فارغ‌التحصیلان مهارت‌های زندگی را بلد نیستند
رئیس اسبق سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی گفت که باید فکر کنیم فرزندمان چطور باید تربیت شود تا بعد از فارغ‌التحصیلی روی پای خودش بایستد؟. اکنون دانشجوی دکترای ما هم وقتی فارغ‌التحصیل می‌شود شاید همه مهارت‌های زندگی را نداند.
به گزارش ایسنا، محمد رجبی در نشست "هم‌اندیشی رؤسای سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی (بعد از انقلاب) "با موضوع "مدرسه تراز تمدن نوین اسلامی، چالش‌ها و راهبردها" که در مدرسه دارالفنون برگزار شد با بیان اینکه در ایران هر کسی دکترا می‌گیرد می‌تواند استاد دانشگاه بشود گفت: مدتی در آلمان رایزن فرهنگی بودم. آنجا هر کسی بخواهد استاد دانشگاه بشود باید دوره پروفسوری را بگذراند تا توانایی وی برای تدریس اثبات شود.
وی افزود: سال ۶۰ مدیرکل آموزش ضمن خدمت بودم که شهید باهنر پیشنهاد کرد مسئولیت سازمان پژوهش را بپذیرم. وقتی آمدم سوال کردم که هدف دوره ابتدایی، راهنمایی و متوسطه چیست؟ در کمال تعجب هدفی وجود نداشت و قبل انقلاب یک انگلیسی و افراد دیگر برنامه درسی را نوشته‌اند.
رئیس اسبق سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی با بیان اینکه آن زمان نرخ گذر به دوره‌ها پایین بود و تا ۳۰ درصد هم ریزش داشت اظهار کرد: ۱۰ درصد از جمعیت دبستان به دبیرستان می‌رسیدند و ۴ درصد از دیپلمه‌های هرسال به علاوه دیپلمه‌های قدیم وارد دانشگاه می‌شدند.
رجبی ادامه داد: هدف آموزش و پرورش در هر کشوری تربیت شهروند مترقی است. در سال ۶۰ سفری به چین داشتیم و بسیار تأسف خوردم آن زمان چقدر آموزش و پرورش پیشرفته‌تری نسبت به ما دارد.
وی در ادامه به بیان تجاربی از مدل‌های آموزش و پرورش در کشورهای دیگر پرداخت و گفت: باید فکر کنیم فرزندمان چطور باید تربیت شود که بعد از فارغ‌التحصیلی روی پای خودش بایستد؟. اکنون دانشجوی دکترای ما هم وقتی فارغ‌التحصیل می‌شود شاید همه مهارت‌های زندگی را نداند.
رجبی افزود: بنده پیشنهادی مطرح کردم که در شورای معاونین به شدت مورد مخالفت قرار گرفت. پیشنهاد این بود که برای هر چیزی در جامعه نیاز داریم یک دوره آموزشی بگذاریم اما انجام نشد.
خوب وقتی انقدر جداسازی دختر و پسر انجام میدید یا طرف قحطی زده میشه یا از پرخوری و بدخوراکی میترکه و در هر دوصورت بدلیل عدم شناخت کافی از جنش مخالف اصلا مهارت زندگی رو بلد نیست سلام. این که فارغ التحصیلان ما مهارت های زندگی نمی دانند، منحصر به ایران نیست. در بسیاری از کشورهای دیگر هم این نقیصه موجود است و واقعیت دارد. به همین خاطر در تعدادی از کشورها علاوه بر دروس پایه- معروف به مهارت های سخت- مجموعه ای از مهارت های نرم یا مهارت های مردمی هم می آموزند.