همه ما شرمنده کودکان کاریم!
دوازدهم ژوئن مصادف با بیست و دوم خرداد ماه با پیگیری سازمان بین المللی کار (ILO) روز جهانی مبارزه با کار کودک نامگذاري گردیده است.کودکان پاک و بی پناهي که به جاي درس خواندن مشغول به جمع آوری زباله ، دست فروشی ،ساخت و ساز ،کار در مزرعه و یا کارگاه هستند و در معرض انواع خشونتها و آسیب های جسمی ، روانی ، تجاوز جنسی و اعتیاد قرار دارد.
* براساس آمارهای جهانی بین صد و بیست تا صد و پنجاه میلیون کودک بین پنج تا چهارده سال در کشورهای جهان مشغول کار هستند. در کشورهای در حال توسعه نظیر ایران از هر شش کودک یک کودک کار میکند.
* براساس آمارهای جهانی دو میلیون و پانصد هزار کودک به ویروسHIV (ایدز) مبتلا هستند و سالانه دویست و شصت هزار کودک مبتلا به ایدز میمیرند. از طرف دیگر آمارها نشان میدهد در حال حاضر بین دویست و پنجاه تا سیصد هزار کودک در جهان بعنوان سرباز استفاده میشوند.
* بررسی شاخص های خطرپذیری کودکان کار در عین تفاوت ها و تمایز ها در کشورهای مختلف نشان دهنده ی آن است که وضع خطر پذیری کودکان کار ایران براساس نقشه ی جهانی ، همچون برخی کشورهای آفریقایی در وضعیت "بسیار خطرناک " است و بعنوان مثال از هر صدهزار کودک چهل و پنج کودک به سن جوانی نمی رسند و جهان و مصائب آن را در کودکی ترک می گویند.
* بی عدالتی و فقر همه جانبه ی اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی ناشی از ضعف یا سوء مدیریت و فساد ریشه ی اصلی این پدیده ی غیر انسانی است. همچنین عدم تکمیل آموزش کودکان یکی از علل شکل گیری این پدیده ی زشت اجتماعی است.تجربه نشان داده است هر جا که سن ترک مدرسه پایین تر است کار کودکان رایج تر است.
* یکی از ظالمانه ترین استثمارهاي کودکان کار در جهان سوم و البته ایران ازدواج های اجباری در سنین پایین بویژه در میان کودکان دختر است.
* ایران بصورت مشروط به کنوانسیون حقوق کودک پیوسته است لیکن تا کنون برخی مواد سازنده این کنوانسیون رعایت نگردیده است.یکی از مهمترین مواد این کنوانسیون که تشکیل نهاد ملی حمایت از کودکان است تاکنون در کشورمان محقق نشده است.همچنین مسئولین در اجراي ماده ی هفتاد و نه قانون کار که بکارگیری کودکان در سنین کمتر از پانزده سال را ممنوع نموده است توفیق چندانی نداشته اند.
* متاسفانه در سالهای اخیر برخی طرح های عوامانه جهت جمع آوری کودکان کار در کشور از سوی بعضی مسئولان مربوطه مطرح شده است که بی شک نتیجه ای جز پاک کردن صورت مسئله از یک سو و زیرزمینی شدن معضل پیچیده ی اجتماعی "کودکان کار " و به تبع آن افزایش خشونتها و آزارهای جسمی،جنسی و روحی برای این کودکان از سوی ديگر در پی نخواهد داشت.
* نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی
بر اساس آمار دولت کودکان کار اکثرا از کشورهای همسایه می آیند ( از 15 کشور دیگر ) برای کار .فکر میکنید منطقی ترین روش برای حل این موضوع چیست ؟بقیه مواردی هم که در مقاله ذکر شده ایران نمیتواند خیلی زیاد تاثیر گذار و مرتبط باشد
شرمنده کی نیستیم؟! شرمنده شهدا نیستیم؟ شرمنده محرومین جامعه نیستیم؟ شرمنده سالخوردگان جامعه نیستیم؟ شرمنده نخبه هایی که برای تحقق رؤیاهاشون مجبور میشن به دیار غربت و منت کوچ کنند نیستیم؟ شرمنده جونای محروم از فرصتهای بالندگی و پیشرفت به خاطر رانتهای بعضیها نیستیم؟ شرمنده تولید کننده های نا امید از موفقیت به دلیل انحصار طلبیهای بعضیها نیستیم؟ ... شرمنده کی نیستیم؟؟؟؟؟؟؟