ورزش ابزاری قدرتمند در دیپلماسی اقتصادی و فرهنگی

در حالی که نقش ورزش در ایران بیشتر از زاویه فعالیت بدنی و سرگرمی تعریف شده، در دنیا ورزش به عنوان یک صنعت با حوزه اثرگذاری بسیار گسترده تبدیل شده است. حوزه اثر ورزش در دنیای امروز از حوزه تفریح و علاقه­مندیِ تنها، فراتر رفته و با حوزه­های سلامت، فرهنگ و از همه مهم­تر اقتصاد ارتباط موثری برقرار کرده است. چنانکه مسابقات بين المللي ورزشی، به عرصه­ای برای تثبیت فرهنگ­های ملّی و تحقق اهداف سياسی و اقتصادی تبدیل شود.

دکتر سالم چیگل، هرچند بیشتر به عنوان یک فعال و حامی در سایه ورزش ایران شناخته شده، اما سابقه فعالیتش در دستگاه دیپلماسی کشور و نیز تجارت بین المللی، باعث شده که به ورزش دیدگاه متفاوتی را داشته باشد. به همین دلیل در گفتگویی با ایشان نقطه نظرات ایشان را جویا شدیم که در زیر خلاصه­ای از این گفتگو آمده است.

سوال: از نظر شما چه ارتباطی بین ورزش با فضای تجارت و دیپلماسی وجود دارد؟

ورزش از نظر من یک موضوع نیست. بلکه یک زیرساخت است. اجازه دهید با یک مثال مطلب را بیان کنم. زمانی که در کنار یک شهر بزرگراه جدیدی احداث می­شود، در این شهر به واسطه حضور این بزرگراه ارزش املاک تغییر می­کند، به خاطر مسافرانی که عبور می­کنند مشاغل جدید ایجاد می­شود، به واسطه رفت و آمدهای جدید و گسترش ارتباطات فرهنگ مردم منطقه ارتقا پیدا می­کند، سرمایه­ گذاران جدید به واسطه دسترسی جدید ایجاد شده از آن منطقه بازدید می­کنند، تبادلات مواد اولیه و محصول صنایع آن شهر، به صورت راحت­تر و ارزان­تر به دست صنعتگران می­رسد و رابطه دو شهردار شهر نیز با یکدیگر مراودات بیشتری ایجاد می­کنند. در عین حال که در این بزرگراه، هم مسافر جابجا می­شود و هم گردشگر و هم کالا. ورزش از نظر من یک چنین تأثیری در کشور و منطقه دارد.

سوال: با این اوصاف، از نظر شما توسعه ورزش در چه ابعادی می­تواند اثرگذار باشد؟

وقتی که گفته می­شود، ورزش از صنعت به زیرساخت تغییر ماهیت داده، یعنی در کنار کارکردهای قبلی و سنتی خود، کارکرد اقتصادی (به عنوان صنعت)، در حال حاضر نقش­های گسترده فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایفا می­­کند. توسعه ورزش باعث کاهش جرم و جرائم و همچنین منجر به جلوگیری از مسائل مختلف اجتماعی از جمله اعتیاد، بزهکاری و ... می‌شود. توسعه ورزش می­تواند باعث بالا رفتن سطح تعامل سازنده افراد یک جامعه با هم و در نتیجه ارتقاء سطح فرهنگی شود.

سوال: به صورت خاص آیا در ایران از ظرفیت اقتصادی ورزش به طور کامل استفاده شده است؟

با شناختی که من از ظرفیت­های کشور، مردم و سابقه ورزش ایران دارم، به نظرم هنوز کمتر از 20% ظرفیت اقتصادی ورزش ایران استفاده شده است. علت اصلی را در کل کشور، نبود سرمایه­ گذاری و حامی برای تیم­ های ورزشی عنوان می­کنند در صورتی که من این نگاه را قبول ندارم.

اگر نگاه دولت، بکارگیری و توانمندسازی بخش خصوصی در ورزش باشد، مشکل سرمایه در کشور و برای حضور در ورزش ایران وجود ندارد. سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در ورزش ایران بسیار اهمیت دارد. اما متأسفانه تا کنون آن­چنان که باید و شاید از این حوزه کمک گرفته نشده است. جغرافیا و آب و هوای ایران به گونه­ای است که بهترین امکانات برای ایجاد اردوهای آمادگی در ورزش­های مختلف در آن وجود دارد. ایران به لحاظ چهار فصل بودن و داشتن آب و هوای مناسب جز کشورهای مهم است. امّا از این ظرفیت غفلت شده است. تنها با استفاده از همین یک ظرفیت کل ورزش ایران را می­توان تأمین کرد.

سوال: چرا در استفاده از این ظرفیت­ها ناموفق بوده­ایم؟

موضوع بر می­گردد به نگاه ما به ورزش؛ اگر ما توانستیم قبول کنیم که نیازی نیست حتما مدیر یک باشگاه ، خود نیز ورزشکار حرفه­ای باشد، تازه می­توان گفت که آمادگی داریم تا از نگاه سنّتی به ورزش به رویکرد «صنعت ورزش» حرکت کنیم. برای حرکت در مسیر اقتصادی، باید اقتصاد و کسب و کار بلد باشیم. صنعت ورزش با خدمات ورزشی، تولید و زنجیره مکملش در ارتباط است. مثل هر صنعت دیگری باید نگاه به خارج از مرزها داشت تا بتوان بازار را گسترش داد. این موضوع نیازمند مدیریت صحیح و استفاده از ظرفیت سرمایه‌گذاری بخش خصوصی خارج از کشور است.

سوال: چرا برای شما که سابقه فعالیت دیپلماسی اقتصادی و فرهنگی دارید ورزش و دیپلماسی آن اهمیت پیدا کرده است؟

توسعه ورزش کشور به دو بال تقویت مدیریت داخلی و توسعه دیپلماسی بین المللی نیاز دارد. از نظر من بازیکنان و ورزشکاران، بهترین سفیران یک کشور و بهترین مبلغ فرهنگ و اقتدار آن کشور است.  ورزش می‌تواند خلاهای زیادی را در حوزه بین الملل پر کند که با روش­های مرسوم نمی­توان در آن موفق بود. ورزش یک علاقه­ مندی همه کس فهم و جهانی است. نیاز به زبان خاصی ندارد و خود یک زبان عامه فهم هست. این ویژگی ورزش است که برای من دارای اهمیت است. معتقدم که ورزش یکی از بهترین و برنده ­ترین ابزار در دیپلماسی اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی است.  

این گفتگو بخشی از یک گفتگوی مفصل بود که در موضوعات مختلف با محوریت ظرفیت­های مغفول ورزش ایران انجام شد که خلاصه بخش اول آن در این مقاله آورده شده است.

انتهای پیام/

انتهای رپرتاژ آگهی/