کلیات
راکتور آب فشرده معروف به راکتور PWR، (به انگلیسی: Pressurized-Water Reactor) یکی از نخستین انواع رآکتور هستهای صنعتی در نیروگاههای هستهای در جهان است که از انرژی هستهای استفاده میکند.
این رآکتورها معمولاً در فشارهای آبی بالا (مثل ۱۵ مگاپاسکال یا ۲۲۵۰ پی اس آی) کار میکنند؛ و از آنجایی که آب درون این سیستمها به صورت بخار نیست، واکنشگاه احتیاج به مبادلهگرهای گرمایی (heat exchanger) جهت تولید انرژی دارد؛ لذا بازده کل این نوع رآکتور حدوداً بین ۳۲٪ تا ۳۳٪ تخمین زده میشود.
این رآکتورها یکی از سه نوع راکتور آب سبک است، و در زیردریاییها و برخی ناوگان دریایی نیز از آن استفاده میگردد.
برخی سامانههای معروف پیدبلیوآر
رآکتور +System 80 ساخت وستینگهاوس
رآکتور AP600 PWR ساخت وستینگهاوس
رآکتور ویویئیآر شبیه پیدبلیوآرها هستند اما تفاوتهایی دارند که ریشه در فناوری بلوک شرق دارد. این رآکتورها در دهه ۱۹۷۰ در کشورهای کمونیستی ابداع شدند و از دستههای منحصربهفرد سوختی ۶ ضلعی بهره میبرند (به انگلیسی: hexagonal fuel assembly).
در میان راکتورهای ویویئیآر-۴۴۰، همکنون دو نوع در حال فعالیت هستند:
رآکتورهای ویویئیآر-۱۰۰۰ در دهه ۸۰ میلادی ابداع گردیدند، و شبیهتر به پیدبلیوآرهای غربی اند، اما آنها نیز از عناصر سوختی ۶وجهی سود میبرند.
طرح رآکتورهای پیدبلیوآر
آب سبک به عنوان سردکُن اولیه استفاده میشود.