خبری از تشویق‌های طولانی برای متری شیش و نیم نبود
با وجود گذشت یک روز از نمایش فیلم سینمایی «متری شیش و نیم» در جشنواره ونیز، نه خبری از تشویق‌های مداوم پس از نمایش این فیلم است و نه سیل نقدهای منتقدین مطرح در رسانه‌های بین‌المللی منتشر شده است؛ واکنش محدودی که نشان می‌دهد باید با محافظه‌کاری درباره کیفیت موفقیت دومین ساخته سعید روستایی در قدیمی‌ترین فستیوال سینمایی سخن به میان آورد.
به گزارش «تابناک»؛ فیلم سینمایی «متری شیش و نیم» که در فضای بین المللی با عنوان «فقط 6.5 / Just 6.5» عرضه شده، در ایران حضوری موفق شد اما در فضای بین‌المللی پس از عدم امکان حضور در جشنواره‌های برلین و کن، در نهایت نه در بخش اصلی بلکه در بخش افق‌های هفتاد و ششمین جشنواره ونیز پذیرفته شد و روز گذشته (سه شنبه دوازدهم شهریور) در این رویداد با حضوری شماری از بازیگران و عوامل این فیلم سینمایی به نمایش درآمد.
همانگونه که انتظار می‌رفت، پیش از اکران این فیلم، برخی عوامل این اثر از محدودیت برای بازی در نقش‌هایی نظیر پلیس واقعی سخن به میان آوردند؛ محدودیتی که البته آنچنان کمرنگ بود که فرزاد موتمن، کارگردان سینما اخیراً همزمان با انتشار نسخه شبکه نمایش خانگی فیلم نسبت به دستِ باز روستایی در ساخت فیلم و نوع برخوردهای خشن پلیس در مقایسه با محدودیت عمل کارگردان‌هایی نظر او اعتراض کرده و واکنش شدیدی نشان داده بود که نشان می‌دهد از قضا سازندگان این فیلم از پشتیبانی بی‌سابقه‌ای برخوردار بوده‌اند.
موتمن نوشته بود: «چگونه است که ما در این فیلم، خشونت پلیس را می‌بینیم اما وقتی من فیلمی با پلیس می‌سازم، در صحنه‌ای که پلیس باید متهـمی را از پله پایین ببرد، مشاور پلیس تذکر می‌دهـد که متهـم باید در کمال آرامش و تقریبا با احترام به طبقه پایین هـدایت شود و اگر من به این تذکرات وقعی نگذارم، در گوش بازیگرم گفته می‌شود تا بداند که اگر تخطی کند، ممکن است مشکلاتی در آینده برایش پیش بیاید یا چگونه است که در این فیلم پلیس مرتب در حال عربده‌کشی است اما در فیلم من، حتی لول صدای پلیس کنترل می‌شود. تازه موارد بسیار کوچکی است از آنچه هـنگام فیلمبرداری پیش می‌آید. "اصلاحیه"هـایی که برای دریافت پروانه نمایش صادر می‌شود، بحث دیگری است. چرا عده معدودی از فیلمسازان اغلب تازه از راه رسیده که چند سالی است هـمه پول‌هـای کلان و امکانات اکران و جشنواره و هـمه تلاش برای لابی کردن فیلم هـایشان در جشنواره، به آنهـا تعلق گرفته، می توانند بسیاری از تابوهـا را بشکنند اما باقی سینما کاملا از این رانت‌هـا، بی‌بهـره است؟!»
اما اکنون بحث درباره اظهارات در جشنواره ونیز و واکنش برخی سینماگران نسبت به این فیلم که پیش از این اظهارات بیان شده بود، نیست. مسأله اصلی، نوع مواجهه تماشاگران جشنواره ونیز با نماینده سینمای ایران است؛ تماشاگران خبره‌ای که در روزهای اخیر پس از تماشای فیلم «جوکر» هفت دقیقه پیاپی سر پا ایستادند و سازندگان فیلم جوکر را تشویق کردند. با گذشت 24 ساعت از نمایش این فیلم، اکنون مشخص شده خبری از دست‌های ممتد شبیه آنچه برای فیلمهای اصغر فرهادی ثبت می‌شود، درباره این فیلم نبوده و گزارشی درباره تشویق ممتد این فیلم پس از نمایش نیست.
همچنین با اندک جستجویی به نقدهای بسیار مشهوری در سایت‌های نه چندان مطرح عمدتاً ایتالیایی می‌رسیم و پس از رونمایی از متری شیش و نیم در جشنواره ونیز، خبری از نقدهای گسترده در نشریات بین المللی و واکنش‌های شعف انگیز از سوی منتقدین بین المللی مشهور نیست. البته برخی منتقدین بین المللی در گذشته درباره این فیلم نوشته بودند اما اغلب آنهایی که در ونیز به تماشای این فیلم نشسته‌اند، تاکنون یادداشتی درباره این اثر منتشر نکرده‌اند و این نحوه مواجهه تا حدودی ناامیدکننده است.
