کلیات

مثلث برمودا که به نام مثلث شیطان هم شناخته می‌شود، حدود منطقه‌ای در ناحیهٔ غربی،  اقیانوس اطلس شمالی است که گفته می‌شود بیش از ۵۰ کشتی و ۲۱ هواپیما به طرز مرموزی در این منطقه ناپدید شده یا از بین رفته‌اند. این محدوده به‌طور دقیق دارای شکل مثلث نیست و فقط ظاهری شبیه به مثلث دارد. گزارش‌های بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد این منطقه بسیار خطرناک است بر پایهٔ اطلاعات نیروی دریایی ایالات متحدهٔ آمریکا مثلث برمودا بسیار خطرناک بوده‌است. گفته می‌شود موجودات ناشناخته و ماوراءالطبیعه در آن وجود دارند، هر چند بسیاری از آن رخداد‌ها دلایل علمی و طبیعی دارند. در فرهنگ عامه برخی ناپدید شدن‌ها به فراهنجار یا فعالیت‌های زیست فرازمینی در این ناحیه نسبت داده شده‌است. شواهد و اسناد نشان می‌دهد که شمار بالایی از رویداد‌ها به درستی گزارش نشده بودند؛ و اطلاعات دقیقی موجود نیست صندوق جهانی طبیعت در پژوهشی در سال ۱۹۹۷ فهرست ۱۰ منطقهٔ خطرناک برای کشتی‌رانی را اعلام کرد که مثلث برمودا یکی از آن‌ها بود.

موقعیت مثلث

نخستین مرز‌های اعلام شده برای مثلث به مقاله‌ای که وینست گادیس در سال ۱۹۶۴ میلادی نوشته بود بازمی‌گردد. در آن مقاله سه رأس مثلث بر روی میامی فلوریدا،  سان خوآنِ پورتوریکو و بر روی جزیرهٔ برمودا در وسط اقیانوس اطلس می‌افتاد. اما نویسنده‌های بعدی این مرزبندی را نپذیرفتند و رأس‌های تازه‌ای را برای مثلث مشخص کردند که ناحیه‌ای به مساحت ۱٬۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع تا ۳٬۹۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع را دربرمی‌گرفت.
کم‌کم چنان شد که پذیرش هر رویداد درون مثلث، به شخصی که گزارش آن را می‌نوشت بستگی پیدا کرده بود. انجمن نام‌های جغرافیایی ایالات متحده چنین مثلثی را به رسمیت نمی‌شناسد و در نقشه‌های سازمان‌های دولتی آن را نمی‌آورد.

نقشهٔ جغرافیایی مثلث برمودا بر روی بخشی از اقیانوس اطلس در سواحل جنوب شرقی آمریکا واقع است. رأس آن نزدیک برمودا و قسمت انحنای آن از سمت پایین فلوریدا گسترش یافته و از پورتوریکو گذشته، به طرف جنوب و شرق منحرف شده و از میان دریای سارگاسو گذر کرده و دوباره به سوی برمودا بازگشته‌است. طول جغرافیایی در قسمت غرب مثلث برمودا ۸۰ درجه‌است.
این ناحیه یکی از پر رفت‌وآمدترین خط‌های سفر‌های دریایی است و روزانه کشتی‌هایی از اروپا،  قاره آمریکا و جزیره‌های کارائیب در آن منطقه رفت‌وآمد می‌کنند. کشتی‌های تفریحی از فلوریدا یا پرواز‌های تجاری و هواپیما‌های شخصی به فراوانی از فلوریدا، کارائیب و آمریکای جنوبی به این منطقه سفر می‌کنند.


ریشه‌یابی

نخستین ادعای ناپدیدشدن غیرعادی در برمودا را ادوارد ون وینکل جونز در ۱۷ سپتامبر ۱۹۵۰ در مجلهٔ میامی هرالد (آسوشیتد پرس) ارائه داد. دو سال بعد، مجلهٔ فیت مقاله‌ای کوتاه از جورج ایکس با عنوان «رمز و راز‌های دریا پشت درب‌های ما هستند» منتشر کرد. در این مقاله دربارهٔ از دست دادن بسیاری از هواپیما‌ها و کشتی‌ها از جمله پرواز ۱۹ به‌طور جامع صحبت شده‌است. در آوریل ۱۹۶۲، مجلهٔ لژیون آمریکایی ادعا کرد که نکتهٔ مهمی در پرواز ۱۹ وجود داشته‌است. این مجله ادعا کرد که فرماندهٔ مأموریت گفته‌است: «ما در حال ورود به آب‌های سفید هستیم و هیچ چیز خوب به نظر نمی‌رسد. ما نمی‌دانیم که در کجا هستیم. آب سبز است یا سفید؟» حتی شایعه شد که پرواز ۱۹ به مریخ فرستاده شده‌است. این مقاله برای نخستین بار نشان داد که مردم از وقایع رخداده در این منطقه را دنبال می‌کنند. در فوریه ۱۹۶۴، «وینسنت گادیس» در مجلهٔ ارگزوا در مقاله‌ای به نام «مثلث برمودا قاتل است» دربارهٔ پرواز ۱۹ و دیگر رخداد‌های این منطقه نوشت. در سال بعد، گادیس مقالهٔ خود را تا جایی گسترش داد که تبدیل به یک کتاب شد.

