از هر هشت ایرانی، تنها یک نفر به سینما رفتند
با بلیت شش هزار تومانی، سالن‌ها را خالیتر از این نکنیم
کاهش هزینه سالن‌های سینما از راه تصویب سریع قانونی مبنی بر در نظر گرفتن هزینه بسیار اندک برای برق، آب و گاز تلفن و معافیت کامل مالیاتی سالن‌های سینما و رعایت معافیت مالیاتی هنرمندان، راهکارهای عملی برای حمایت از سینماست و در ازای این تعهدات، می‌توان از سالن‌های سینما خواست تا قیمت بلیت‌هایشان را حتی تا ۳۰ درصد کاهش دهند.
با وجود آن که مردم در سال ۱۳۹۱ به بلیت پنج هزار و دویست تومانی، «نه» گفتند، همچنان سیاست افزایش بهای بلیت سینماها متناسب با تورم در دستور کار است و تجربه بلیت شش هزار تومانی، تنها با یک امضا فاصله دارد؛ رویدادی که می‌تواند ضربه‌ای محکمتر به بدنه سینمای کشور وارد سازد و مخاطبان سینما را از رقم بی‌سابقه ۹ میلیون نفر در سال ۹۱ نیز به عدد پایین‌تر بکشاند!به گزارش «تابناک»، سینمای ایران با تکیه بر اعتبارات دولتی، یک سال دیگر را پشت سر گذاشت و حجم بالایی از فیلمها اکران شد که حتی یک سوم از هزینه تولیدشان را با بلیت‌فروشی به دست نیاوردند؛ اما نه تهیه کنندگانش ورشکست شدند و نه کارگردانانش به واسطه نساختن آثار فاقد مخاطب کم کار شدند؛ رویدادی که در لیگ دولتی فوتبال نیز می‌بینیم و مربیان شکست خورده، هیچ گاه از چرخه لیگ حذف نمی‌شوند، بلکه از تیمی به تیم دیگر منتقل میشوند!
قانون بقای سازندگان آثار فرهنگی ضعیف نیز با همین شیوه مربیان در سال ۹۱ پابرجا ماند و کاهش اعتبارات، باعث نشد بدنه سینما به خود آید و سوژه‌های متفاوتی به تصویر کشیده شود و البته بی‌شک در شکل گیری این فضا، تجمعات و درگیری‌هایی که بر سر اکران برخی فیلمها انجام گرفت و چشم سینماگران را ترساند، بی‌تاثیر نبوده است. جر و تعدیل فیلمها پیش از تصویب سناریو و پس از اکران نیز سهم خود را در رقم خوردن این فضا دارد.
با این حال، شاید مهمترین عاملی که باعث رقم خوردن چنین شرایطی شده و فروش سینمای ایران را ۳۴ درصد نسبت به سال ۱۳۹۰ کاهش داده، فضای اقتصادی است که سینما را به مانند امری تشریفاتی از چرخه اقتصادی خانوار‌ها بیرون ساخته و شواهد حکایت از آن دارد که این روند حذف هزینه سینما از سبد خانوار ادامه دارد؛ رویدادی که اگر استمرار یابد، ۱۳۹۲، سال جالبی برای صنعت سینما در ایران نخواهد بود.
سی و دو میلیارد و سیصد میلیون تومان، کل درآمد سینمای ایران نسبت به تعبیری که برای یک صنعت صورت می‌پذیرد، آنقدر کوچک است که قیاسش با دیگر صنعت‌ها تا اندازه‌ای کمیک است، حال آن که سینمای جهان در حد رشد اقتصادی است و پیش از این در ارزیابی اقتصاد سینمای آمریکا، به عنوان بزرگترین اقتصادی سینمایی جهان به رشد این حوزه اشاره شد.
در همان جمع بندی مشخص شد که هر یک از ۵۵۰ میلیون شهروند آمریکای شمالی، به طور متوسط ۲.۵ فیلم را در سینماها دیده‌اند و در ایران در سال ۹۰ با چهارده میلیون و دویست هزار مخاطب، از هر پنج ایرانی به طور متوسط تنها یک نفر برای دیدن فیلم به سینما رفته‌اند. حال اگر قرار باشد این عدد را با سال ۹۱ مقایسه کنیم، با توجه به مخاطب ۹ میلیون و سیصد و نود هزار نفری، در سال کنونی از هر هشت ایرانی، تنها یک نفر برای یک بار به سینما رفته‌اند.
