اعتراض کارگردان فیلم زار به سیاست‌های وزارت ارشاد / انتشار رایگان فیلم روی اینترنت
نیما فراهی (کارگردان فیلم سینمایی زار) در اعتراض به سیاست‌های وزارت ارشاد اثر خود را به صورت رایگان روی اینترنت منتشر کرد.
نیما فراهی(کارگردان فیلم زار) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به اینکه مدت‌هاست منتظر نمایش و پخش فیلمش است، گفت: سال 96 و بعد از سه سال با سرمایه شخصی و مجوز و پروانه ساخت وزارت ارشاد، فیلم سینمایی زار را تولید کرد. البته پروانه این فیلم ویدئو بود اما زمانی که برای گرفتن پروانه نمایش رفتم به من اعلام شد که ما به این فیلم مجوز نمی‌دهیم و بنا نداریم این گونه فیلم‌ها پخش شود. اما من با پیگیری‌ها توانستم فیلم را به جشنواره جهانی فیلم فجر ارائه کنم و این فیلم در این جشنواره به نمایش درآمد.
فراهی با اشاره به اینکه فیلم زار در گونه سینمای وحشت ساخته شده است، گفت: بعد از سه سال و نیم دوندگی توانستم پروانه نمایش سینمایی فیلم را دریافت کنم، درحالی که همزمان با صدور پروانه نمایش این فیلم برای اکران مجوز ساخت یک سریال در شبکه نمایش خانگی شبیه فیلم من صادر شد و آن سریال نیز هم اکنون در حال پخش است.
وی ادامه داد: وقتی این سریال را دیدم متوجه شدم که بخش‌هایی از آن شبیه فیلم سینمایی زار است البته از نظر من چنین امری هیچ اشکالی ندارد. این فیلم در زمان خود می‌توانست جریان‌ساز باشد و به عنوان یک حرکت نو و جریان‌ساز نماینده گونه‌ای از سینمای وحشت باشد که تاکنون در سینمای ایران ساخت نشده است. من نه آن زمان دلیل تعلیق این فیلم را متوجه شدم و نه امروز دلیل صدور پروانه نمایش را، به همین دلیل تصمیم گرفتم تا در اعتراض به سیاست‌های وزارت ارشاد این فیلم را به صورت رایگان در اینترنت منتشر کنم.
فراهی با اشاره به اینکه فیلم‌هایی که در گونه سینمای وحشت ساخته می‌شود باید در زمان خود به نمایش دربیاید در غیر اینصورت کهنه شده و اثرگذاری ندارند، گفت: ناراحتی من اصلا برای کپی شدن بخش‌ها یا همه فیلم من در یک اثر سینمایی یا تلویزیونی نیست بلکه مساله اصلی این است که وقتی فیلمسازی با مجوز وزارت ارشاد و پول شخصی حدود یک میلیارد تومان برای ساخت یک اثر سینمایی هزینه می‌کند و باز ارشاد به آن اثر مجوز نمایش نمی‌دهد انگار آن فیلم را آتش زده است و دیگر هیچ سرمایه‌گذاری برای ساخت فیلم بعدی هزینه نمی‌کند.
وی ادامه داد: رفتار بدتر وزارت ارشاد این است که یک فیلم را نه توقیف می‌کند و نه پروانه نمایش می‌دهد و این مساله بسیار بد است زیرا فیلمی اگر توقیف شود می‌تواند بعد از آنکه از توقیف آزاد شد به نمایش دربیاید اما فیلمی هیچ کدام از این وضعیت‌ها را ندارد، تکلیفش روشن نیست.
