سفر نانسی پلوسی به تایوان منجر به اقدام نظامی چین خواهد شد؟ / جنگ سرد جدیدی در راه است! / آمریکا قصد دارد چین را وارد رقابت‌های ژئوپلیتیک کند
بین الملل تابناک: پس از گمانه زنی های مختلف، سرانجام نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا در سفری تنش زا به تایوان سفر کرد؛ سفری که با واکنش شدیداللحن چینی ها مواجه شد و پکن اعلام کرد پاسخ های سخت تری را در برابر این سفر تحریک آمیز در نظر خواهد گرفت.
در همین رابطه، لازم است به این پرسش ها پاسخ داده شود که چرا آمریکایی ها اصرار داشتند، سفر پلوسی به تایوان انجام شود و چرا چین به این سفر حساس بوده است؟ واکنش احتمالی چین چه خواهد بود؟ آیا احتمال اقدام نظامی علیه تایوان وجود دارد؟
اینها پرسش هایی است که تابناک در گفت‌وگو با دکتر محسن شریعتی نیا، عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی و کارشناس ارشد مسائل چین بدان ها پرداخته است.
تابناک: چرا آمریکایی ها اصرار دارند سفر نانسی پلوسی به تایوان انجام شود؟ هدف آنها چیست؟
محسن شریعتی نیا: آمریکا نیاز دارد تا زمین بازی با چین را از ژئواکونومی به ژئوپلیتیک تغییر دهد. چین به شدت در برابر این تغییر مقاومت می کند. تایوان آن نقطه‌ای می‌تواند باشد که مقاومت چین را بشکند و این کشور را وارد زمین بازی نماید که آمریکا در آن دست برتر را دارد. تایوان از مهمترین اهرم‌های آمریکا در رقابت راهبردی با چین بوده است و آمریکا می‌کوشد این اهرم را در رقابت تشدید شونده با چین حفظ کند. در دور اول رقابت راهبردی چین و آمریکا که از دهه ۵۰ تا اوایل دهه ۷۰ میلادی طول کشید ایالات متحده مهمترین نقش را در ناکامی چین برای الحاق تایوان با زور ایفا کرد و حتی تایوان به عنوان نماینده ملت چین در سازمان ملل ایفای نقش می‌کرد. در دوره دوم رقابت راهبردی که در سال‌های اخیر آغاز شده نیز تایوان اهمیت اساسی دارد.
آمریکا می‌کوشد با اقداماتی از این دست، فروش سلاح و تشویق کشورهای دوست به بسط روابط با تایوان تعهد خود را به تایوان نشان دهد و به متحدین آسیایی یادآوری کند که همچنان در کنار آنهاست و به جهان نشان دهد که همچنان می‌تواند در صورت تشخیص، خط قرمز‌های چین را نادیده بگیرد. برخی در چین معتقدند آمریکا سیاست چین واحد راکه از دهه ۱۹۷۰ همواره در دستور کار این کشور بوده را کنار گذاشته است. با توجه به سابقه آمریکا در بهره گیری از اهرم تایوان، چنین دیدگاهی دور از واقعیت نیست. به علاوه مقابله با چین به رانت سیاسی بزرگی در آمریکا بدل شده. هر سیاستمداری که در آمریکای امروز در برابر چین قوی ظاهر شود، پایگاه اجتماعی خود را ارتقا می‌دهد و تا آینده قابل پیش بینی موضوع مقابله با چین برای سیاستمداران آمریکایی جذاب خواهد ماند.
تابناک: علت حساسیت چین نسبت به سفر احتمالی پلوسی چیست؟ در واقع، این سفر چه پیام، معنا و پیامدهایی برای پکن دارد؟
محسن شریعتی نیا: چین همواره به این گونه سفرها حساسیت داشته است. در اعلامیه های مشترک سه گانه ای که پس از دیپلماسی پینگ پنگ و در راستای عادی شدن روابط چین و آمریکا منتشر شد، تعهد به سیاست چین واحد و قطع ارتباطات سیاسی آمریکا با تایوان به صراحت آمده است. چین چنین سفرهایی را نقض حاکمیت خود، کوشش برای مهار این کشور و نشانه ای از تلاش آمریکا برای کند کردن یا توقف روند قدرت یابی این کشور می داند. از منظر افکار عمومی چین هم چنین سفرهایی حزب کمونیست را در معرض چالش قرار می دهد. ملی گرایی چینی در سال های اخیر به شدت در حال احیا شدن است. اگر حزب کمونیست در برابر چنین اقداماتی ضعف نشان دهد، وجهه آن در داخل آسیب می بیند.