این در حالی است که شاید از هر ده تا سی نفر ایرانی، یک نفر بر صندلی‌های سینماها تکیه کرده باشند، چرا که بخش عمده‌ای از همین فروش محدود سینمای ایران نیز مدیون قشری است که مخاطب حرفهای سینما هستنند و سالیانه بین پنج تا بیست فیلم را بر پرده سینماها می‌بینند و در واقع شاید بتوان گفت تنها چنددرصد از مردم به سینما می‌روند و پرفروش‌ترین و پرمخاطب‌ترین فیلمهای سال‌های اخیر نیز کمتر از ۵ درصد مردم را به سینماها کشیده‌اند.
در این شرایط، ضمن آنکه باید فرهنگ سینما رفتن، اهمیت تماشای فیلم بر پرده سینماها و جذابیت‌های متفاوتش از سوی رسانه‌ها روشن شود و جو دیدن فیلمها در سینماها بارها مورد تأکید قرار گیرد، توجه به اقتصاد سینمای ایران نیز اهمیت خاص خود را دارد. در حوزه فرهنگ می‌بایست این فرهنگ را به وجود آورد که سینما رفتن یک ضرورت هفتگی یا حداقل ماهیانه است و مطالبه فرزندان و جامعه از سرپرستان خانواده، توجه به این خواسته است.
این اتفاق در آمریکا و اروپا رخ داده و محروم کردن کودک از بهره‌برداری از سینما، یک تنبیه است و اگر استمرار داشته باشد، یک سوءرفتار نسبت به فرزندان قابل تعبیر است، کما اینکه تنبیه فیزیکی یک سوءرفتار تعبیر میشود. هرچند شاید چنین انتظاری در خانواده ایران و شرایط اقتصادی کنونی، دور از واقع نگری جلوه کند، قطعاً جمعیتی بیش از ۵ درصد کشور توان استفاده مستمر از سالن‌های سینما را دارند و باید این ظرفیت غیرفعال از طریق همین فضاسازی اجتماعی به سینما و حتی تئا‌تر و کتاب گره زد و حداقل شرایط این حوزه‌ها نسبتاً متصل را نگه داشت.
اما در بحث اقتصادی، مهمترین مسأله ارزان‌تر کردن سینماست و نه گرانتر کردن این حوزه. اینکه همچنان سینماها را گران کرد و حالا بلیت پنج هزار و دویست تومانی ار شش هزار تومان و بیشتر نمود، قطعاً پاسخگو نخواهد بود و با توجه به افزایش هزینه سینما رفتن، تنها مخاطبان سالن‌ها را کاهش می‌دهد و ریزش مخاطب‌ها را کمتر جلوه می‌دهد. فراموش کنیم در اقتصاد موفق سینمای آمریکا در سال سال، هزینه سینما بیش از دو برابر شده و این رشد هزینه حتی در همین هشت سال بیش از این درصد است.
با این اوصاف اگر هزینه‌های سینماها و فیلمها تأمین نمی‌شود، نباید سراغ آخرین حلقه چرخه صنعت سینما رفت و بر روی قیمت بلیت دست گذاشت که سالن‌ها را بی‌شک خالیتر از سال ۹۱ می‌کند. کاهش هزینه‌های سالن‌های سینما از طریق تصویب سریع قانونی مبنی بر در نظر گرفتن هزینه بسیار اندک برای برق، آب و گاز تلفن و معافیت کامل مالیاتی سالن‌های سینما و رعایت معافیت مالیاتی هنرمندان راهکارهای عملی برای حمایت از سینما است و در قبال این تعهدات می‌توان از سالن‌های سینما خواست تا قیمت بلیت‌هایشان را حتی تا ۳۰ درصد کاهش دهند.
اگر واقعاً شمقدری و مسئولان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد میخواهند بتوانند دفاع محکمه پسند از عملکردشان پس از پایان دولت دهم داشته باشند، بی‌شک باید به پیشنهادهای فوق عمل کنند، وگرنه با عدد بازی و اعلام رقم فروش سالیانه فروش کل سینما که متأثر از افزایش شدید قیمت بلیت سینما‌هاست، نمی‌توان از کارنامه‌ای درخشان برای مدیریت سینمایی کنونی سخن به میان آورد.