«لورنس دیوید کخ» پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و نویسندهٔ کتاب «راز مثلث برمودا» در سال ۱۹۷۵ ادعا کرد راه‌حلی در این‌باره پیدا کرده‌است. او اظهار داشت که نوشته‌های گادیس و دیگر نویسندگان دربارهٔ این پدیده بیش از حد اغراق‌آمیز بوده‌است.  دیوید کخ با پژوهش‌های خود، اشتباهات و تناقصات بسیاری بین حساب و اظهارات چارلز برلیتز و شاهدان عینی و بازماندگان کشف کرد. کخ بسیاری از اطلاعات مربوط به کشتی‌های بادبانی و ناپدیدشدن آن‌ها را کشف کرد. مجموع پژوهش‌های کخ عبارتند از:

کشتی‌ها و هواپیما‌ها که بزرگتر از بقیه بودند گرفتار طوفان گرمسیری شدند و تعدادی از آن‌ها ناپدید شدند و چارلز برلیتز و نویسندگان دیگر یادکردن طوفان در این حوادث را از یاد برده‌اند.
برخی از اطلاعات موجود در پژوهش‌های دیگر اغراق‌آمیز بود. به عنوان مثال، کشتی ناپدید می‌شد و، اما پرسش نامشخص این‌جاست که چرا برخی از هواپیما‌ها به سختی خود را به بندر رساندند و گرفتار مثلث برمودا نشدند؟
مثلث برمودا به عنوان یک افسانه شهری در نظر گرفته شده‌است.
با توجه به غرق شدن کشتی نفت‌کش در سال ۱۹۷۲، قطعاتی از بقایای آن در خلیج مکزیک پیدا شد. محققان دریافتند که کاپیتان کشتی در دفتر کابین، یک فنجان قهوه را به سختی در دستش فشرده‌است و در همان حال جان داده‌است.

رخداد‌ها

یواس‌اس سایکلوپ
در تاریخ ۱۹ مارس ۱۹۱۸ ناوگان کشتی یواس‌اس سایکلوپ پس از خروج از جزیرهٔ باربادوس ناپدید شد. این رخداد منجر به از دست رفتن بزرگترین ناوگان تاریخ نیروی دریایی ایالات متحده و هر ۳۰۹ خدمه کشتی شد. اگرچه هیچ نظریه تاییدشده‌ای برای این حادثه ارائه نشده‌است، اما برخی علت این حادثه را طوفان و برخی فعالیت‌های دشمن در زمان جنگ جهانی اول دانسته‌اند. همراه با ناپدید شدن این کشتی، دو کشتی خواهر آن به نام‌های یواس‌اس پروتئوس و یواس‌اس نرئوس نیز در اقیانوس اطلس شمالی در زمان جنگ جهانی دوم ناپدید شدند. هر دو کشتی غیرنظامی بوده و وظیفه‌شان رساندن سنگ معدن فلز به سایکلوپ بود.

کارول آ دیرینگ

در سال ۱۹۲۱، پنج قایق بادبانی که دو سال پیش در سال ۱۹۱۹ به اقیانوس اطلس رفته بوده و بازنگشته بودند در کارولینای شمالی پیدا شدند. در آن زمان شایعات زیادی به راه افتاد و احتمال قربانی شدن آن‌ها توسط دزدان دریایی بر سر زبان‌ها افتاد. احتمال می‌رود که این کشتی‌ها یکی از کشتی‌های اس‌اس هویت باشند که در همان زمان ناپدید شدند.



