در مورد بادگیر در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

بادگیر برج‌هایی هستند که برای تهویه و خنک سازی بر بام خانه‌ها ساخته می‌شود. بادگیر را همچنین بالای آب‌انبارها و دهانهٔ معدن‌ها برای تهویه می‌سازند. در خانه‌ها هوای خنک از بادگیر ، که نوع ابتدایی تهویهٔ مطبوع به‌شمار می‌رود، به اتاق‌های طبقهٔ همکف یا زیرزمین‌ها فرستاده می‌شود. بادگیر از عناصر و سمبل‌های معماری ایرانی هستند ولی امروزه در بسیاری از کشورهای خاورمیانه استفاده می‌شوند. استفاده از بادگیر از سال‌های بسیار قدیم در ایران متداول بوده‌است. بادگیر ها با اشکال مختلف در شهرهای مرکزی و جنوب ایران ساخته شده که هر کدام بر حسب ارتفاع و جهت باد مطلوب طراحی و اجرا شده‌اند. تا قبل از اختراع کولر برقی و گسترش آن در شهرهای مختلف، از بادگیر در ابنیه مختلف مسکونی، مذهبی و خدماتی استفاده می‌شده‌است و هنوز هم می‌توان باقی‌مانده این بادگیر ها را در اقلیم گرم و مرطوب جنوب در شهرهایی مانند بندر عباس، بندر لنگه، قشم، بوشهر و اقلیم گرم خشک نواحی مرکزی مانند کرمان، نایین، یزد، طبس، کاشان، سمنان، اصفهان، قم و حتی نواحی جنوب شهر تهران مشاهده نمود. بادگیر معمولاً چهارگوش است و در دیوارهای چهارگانهٔ آن چند سوراخ تعبیه شده‌است. درون بادگیر با تیغه‌ها و جدارهایی که از خشت یا چوب و بادگیر در نیشابور؛ با اینکه آب و هوایی متفاوت با شهرهای کویری ایران دارد، در گذشته در آنجا از بادگیر استفاده می‌شده‌است، خشت ساخته شده‌است، به چند بخش تقسیم می‌شود. معماران محلی برای ساختن بادگیر از پشت بام خانه و از جایی که مشرف به اتاق کوچکی است که برای بادگیر اختصاص داده‌اند با خشت یا آجر، تنوره بادگیر را با مقطع مستطیل می‌چینند تا به ارتفاع معینی برسد. سپس بالای این تنوره‌ها چهار دیواره را دو چوب به شکل ضربدر «×» می‌گذارند. به گونه‌ای که دو سمت هر چوب در دو زاویه مقطع قرار بگیرد و سپس دیوارهای سمت شرق و غرب و جنوب بادگیر را دو تا پنج و دو دهم متر بالا می‌آوردند. سپس در قسمت شمال که رو به باد «اصفهانی» است با نیم خشت یا آجر نیمه به عرض شش سانتی‌متر، روی تنور را تا ارتفاع معینی می‌چینند. ارتفاع این تیغه‌ها 40 سانتی‌متر بلندتر از سایر دیوارهاست. بادگیر در ساختمان‌هایی که دسترسی کمی به باد دارد می‌تواند باد بالای بام را به ساختمان بیاورد (سرمایش) در بافت‌های متراکم با ساختمان‌های کوتاه دسترسی یکایک ساختمان‌ها به باد امری دشوار است زیرا ساختمان‌های رو به باد مانع دسترسی ساختمان‌های پشت به باد می‌گردند. بادگیر های ایران به‌طور کلی به سه دسته تقسیم می‌شوند: 1- بادگیر های اردکانی 2- بادگیر های کرمانی 3- بادگیر های یزدی. مکانیزم بادگیر ها را می‌بینید.

بادگیر ها برج‌هایی هستند که برای تهویه و خنک سازی بر بام خانه‌ها ساخته می‌شود. در خانه‌ها هوای خنک از بادگیر ، که نوع ابتدایی تهویهٔ مطبوع به‌شمار می‌رود، به اتاق‌های طبقهٔ همکف یا زیرزمین‌ها فرستاده می‌شود. بادگیر از عناصر و سمبل‌های معماری ایرانی هستند. استان یزد بیشترین تعداد بادگیر ‌ را در کشور دارد.

باغ دولت‌آباد یزد یکی از باغ‌های زیبا و قدیمی در قالب مجموعه باغ‌های ایرانی به ثبت میراث جهانی در یونسکو درآمده است. این باغ که در سال ۱۳۴۶ در ردیف آثار ملی ایران قرار گرفته، قدمتی ۲۰۰ ساله دارد. باغ دولت آباد در وسعت حدود ۷۰ هزار مترمربع ایجاد شده و دارای بخش‌های مختلفی از قبیل ساختمان هشتی، حرم‌سرا، بهشت آیین، مطبخ، برج دیدبانی، آب انبار خصوصی و اصطبل تابستانه و زمستانه داراست. وجود بلندترین بادگیر خشتی جهان به ارتفاع ۳۳.۸ متر یکی از بارزترین ویژگی‌های این باغ تاریخی است./بهارک روشن بخش