غیر قابل انتشار: ۸
در انتظار بررسی: ۱۶
انتشار یافته: ۱۸
مهم ترین دلیل افت و کم مخاطب بودن سینمای ایران ضعیف بودن سطح کیفی فیلم ها( که دلیل عمده اون ضعف فیلمنامه ست) و بعد از اون سفارشی بودن فیلم ها و توقیف شدن آثار نسبتا خوب به دلایل سلیقه ای و شخصیه تا گرانی بلیط و تا زمانی که این جو بر سینما حاکم باشه وضعیت سینما همین خواهد بود سینما باید آزاد باشه و مخاطب حق انتخاب داشته باشه مطمئنا آثار ضعیف خود محو خواهند شد امیدوارم این طرح اجرا نشه اولا اینکه همینجوری کیفیته اکثر فیلمها پایین هست حالا چه برسه برای این فیلمهای ضعیف شش تومن بدیم تازه باید قیمتها را کاهش بدن تا از ریزش بیشتر مخاطب جلوگیری شه مشکل سینما قیمت بلیط نیست باید انگیزه رفتن به سینما وجود داشته باشد جدی گرفتن نقش تفریح در فرهنگ عمومی، موضوع مهمی است که باید در باره اش گفتگوهای جدی انجام شود.
اگر واقعا می خواهید به این موضوع بپردازید باید هزینه تفریح را در سبد مصرف خانوار اندازه گیری کنید به نظر میاید که این هزینه طی این سال ها کاهش یافته است و باید دلیل این کاهش را شناخت به نظرم این موضوع بیشتر از اینکه اقتصادی باشد باید در جامعه شناسی جستجو شود. اگر هزینه تفریح در سبد خانوار افزایش یابد خودبخود سهم سینما هم افزایش می یابد
حرفهای شما درست اما به هر حال همین شش هزار تومن هم حداقل شش هفت برابر کمتر از نرخ بلیت در سینماهای آمریکاست که مثالشو زدید!به هر حال وقتی تورم باشه قیمت همه چیز میره بالا دیگه! مسلما قیمت بلیط سینمام میره بالا ... چون پنج هزار تومن امروز دیگه ارزش پنج هزار تومن پارسال رو نداره! خب سینمایی هام باید از پس خرج و مخارجشون بربیان دیگه ...
پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۳:۵۰ - ۱۳۹۱/۱۲/۲۶
كارگران چي؟ انها ازكجا افزايش هزينه راجبران كنند؟ من يك سينما دارم بايد سينما رقابتي باشد دولت يك حد اقل و حد اكثر مشخص كند و سينما دار تعيين كند نرخ بليط را نسبت به مردم منطقة إفرادي كة بة سينما ازادي ميروند پول بليط انجا را بة سينما من نميدهند. امسال سعي كردم با سختي حقوق اسفند را پرداخت كنم و اميدوارم با فروش فيلم عيد فروردين عيدي ها را پرداخت كنم كه من را شرمنده كرده جلوي پرسونل. من خواهش دارم از وزير ارشاد كة سينما خصوصي را اجاره كند شايد ما با ٤٠ سال سابقة واقع در اصلي ترين و پر تردود ترن ميدان در پايتخت كار خود را بلد نيستيم!!!!!
فرهنگ سینما رفتن ؟ اهیمت تماشای فیلم بر پرده!!شما که این حرفا رو میزنین سینما میرین !! کلا 7-8 تا بازیگرن هر روز یه تیپ میزنن میشه فیلم !! قبلنا دلمون خوش بود تلویزیون فیلم هندی میشینیم اساسی گریه میکنیم !!
وفا 2012 ، استخونای بابام !! پوپک و مش ماشالله !! 6 تومن بدم برا اینا ؟!!
به نظر من فرهنگ دور هم جمع شدن خانواده و گپ و گفت و ارتباط خانواده پرداخته بشه، نه سینما رفتن!!