البته نمی‌توان این نشانه‌ها را قرینه شکست قطعی این فیلم در جشنواره ونیز تلقی کرد؛ اما باید نسبت به موفقیت این بخش حتی در این بخش افق‌ها نیز محتاط بود. باید دید در تنها حضور جدی متری شیش و نیم در یک رویداد بین المللی، چه برخوردی با این فیلم ایرانی خواهد شد و سعید روستایی می‌تواند برای نخستین بار یک جایزه بین المللی معتبر را به دست آورد یا دست خالی به تهران بازمی‌گردد؟
تا وقتی که مافیای تولید و انحصار ساخت فیلم توسط افراد وابسته وجود دارد، امیدی به اعتلای سینمای ایران در داخل و خارج کشور نیست. جشنواره مهم نیست. من و دوستان و همکارانم این فیلم را دیدیم و همگی لذت بردیم.تشکر فراوان از اقای روستایی و بازیگران قوی و عالی و سایر عوامل محترم 
| 
عالی عالی عالی جالبه ایرادهایی که این کارگردان از فیلم گرفته همش از این نوعه که چرا به این اجازه دادن پلیس رو اینجوری نشون بده ولی به ما اجازه نمیدم. نقدفیلم!! | عزیز نقد نکرده اعتراض کرده به رانت سینمایی سرگرم کننده بود ولی ارزش هنری نداشت فیلم در فیلمنامه دچار مشکلات شدید هست داستان فیلم هارمونی اازم رو ندارد و منطق پذیر نیست ...در بعضی قسمت های فیلم بازی بازیگران ضعیف و مصنوعی هست...
در کل فیلم ضعیفی هست تنها وجود چند نام معروف و تحریک احساسات تماشگر ایرانی باعث شد در دید عموم فیلم خوبی بنظر برسد
به نظرم استقبال داخلی از این فیلم بعلت موفقیت ابد و یک روز بود. کارگردان با زیرکی تیم بازیگری رو تغییر نداده بود تا جایی که پریناز ایزدیار تنها چند سکانس حضور داره و توی تبلیغات فیلم اینجور به نظر میرسه که ادامه فیلم قبلی هست. مطمئنا این فیلم نسبت به ابد و یک روز بهتر بود اما به نظرم شاهکار نبود. در قالب مقایسه میتونم بگم که فیلم مغزهای کوچک زنگ زده بسیار بهتر از این فیلم بود هم از لحاظ داستانی و هم از لحاظ مفهومی. هدف این فیلم بیان این بود که چرا امثال ناصر بوجود میآیند اما این موضوع تحت شعاع جزئیات داستان مثل دعوای بین پلیس ها و روابط داخل بازداشتگاه و ... قرا گرفته بود. اگه صحنه های خشونت پلیس رو کنار بزاریم فیلم تنها میخاد تماشاگر رو توی یه برزخ بزاره آیا "صمد" دچار لغزش میشه و یا "ناصر" میتونه خودش رو خلاص کنه یا نه؟ در صورتی که مفهوم "متری شش و نیم" لابلای این جزئیات گم شده. چون به قول اقای موتمن خشونت پلیس در فیلمهای ایرانی مرسوم نیست و دیدن اون برای اولین بار تماشاگر ایرانی ور به وجد میاره اما تماشاگر خارجی براش جذاب نیست والا ما تشویق حاضرین در سینما رو دیدم 10 دقیقه بود.کجا تشویقش نکردن دست خالی بر میگرده... هوشنگ شرافت اونجا چکار میکنه؟!!!آیا پای مافیای خاف هم به سینما باز شده؟
چون اين فيلم به نفع كشور و مردم ايران هست براي همين تشويق از طرف خارجيها نشده. به همين سادگي باز هم یه فیلم بد و وطن فروشانه.باز هم یک چهره ی بسیار بد از ایران.
این کارگردان ها مثل افرادی هستند که در یک گلستان پر از گل، یه بیلجه ورداشتن، خاک رو زیر و رو می کنن تا در اعماق، به گل و لای و کرم های خاکی برسند و بعد اون کرم های خاکی رو به کسانی که به تماشای گلستان آمده اند نشون بدن و بگن ببینین اینجا چقدر جای بد و زشت و کثیفی هست.
فیلم عالی است. دیالوگ های تاثیر گذار، بازی های عالی این فیلم بسیار فراتر از حد سینمای سالیان اخیر است. جدیدا خیلی نقد های سینمای شما یه طرفه شده ، خیلی دوست دارم بدونم که این نویسنده جدید کی هست !!!! یه جستجوی کوچک می تونید نظرات منتقدان و تعریف که کردن رو ببینید ، انقد یکطرفه ؟