پرواز ۱۹

پرواز ۱۹ یکی از پیچیده‌ترین حوادث مثلث برمودا بوده‌است. در این حادثه ۵ فروند هواپیمای نظامی از نوع «تی‌بی‌ام افینگر ۳» در تاریخ ۵ دسامبر ۱۹۴۵ برای یک عملیات اکتشافی هم‌زمان به سمت مثلث برمودا به پرواز درآمدند، ساعاتی پس از پرواز ستوان یکم چارلز تیلور با برج مراقبت تماس برقرار کرده و وضعیت خود را به طرز عجیبی تشریح کرد، پس از آن‌که برج مراقبت توصیه کرد تا هواپیما‌ها ۱۸۰ درجه تغییر مسیر دهند تا در جهت فلوریدا قرار بگیرند. خلبان برای برج مراقبت توضیح داد که دستگاهی برای تشخیص درجه‌ها و جهت‌ها نداریم و آن‌ها از کار افتاده‌اند. صدای خلبانان ضعیف و ضعیف‌تر شد تا به‌کلی قطع شد و هواپیما‌ها برای همیشه ناپدید شدند.

استار تیگر و استار آریل

هواپیما‌های استار تیگر و استار آریل دو فروند هواپیما از خانوادهٔ سلطنتی آورو تودور پنجم بودند و توسط هواپیمای مسافربری بریتانیا قصد فرود در آمریکای جنوبی را داشتند. کوچکترین خطایی در پرواز ممکن بود هر دو هواپیما را نابود کند و آن‌ها را از رسیدن به آمریکای جنوبی بازدارد. پس از ورود به مثلث برمودا، هر دو هواپیما به یکباره ناپدید شدند.

داگلاس دی‌سی-۳

ایربورن ترنسپورت دی‌سی-۳ یکی از هواپیما‌های مدل داگلاس دی‌سی-۳ است که در تاریخ ۲۸ دسامبر ۱۹۴۸ در حالی که از سان خوآن،  پورتوریکو به مقصد میامی پرواز می‌کرد، ناپدید شد. هیچ اثری از هواپیما و ۳۲ نفر سرنشین داخل آن یافت نشده‌است.

کی‌سی-۱۳۵ استراتوتانکرز

در ۲۸ اوت ۱۹۶۳، یک جفت هواپیمای کی‌سی-۱۳۵ استراتوتانکرز از سوی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا به پرواز درآمدند. در حالی که هر دو بر فراز اقیانوس اطلس پرواز می‌کردند، به هم برخورد کردند و در اقیانوس سقوط کردند. (واینر، برلتیز، و گادیس(جالب این است که هنگام سقوط در آب ۱۶۰ مایل (۲۵۶ کیلومتر) با هم فاصله داشتند.

کونمارا پنجم

کونمارا پنجم یک قایق بادبانی سرگردان در اقیانوس اطلس در جنوب برمودا بود که در تاریخ ۲۶ سپتامبر ۱۹۵۵ پیدا شد. (برلیتز و واینر) تمام خدمهٔ قایق بادبانی ناپدید شدند در حالی که قایق بادبانی در طول سه روز طوفان در دریا جان سالم به در برد. در سال ۱۹۵۵، یکی از سنگین‌ترین طوفان‌های اقیانوس اطلس وزید که احتمال می‌رود موجب ناپدید شدن خدمهٔ این قایق بادبانی شده باشد.