اگر میشد درصد افرادی را که در روزهای نیم بها (سه شنبه ها) به سینما می روند را بدست آورد گواهی محکمی بود بر این قضیه که گرانتر کردن بلیط مردم را از سینما گریزان می کند. بگذارید بلیط را 10 هزار تومان بکنند کسی نمیرود
من بعد از 8 سال رفتم سینما ان هم فیلم کلاه قرمزی و انهم با بلیط نیم بها و باز هم فقط بخاطر بچه ام رفتم وگرنه خودم نمیروم
بازیگران سینما و فوتبال پولهای باد اورده ای دارند و بعدش هم مشخص است که چگونه میشوند
من پول به این جور افراد نمیدهم
ضمنا مگر من چقدر حقوق میگیرم کهه 6 هزار تومان برای دیدن یک فیلم پرداخت کنم
فرض کنید با همسر و فرزندم بخواهم بروم فقط 18000 تومان پول بلیط میشود
من تو زندگی عادی موندم با این وضع تورم از کجا این پولو بیارم
نگارنده فرموده است در برخی کشورها محروم کردن کودک از رفتن به سینما نوعی تنبیه است ؛ در کشور ماهم رفتن به سینما نوعی تنبیه است چه برای کوچکترها چه بزرگترها !! سینما چیه؟ آخه افزایش قیمت برای چی؟ مگه کیفیت سالن ها بالا رفته؟ خدمات دهی بیشتر شده؟ سطح فیلم ها حرفه ای تر شده؟ نه خداییش این افزایش قیمت باید یه توجیحی داشته باشه دیگه! هرکی هم کم میاره عامل تورم رو وسط میکشه! دآخه شما که بودجتون جای دیگه تامین میشه، مثال فوتبال که زدید بسیار درست بود من همه فیلملرو دانلود می کنم هم تو خانه راحت می بینم هم پول بلیط نمی دم . حالا همه مشکلات حل شده چسبیدید به سینما که رفتن یا نرفتنش تاثیری در مملکت نخواهد داشت البته برای بعض افراد که درآمدشان از بین رفته چرا مشکل شده. من هیچ وقت به سینما نمیروم چون نه به درد دنیام میخوره نه آخرت با سلامبه نظر بنده , با این کیفیت فیلمها و همچنین کیفیت بازیگرها و البته قیمت بلیطها , 9 میلیون نفر هم خیلی زیاده که به سینما رفتن.
آخه یکی نیست که بگه, این بازیگرنماهای سینمای ایران بابت چی پول می گیرن؟
به من ربطی نداره !!! شما درست میگین, به من ربطی نداره ولی این دستمزدهای نجومی رو من و امثال من باید از جیب مبارک پرداخت کنیم
تا موقعی که محتویات فیلمها به همین منوال باشد و فیلمهای روز در بازار آزاد به فروش برسد و هزینه های هرروز بالا تر برود نباید انتظاری از صنعت سینمای رو به احتضار داشته باشید و باشیم.ماداریم از دوطرف پشت بام پائین می افتیم واصلا خیلامان هم نیست،ما داریم به اصطلاح جلوی ابتذال را میگیریم اما این ابتذال بواسطه ماهواره ها که هیچگونه کنترلی رویشان نیست دارد وارد خانواده ها می شود ،پس بحث کنترل منتفی است ازطرف دیگر تمام فیلمها شده بزن بزن و اکشن حالا ببینید جوانان و حتی بعضی از مسنها نیز تا حرف می زنی میخواهند شکم هم دیگر را پاره نمایند. در صورتی که اگر از اول کنترل شده در سینماها با رعایت نظارتهای سنی و غیره به نمایش فیلم ها اقدام میکردیم شاهد چنین وضعی در جامعه نبودیم...
فیلم هاش اصلا کیفیت نداره نه از نظر ساخت و نه از نظر فیلم نامه ، اون وقت چه تبیینی و چه لذت دیدن فیلم در سینمایی؟ مهمترین و اولین دلیل اینه که هر چند 10فیلمی که اکران می شه ،یکیش قابل تحمله.واضح ترین دلید دیگش هم گرون بودن بلیط ها است،که اگه6تومن بشه خدا داند از هر ایرانی چند نفر برن!!!
رفتن به سینما یعنی کاستن از هزینه خورد و خوراک ، با 200 تومان پول سی دی با کلیه اعضای خانواده همان فیلم را در حال استراحت مبینیم....