ثبت حقیقت بهره برد. این واقعیتی است که اگر به آن بی‌توجه بود، آیندگان ما را نسبت به اینکه چرا گذشته‌شان را به درستی ثبت نکردیم، ملامت خواهند کرد و روایت‌ها درباره شخصیت‌ها را تلویزیون‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان خواهند گرفت. باید اعتبارات گسترده فرهنگی که هزینه میشود، دست کم در چنین مقاطعی خروجی مشخص داشته باشد و این خروجی را ببینیم.
سردار خودش سند بودمستند سردار را نسل های آینده باید بسازند نه ما که قدرش را ندانستیم
برای اینکه مدام همه چیز را از مردم قایم و پنهان میکنید،مردم محرم نیستند و دایره خودی هایتان به شدت آلوده به عناصر نفوذی(یهودی و صهیونیست خائن شده عین شاهان سابق ایران و رژیم های قبلی)،این خائنین نفوذی عمرا بگذارند چیزی به نفعتان تمام شود و از درون میخورنتان،در شما بیماری پارانویا ایجاد میکنند و شما را از مردم و آدم حسابی ها و امیر کبیر ها و سیاسیون درست حسابی و نوابق دور میکنند،تنها راه نجاتتان را من میدانم ،خودتان هم میدانید،اگر نمیدانید تماس بگیرید بهتان بگویم. به نظر اینجانب،متاسفانه فضای کلی سینمای کشور هنوز بعد از 4 دهه چندان با جریان انقلاب و عموم مردم همسو نیست.مثلا فیلم هایی که طی سالهای گذشته ساخته شده چند درصد مربوط به دفاع مقدس و جنگ هست؟حداکثر 20الی 30 درصد.چرا اصغر فرهادی فیلمی درباره جنگ نداره؟چرا خیلی از کارگردان های ما حتی یک فیلم که به صورت مستقیم به موضوع دفاع مقدس پرداخته باشه،ندارند؟در حالی که هر سال، تعداد زیادی فیلم لوده و مسخره (به اسم طنز) در ایران ساخته میشه و بخش عمده گیشه هم به این فیلم ها اختصاص دارهپیشنهاد میکنم دراین خصوص به امارهای ارائه شده از سوی نهادهای مختلف هم اکتفا نکنید،چون این گونه نهادها صرفا با ارائه یه سری گزارش های دم دستی سعی می کنند جوری وانمود کنند که بخش عمده هزینه سینما برای این موضوعات (نظیر انقلاب و دفاع مقدس) صرف میشه.حتی اگر فیلمی یه سکانس فرعی درباره جنگ بذاره،اونا این فیلم رو در حوزه دفاع مقدس محسوب می کنند.در حالی که واقعیت این نیست
ما هنوز خیلی راه داریم تا برای قاسم سلیمانی ها،همت ها، خرازی ها،اقبالی ها، ظهیرنژادها،صیاد شیرازی ها و سایر قهرمانان کشور فیلم بسازیم و این افراد به مردم معرفی کنیم.در این زمینه، کوتاهی های صداو سیما که فاجعه بار تر هم هست.کاش به جای صرف بودجه برای سریال هایی نظیر وارش،فوق لیسانسه ها و ستایش های 1و2و3 و ... سریال هایی برای قهرمانان ملی ساخته می شد
چون برای صدا و سیما به رخ کشیدن زندگی های آنچنانی اهمیت بیشتری دارد؟؟؟!!! خندوانه و.... یک مشت کار هنری چیپ و مبلغ فرهنگ غرب؟؟!! اینها تازه فهمیدند که در این مملکت ملت عاشق فرهنگ های اخلاص و جان گذشتگی سردارهای مخلص و بی ریا هستند ولی افسوس که دیگه دیر شده است و آن عزیز بین ما نیست.شما نگاه کن چند اثر خوب در صدا و سیما میبینی با این همه بودجه ای که صرف میشود؟؟!! توی ایران رسمه که برای مرده اهمیت قائل بشوند و زنده ها تقریبا اهمیتی ندارند !!! ما هم می خواهیم مستند ارزشی بسازیم اما وقتی بودجه ها و مجوزهای این چنینی را فقط در اختیار خواص و یاران کم بصیرت می گذارند، تکلیف چیست؟