نظریات علمی

تا پیش از استفاده از جی‌پی‌اس، قطب‌نما اصلی‌ترین وسیلهٔ ناوبری محسوب می‌شد و بدین ترتیب قطب‌نما یکی از دلایل یادشده در حوادث مثلث برمودا معرفی شده‌است. بسیاری از فرضیه‌ها حامل این پیام بودند که ممکن است در این منطقه ناهنجاری‌های مغناطیسی غیرعادی وجود داشته باشد و هیچ‌گاه نمی‌توان آن‌ها را پیدا کرد. قطب‌نما میل مغناطیسی دارد و گاهی اوقات دچار اشتباه می‌شود. مثلث برمودا نیز دارای قطب مغناطیسی شمال است و دریانوردان این واقعیت را از قرن‌ها پیش متوجه شده بودند. برای مثال، دریانوردان ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۰ بر روی خط ویسکانسین حرکت می‌کردند، ولی در نهایت به خلیج مکزیک رسیدند. در حالی که عموم مردم فکر می‌کنند که میل مغناطیسی قطب‌نما یک پدیدهٔ مرموز است.
یکی دیگر از دلایل علمی این پدیده وجود گلف استریم در اعماق اقیانوس است که از خلیج مکزیک سرچشمه می‌گیرد و از راه تنگه فلوریدا به اقیانوس اطلس شمالی جریان پیدا می‌کند. در حقیقت، یک رودخانه در اعماق این اقیانوس قرار دارد که می‌تواند چیز‌های شناور را حمل کند. سرعت این جریان دریایی ۲٫۵ متر در ثانیه (۵٫۶ مایل در ساعت) است.
یکی از مهم‌ترین توضیحات در از دست دادن هواپیما‌ها و کشتی‌ها، اشتباهات انسان است. در ۱ ژانویه ۱۹۵۸، از روی لجبازی و سرسختی تاجر هاروی کاناور،  بادبان‌های کشتی از دست رفتند و کشتی گرفتار طوفان جنوب فلوریدا شد.
یکی دیگر از دلایل علمی این پدیده رفتار خشونت‌آمیز آب‌وهوا است. طوفان‌های قدرتمند که در آب‌های گرمسیری تشکیل می‌شوند، سبب جان باختن هزاران نفر و خسارت‌های میلیارد دلاری شده‌است. غرق شدن ناوگان فرانسیسکو د بوبادیلا در سال ۱۵۰۲، نخستین نمونهٔ ثبت شده از این طوفان بوده‌است. این طوفان در گذشته سبب تعدادی از حوادث مربوط به مثلث برمودا بوده‌است. احتمال می‌رود که علت غرق شدن کشتی در شهر بالتیمور در ۱۴ مه ۱۹۸۶، هوای سرد و طوفان‌های قدرتمند بوده‌است. در این کشتی، ناگهان باد شدید وزید و سرعت باد از ۲۰ مایل در ساعت به ۶۰–۹۰ مایل در ساعت افزایش یافت. جیمز لوشین متخصص ماهواره مرکزی ملی طوفان، اعلام کرد که شرایط آب و هوایی بسیار سرد و ناپایدار بوده‌است و این ناپایداری به گونه‌ای سبب انفجار باد شده‌است. مشابه این رویداد در سال ۲۰۱۰ در کونکوردیا در سواحل آرژانتین رخ داد.
یکی دیگر از دلایل علمی این پدیده وجود گاز متان (یک گاز طبیعی) است. آزمایش‌های استرالیا ثابت کرده‌است که وجود حباب در آب، سبب کاهش چگالی و در نتیجه فرورفتن کشتی در اعماق آب می‌شود. لاشه‌های هواپیما‌ها و کشتی‌ها توسط گلف استریم در آب پراکنده می‌شود. این فرضیه ارائه شده‌است که متان سبب گل‌فشان در مناطق آبی پر از کف می‌شود و کشتی‌ها قدرت شناوری کافی در آب را نخواهند داشت. این اتفاق بدون هشدار و بسیار سریع رخ می‌دهد. انتشارات سازمان زمین‌شناسی آمریکا گفته‌است که متان در بسیاری از آب‌های جهان از جمله منطقه ریج بلیک، در ساحل جنوب شرقی ایالات متحده آمریکا وجود دارد. با این حال، این سازمان با انتشار مقاله‌ای بیان کرده‌است که رویداد گاز متان در مثلث برمودا در ۱۵٬۰۰۰ سال پیش رخ داده‌است.
یکی دیگر از دلایل علمی این پدیده امواج سرکش است. در اقیانوس‌های مختلف و سراسر جهان،  امواج سرکش موجب غرق شدن کشتی‌ها شده‌است و سکو‌های نفتی را سرنگون کرده‌است. این امواج تا سال ۱۹۹۵ به عنوان یک رمز و راز و یک اسطوره در نظر گرفته می‌شد.

نظریات فراطبیعی

برخی از نویسندگان مثلث برمودا را پدیده‌ای فراطبیعی‌ می‌دانند. یکی از نظریات رایج در این باره فرورفتن قارهٔ افسانه‌ای آتلانتیس در دریای بیمینی واقع در جزیره بیمینی است. به قلم افلاطون، مردم آتلانتیس برای فتح آتن سپاهیان بی‌شماری فراهم کردند و زئوس بر آن‌ها طوفانی نازل کرد که قابل تصور نبود این ایده توسط استیون اسپیلبرگ با توجه به فیلم علمی-تخیلی برخورد نزدیک از نوع سوم ارائه گردید و از داستان ربودن ۱۹ انسان توسط بیگانگان و موجودات فضایی پیروی می‌کند. این داستان ادعا می‌کند که موجودات فضایی هواپیما‌ها و کشتی‌ها را می‌ربایند و به کرات خود می‌برند. یکی دیگر از نظریات رایج ورود به دنیایی دیگر است. پاره‌ای دانشمندان ادعا می‌کنند که مثلث برمودا، دریچه برای گشودن دنیایی دیگر است و هواپیما‌ها و کشتی‌های انسان‌ها وارد آن دنیا می‌شوند.  چارلز برلیتز نویسندهٔ کتاب‌های متعددی دربارهٔ پدیده‌های فراطبیعی، این پدیده را نابودی انسان‌ها بدون هیچ توضیحی می‌داند.