تلویزیون خود را از ضعف در مستندسازی و حمایت از مستندسازان ایران تبرئه کرد
برنامه سینمایی «هفت» این هفته نیز بر حوزه مستند متمرکز بود و ضمن تبرئه تلویزیون و به ویژه شبکه مستند از ضعف عملکرد در پوشش حوزه مستند، نقد‌ها را بر مرکز گسترش سینمای و تجربی متمرکز کرد.
به گزارش «تابناک»؛ برنامه «هفت» در این هفته ساعت ۲۳:۵۷ جمعه ششم دی روی آنتن رفت و همچون برنامه پیشین بر حوزه مستند متمرکز بود؛ عرصه‌ای که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد و می‌توانست در این برنامه مورد توجه قرار بگیرد، اما به جای بحث‌های تخصصی، مستمسکی برای حمله به اهالی صنوف قرار گرفت.
در بخش نخست، بررسی وضعیت و جایگاه سینمای مستند با حضور محمدرضا عباسیان و مرتضی شعبانی برگزار شد.
وی در این بخش گفت: طی این سال‌ها شبکه مستند به دیده شدن این حوزه بسیار کمک کرده است. من فکر نمی‌کردم که مردم آنقدر به مستند علاقه‌مند باشند. ما هنوز در سینما برای دیده شدن مستند‌ها تبلیغ درستی انجام نمی‌دهیم؛ مانند فیلم‌های داستانی. حتی فیلم‌هایی که تبلیغات داشتند در مقایسه با سینمای داستانی قابل مقایسه نیست. مشارکت سینمای مستند در زمان جشنواره فجر در بین مستندسازان زیاد است، ولی اتفاق برعکس آن در زمان برپایی سینما حقیقت رخ نمی دهد.
محمدرضا عباسیان نیز تاکید کرد: باری که سینمای ایران از دوش فرهنگ ایران برداشته هیج یک از شاخه‌های دیگر هنر برنداشته است. عمده بخش این مسئولیت هم بر دوش سینمای مستند بوده که دین خود را به خیلی از اتفاقات ادا کرده است. مستند راحت‌تر و سهل الوصول است. سینمای داستانی نقش جدی و واقعی نتوانسته ادا کند. جشنواره سینما حقیقت مهمترین جشنواره مستند در کشور است. همان طور که همه گفتند، این دوره از جشنواره یکی از بهترین دوره‌های برگزاری جشنواره از نظر سازماندهی است.
عباسیان یادآور شد: ما پویایی و تغییرات را هر ساله در جشنواره سینما حقیقت شاهد هستیم. امسال ترکیب خوبی از فیلم‌ها را در جشنواره مشاهده کردیم. مهمترین اتفاقی که در دو سه سال گذشته در منطقه افتاد، حضور داعش بود که فیلم‌هایی مستند خیلی خوبی در این زمینه ساخته شد. بحث جایزه شهید آوینی در سینما حقیقت به نظر من باید اصلاح شود. جایزه شهید آوینی یک بحث مستقلی از سینما حقیقت بوده از ابتدا و از یک دوره اضافه شده که انگار یک بخش جنبی شده است. تعداد جوایزی که در بخش جنبی داده میشود زیاد نیست. آنچه من در جشنواره این دوره دیدم، این بود که چندین فیلم با ارزشی که در بخش شهید آوینی قرار داشتند، می توانستند در بخش‌های دیگر هم حضور پیدا کنند.
مرتضی شعبانی تاکید کرد: مستندساز از یک کارمند معمولی کمتر حقوق می گیرد. سقفی بالای سر این‌مجموعه‌ها نیست. یعنی کسی سیاستگذاری کند که سینمای‌مستند ما به چه سمت و سویی برود. ما باید برای دنیا فیلم بسازیم. ما بیایم اقتصاد نفتی را کنار بگذاریم و فکر کنیم پول نفت نداریم که فیلم بسازیم، میرویم فیلم‌هایی را می‌سازیم که در شبکه‌های مختلف دنیا قابلیت پخش داشته باشد. اگر بخش‌های خصوصی پای کار نباشند، بخش‌های دولتی به تنهایی توانایی و انگیزه معرفی و بازاریابی برای همه فیلم‌ها را ندارند.
اشکان رهگذر نویسنده و کارگردان پویانمایی آخرین داستان نماینده ایران در اسکار ۲۰۲۰ نیز در بخش بعدی حضور یافت. اشکان رهگذر در این بخش گفت: همیشه برای من دغدغه بود که چرا هیچ اثری درخور شاهنامه ساخته نشده است. من حدود ۳۰ جشنواره در سراسر دنیا با این اثر شرکت کردیم که مهمترین آن جشنواره بزرگ فرانسه بود. من همیشه سعی کردم آینده خوبی برای این فیلم در نظر بگیرم. خیلی سخت انیمیشن دارد جایگاه خود را در سینمای ایران پیدا میکند. در حال حاضر نماینده ایران در اسکار ۲۰۲۰ است.
رهگذر تاکید کرد: علت استفاده از هنرپیشه‌ها در دوبله این پویانمایی، یکی گیشه و یکی اینکه می خواستم به مقوله سینما نزدیک‌تر باشم. همه هنرمندان بسیار همکاری کردند. خیلی برایم جالب بود روندی که طی کردیم صداپیشگی بود نه دوبله. تینا پاکروان مدیر صدا پیشگان بود. این کار برای من حدود یک دهه طول کشید. برادر من خانه خود را برای ساخت این فیلم فروخت. ما می دانستیم که در ایران گیشه نخواهیم داشت. سینمای انیمیشن به سختی در ایران دیده می شود. انتظار ما این است که فضایی برابر با سینمای داستانی برای انیمیشن ایجاد شود. برخی از بچه‌ها از ساختن انیمیشن در ایران نا امید شدند و به دنبال مهاجرت هستند.
در بخش دیگر، سلیم غفوری مدیر شبکه مستند که در دوره او این شبکه وضعیت مطلوب و در حد انتظاری نداشته، به این برنامه آورده شد و فضا برای دفاع از عملکردش بدون حضور منتقدان این شبکه فراهم شد. غفوری نتوانست پاسخ قانع کننده‌ای درباره عملکرد ضعیف شبکه مستند در این عرصه داشته باشد، چون معمولا در دنیا، خریدار اصلی مستند، تلویزیون‌ها هستند و در ایران این اتفاق رخ نمی‌دهد و این شبکه نیز آثاری از اشخاص خاصی را خریداری میکند.
میز رسانه برنامه هفت نیز با حضور همان حلقه بسته‌ای که در هفته‌های پیشین شاهدش بودیم، روی آنتن رفت و ظاهراً قرار است چه کارشناسان این برنامه یک هفته به عنوان مدیر فرهنگی، یک هفته به عنوان کارشناس و یک هفته به عنوان مستندساز در روی آنتن حضور دارند و چه گروه خبری‌اش، از یک تعداد اشخاص محدود باشند؛ وضعیتی که هفت را با لحاظ محتوایی کم‌ارزش کرده است.
در بخش پایانی نیز چند مستند با حضور فراستی و دو دوستش در میز نقد بررسی شد که به واسطه سواد فنی اندک سینماگران نسبت به دانش فیلمسازی و به خصوص مستندسازی، مسائل مطرح کارشناسی و دقیق نبود.
