صدا و سیما و این مملکت برای همه مردم است؛ همه!

تابناک/حسین بشیری _ این روزها همگام با تحولات فلسطین و مخابره اخبار دلخراش از حجم جنایات رژیم صهیونیستی و مرگ کودکان و زنان در غزه شاهدیم که برخی از شبکه‌های تلویزیونی، علاوه بر پوشش اخبار مربوط به منطقه خاورمیانه به دنبال این هستند که با نگاهی داخلی به این موضوع و در جهت ایجاد وحدت میان اقشار و گروه‌های مختلف فکری و سیاسی از افرادی برای حضور در برنامه‌های خود دعوت می‌کنند که هرچند کاملا بدیهی بوده، به اعتقاد برخی منتقدان این اقدام موجب گلایه مندی برخی قشرهای وفادار به نظام و انقلاب شده و آن را اقدامی ناصحیح معرفی می‌نمایند و بر این باورند که صدا و سیما و امکانات آن باید در اختیار کامل قشر خاصی باشد؛ لذا در این اوضاع و احوال که کشور در شرایط بسیار مهمی قرار داشته و تحولات جهانی و منطقه خاورمیانه ایام تاریخ سازی را سپری می‌کنند؛ در این این ارتباط باید چند نکته را یادآور شد:

نخست اینکه اگر به امر «وحدت» میان قشرهای مختلف آحاد جامعه با هر نظر و اعتقادی که در چارچوب‌های شرعی و قانونی قرار دارند اعتقاد داریم، باید به لوازم تحقق آن هم التزام داشته باشیم و تصور نکنیم که تحقق وحدت و همدلی بین اقشار با شعار و سخنرانی رخ خواهد داد، بلکه سعه صدر و رواداری و تحمل یکدبگر و از همه مهمتر اعتماد به مراجع صاحب صلاحیت در امر نظارت و امنیت از مهمترین مقدمات تحقق این مهم هستند و خود حق پنداری آفت بزرگی بوده که تحقق وحدت را تهدید می‌کند.

تذکر بعدی این که پباده کردن افراد از قطار انقلاب و نظام شاید امری ساده باشد، اما توجه داشتیم که اگر این اقدام به خطا و اشتباه رخ داده باشد، اصلاح آن یعنی سوار کردن افراد بر قطار انقلاب و نظام امر چندان ساده‌ای نیست و شاید غیرقابل جبران باشد، به ویژه اینکه در این شرایط که توان نظامی و امنیتی جبهه مقاومت و حق، برتری خود را ثابت کرده، کاملا بدیهی است که دشمنان سعی دارند در لباس خودی و با بیان شعار‌های تند و افراطی فضای جامعه را ملتهب کرده و سعی کنند با ناامن سازی داخلی به گونه‌ای شکست‌های اخیر خود را جبران نمایند.

مهمتر اینکه باید بدانیم، آیا مثلا حذف کردن افراد با هر دلیل و استنادی چقدر اهمیت داشته و تبعات آن چیست، زیرا بالاخره این افراد ممکن است هم نظر و هم فکری در میان اقشار جامعه داشته و حذف آنان موجب دلخوری و گلایه‌مند شدن آنان شود؛ لذا در این شرایط توجه به سخن و سیره بزرگان که کلامشان همواره گره گشا و تبیین گر مسیر صحیح برای مسئولان و جامعه بوده اهمیت دوچندان خواهد داشت.

رهبر انقلاب در یکی از سخنرانی های خود تاکید داشتند که «ملت خودش را صاحب مملکت و مدافع ارزش‌های انقلاب می‌داند». ایشان در مراسم بیعت اقشار مختلف مردم در  ۱۳۶۸/۴/۱۵ فرمودند: نباید کشور ما را با کشوری از جهان سوم که مثلاً سی و یا پنجاه میلیون جمعیت دارد، مقایسه کرد. بسیاری از کشور‌ها هستند که شاید جمعیت آن‌ها به اندازه‌ی جمعیت کشور ما و یا بیشتر از آن باشد؛ اما آن کشور‌ها قدرت ملت ما را ندارند. علت این است که متأسفانه حکومت‌های فاسد در بسیاری از این کشور‌ها مردم را از صحنه خارج کرده‌اند و برای آن‌ها شأنی قایل نیستند و قدرت به مردم متکی نیست و با آن‌ها سروکار ندارد، بلکه به دولتمردان و رؤسا و مسئولان کشور قائم است!

در کشور ما ملت در صحنه است و خودش را صاحب مملکت و مدافع ارزش‌های انقلاب و کشور می‌شناسد و خود را از مسئولان جدا نمی‌داند؛ لذا در این‌جا، قدرت متعلق به مسئولان و دولتمردان نیست، بلکه قدرت جنبه‌ی عمومی دارد و متعلق به مردم است؛ مسئولان هم به پشتیبانی مردم و -از همه مهمتر- به ایمان و توکل به خدا متکی هستند. هر فرد و جمعیتی از این عامل برخوردار باشد، در هیچ میدانی احساس شکست نخواهد کرد. ما این سرمایه‌ها را داریم، و همین سرمایه‌ها بود که ده سال ملت ما را در سخت‌ترین مراحل مبارزه نگه داشت و بر دشمن غالب کرد و پیش برد.

در آخر باید متذکر شد که تحولات جهانی و منطقه‌ای نباید ما را از رخداد مهم و سرنوست ساز پایان سال یعنی انتخابات ۱۱ اسفند غافل نماید، زیرا انتخابات در این کشور در هر دوره و تحولاتی اهمیت خود را از دست نداده و همچنان مورد احترام و تاکید آحاد جامعه و مسئولان ارشد نظام بوده و بدانیم که هر گام و اقدام و کلامی که اکنون ابراز می‌گردد ممکن است اثر خود را در آن زمان نشان دهد و به سبب همین مهم است که در یکی از بیانات رهبری آمده که «با انتخابات مردم احساس می کنند صاحب مملکتند.»

رهبر انقلاب در دیدار ائمه جمعه سراسر کشور در ۱۳۹۴/۱۰/۱۴ با تاکید بر این موضوع تاکید کردند: وجود انتخابات، هم در جوّ داخلی یک احساس استقلال و هویّتی به مردم می دهد و احساس می کنند که همه‌ چیز مال خودشان است -واقع قضیّه هم همین است؛ صاحب مملکت مردمند و خودشان تصمیم می گیرند، خودشان اقدام می کنند؛ هم در قوّه‌ی مجریّه، هم در قوّه‌ی مقنّنه، هم بالواسطه در مورد رهبری و بقیّه‌ی مواردی که انتخابات است- هم مایه‌ی آبرو و اعتبار در خارج از کشور است؛ در جوّ جهانی، حقیقتاً این انتخابات مایه‌ی اعتبار و آبرو است؛ بنابراین خود انتخابات، فی‌نفسه یک امر بسیار مهم و یک نعمت بزرگ است.