دمِ‌خروس‌وزارت‌ورزش درماجرای بازنشستگان‌ِفوتبال/چراسلطانی‌فر،استقلال وپرسپولیسِ را رهاکرده وبه فدراسیون چسبیده؟
15 آذر رسید و در حالی که گفته می شد امروز پایان کار بازنشستگان دولتی در مناصب شان است اما مدیرعامل باشگاه دولتی پرسپولیس به طور رسمی در دفتر کار خود حاضر شد و بی توجه به قانون صریح مجلس، به اداره امور اجرایی و جاری باشگاه ادامه داد!
به گزارش تابناک ورزشی، طبق مصوبه مجلس و دستورالعمل دولت، پنجشنبه به عنوان روز پایان حضور بازنشستگان بر مسند کارهای دولتی اعلام شده بود اما گویا حمیدرضا گرشاسبی مدیرعامل باشگاه پرسپولیس مثل خیلی از هم مدیران ورزشی کشور، قصد رفتن ندراد و مانند سایر مدیران بازنشسته فدراسیون فوتبال دودستی به میزش چسبیده است. اطرافیان وی نیز هدف او را خدمت و رتق و فتق امور باشگاه اعلام می کنند اما کسی نمی پرسد چرا دستگاه مسوول در این زمینه یعنی وزارت ورزش با مسوولیت مسعود سلطانی فر کاری به کار مدیر منصوبش در باشگاه سرخ پایتخت ندارد.
گرشاسبی که خودش نیز اقرار دارد که بازنشسته است و بارها در زمینه اطاعت از قانون حرف زده بود مدعی است هنوز وزارتخانه چیزی در زمینه کناره گیری به او نگفته و به نظر می‌رسد پس از وقت کشی های مکرر و کشاندن کار به آخرین روز، باز هم خیال رها کردن ریاست باشگاه دولتی را ندارد. مشخص نیست که بهانه ماندن او از چه نوعی خواهد بود، اما مطمئنا بحث تعلیق فوتبال ایران و ... برای او کاربرد و مصرف ندارد و باید در پی بهانه محکم تری باشد و البته ممکن است دوستان و روسایش دنبال گرفتن مجوز ویژه برای ابقای او باشند!
گرشاسبی که گویا پشتش به جایی گرم است و در همین ارتباط چند روز پیش علنی گفته بود مشکلی برای امضای اسناد دولتی و تداوم کار در پرسپولیس ندارد، حالا به آخرین موعد قانونی رسیده است و اگر بدون حکم قانونی روز شنبه آینده نیز در محل کارش حاضر شود، باید پاسخگوی برخوردهای احتمالی بعدی باشد. در این راستا ملکی عضو هیات مدیره استقلال هم بازنشسته است و حتی صحبت از بازنشستگی فتحی مدیرعامل آبی ها هم مطرح بود اما گویا آنها هم برای استعفا عذر و توجیهی دارند که کنار نمی روند؟ آیا این دسته از مدیران هم بی جایگزین و خاص هستند که رفتن شان باعث ضربه به اعتبار و منافع ملی شود؟
ابهام بزرگ اما به سکوت شخص وزیر ورزش و معاونین دلواپسش برمی گردد که مدام اعضای ارشد و مدیران بازنشسته فدراسیون فوتبال مصاحبه می کنند اما چشم و دهان خود را به تخلف زیرمجموعه مستقیم خود بسته اند! در این زمینه داورزنی هم مدام فرافکنی می کند و موضع صریحی اتخاذ نمی کند. باید از شخص سلطانی فر پرسید که چگونه وقتی این قانون متحول کننده و خوب ( طبق تاکید مقام رهبری) را در میان مدیران و کارکنان مستقیمش و انتصابی اش در وزارتخانه اجرا نمی کند، تا این حد اصرار دارد که فدراسیون فوتبال و مدبران انتخابی اش از سوی مجمع هر چه سریع تر استعفا دهند و با احترام به قانون از مقام خود کناره گیری کنند؟ یقینا بازنشسته های فدراسیون فوتبال هم باید دست از لجبازی و خودبینی بر دارند و به قانون سراسری و رسمی کشور گردن بنهند اما وقتی متولی دولتی خود در اجرا دچار تناقض است نمی توان منتظر صداقت دو طرف بود.
به نظر می رسد اگر نیت و هدف واقعی وزارت ورزش وجوانان، اجرای صحیح و کامل قانون در فوتبال کشور است، دو باشگاه دولتی سرخابی بر فدراسیون فوتبال که طبق ادعای خودشان یک نهاد عمومی غیردولتی محسوب می شود، اولویت دارد مگر اینکه سلطانی فر و رفقایش میل داشته باشند زمام مهمترین، پردرآمدترین و مستقل ترین فدراسیون ورزشی کشور را تحت لوای پیاده کردن قانون در اختیار بگیرند و مدیرانی دولتی از حلقه متصل به خود را راهی ساختمان تشکیلات فوتبال کنند. سودایی که حداقل پنج شش وزیر ورزش و رییس سازمان تربیت بدنی اخیر، در سر داشتند و البته نشد.
نویسنده: امید صبوری