تابناک: واکنش احتمالی چین به سفر پلوسی چه خواهد بود؟ احتمال اقدام نظامی از سوی پکن چه اندازه است؟
محسن شریعتی نیا: واکنش نظامی احتمالا از برگزاری مانورهای نظامی فراتر نمی رود؛ اما چین می کوشد تایوان را تنبیه، تحریم ها و محدویت های اقتصادی و نظامی علیه آن ایجاد کند و واکنش های سیاسی به آمریکا نشان دهد. افکار عمومی این کشور را قانع سازد که واکنش مناسبی داشته است و به جهان پیام دهد که نقض حاکمیت خود را پاسخ می دهد. مشخص نیست واکنش های چین تا چه مدت طول بکشد. اما چین احتمالا به آسانی در دامی که روسیه در آن افتاد گرفتار نخواهد شد. "زمان" به معنای راهبردی کلمه به سود چین است و این کشور در حال تبدیل شدن به اولین اقتصاد جهان و یکی از دو قطب قدرت در نظم دو قطبی در حال ظهور است. در چنین شرایطی، درگیر شدن در یک جنگ در تایوان گزینه نخست چین نیست. البته پیش بینی سیاست بین الملل بسیار دشوار است اما معتقدم پاسخ چین محتاطانه خواهد بود
نکته آخر آنکه در تصویر کلان روابط چین و آمریکا، نوعی تغییر پارادایمی را تجربه می‌کند. همچون سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ رقابت راهبردی در کانون روابط قرار گرفته؛ هرچند بسیار پیچیده‌تر از آن زمان است و بر خلاف دور نخست، رشته‌های وابستگی متقابل در کاستن از شدت و دامنه رقابت موثرند. با یا بدون این سفرها روابط وارد دوره جدیدی شده است. این رقابت راهبردی به تدریج به جهان جدیدی شکل می‌دهد که بسیار متفاوت از جهان تک قطبی پساجنگ سرد خواهد بود، اما نشانه‌های مهمی از جنگ سرد در خود خواهد داشت.
اون دوستانی که نگاه به شرق را محور می دانند. چین و روسیه غیر از حرف و رجز و خودزنی کاری نمی توانند بکنند. اون از روسیه که در اکراین ناک اوت شده و نمی دونه چجوری در بره و برای همیشه جایگاه خود را از دست داد و این هم از چین. چینی که 90 درصد صادرات اصلی و سرمایه گذاری و تجارت و دانش فنی خود را وابسته به امریکا و اروپا و ژاپن است اگر بخواهد راه پوتین را بروید بهترین خبر برای امریکا ست و برای همیشه جایگاه و رشد اقتصادی خود را از دست خواهد داد. تا همینجا هم چین مشتش باز شد و هم روسیه. غیر از هیاهو و ژستهای دیپلماتیک هیچ کاری نمی توانند بکنند. من که تو ایران هستیم باید عاقل باشم و ببینم در دنیا داره چه اتفاقی می افته بعد صحبت از شرق کنم. فقط به این دلیل که از امریکا بدمان می اید که نباید واقعیات را نادیده بگیریم. اگر نادیده بگیریم همین وضع اقتصادی و معیشت و سیاسی بین المللی است که داریم. اگر چین خیلی هنر داشت نمی گذاشت سریلانکا که موضع استراتژیکی علیه هند داره به ضرر چین ورشکست بشه یا پاکستان در استانه ورشکستگی قرار بگیره. کشوره ما که جای خودش 
| 
زرشك! فعلا كه اروپا به عجز و لابه افتادهضمنا نگاه به شرق به معني خط زدن غرب نيست بلكه در اين زمينه بايد توازني ايجاد شود، در سالهاي گذشته متاسفانه روابط با شرق به فراموشي سپرده شده بود و الان اين خلاء در حال پر شدن است.
اینها همه نتیجه شکست مطلق پوتین و روسیه هست که عواقب ژئوپولتیک ان تازه شروع شده ولی تصمیم گیران و تصمیم سازان ایرانی همچنان امیدند که شرق تغییری به نفع انها ایجاد کنه. الان بهترین خبر برای امریکا اینه که چین بخواهد به تایوان کوچکترین تهدید جدی انجام بدهد. در واقع چین بزرگترین اشتباه استراتژیک خود را انجام داد و در مورد این سفر بلوفی امد که دیگر ابرویی برای چین باقی نمی ماند. | شما نوسترآداموس دوم هستيد؟ چهل سال است که چین بر اساس عقلانیت دنگ شیائو پینگ سیستم گردش قدرت در هر ده سال را بر قرار کرده و دنگ شیائو پینگ خودش سر ده سال از قدرت کناره گیری کرد و نظام دوری از تمجید و چابلوسی و خود انتقادی را در سیستم حزب کمونیست برقرار کرد. نتیجه ان رشد خیره کننده چین تا 2012 بود. ولی از سال 2012 که شی به مقام رهبری حزب کمونیست رسید باز غرور و خودمحوری و چابلوسی دارد جای خود را به سیستم خرد جمعی و گردش قدرت می دهد و نتیجه ان مانند روسیه و همه دیکتاتوریها اشتباهات افتضاح سیاسی و اقتصادی و استراتژیک می کنند. افسوس برای ملتهای روسیه و چین که در قرن 21 دوباره به مسئولان خود اجازه دارند می دهند که انها را ببرند در قرن 19 و زمان تزار و امپراطور . آقا پوتین تو گل گیر کرده این چین موش و ... خور میخواهد چکار کنهخخخخخخ
پوشاک رو آمریکا تحریم کنه از گرسنگی میمیرن
| فعلا كه اروپائيهااز گرسنگي به التماس افتاده اند! به قول مجریهای تلویزیون چه در برابر غریبی و چه در برابر چین باید بگوییم از ارزشهای چین هیچ چیز کم نشد! در زمان حمله روسیه به اکراین.. پوست موز چین و امریکا زیر پای پوتین افتاد و پوتین به دام افتاد ولی اینبار نفهمیدم امریکا با کمک چه کسی این پوست موز را زیر پای چین انداخت..آیا روسیه کمک امریکا کرد نمی دانم سیاست پدر مادر ندارد... چین هیچی نیست شما گنده اش کرده اید. حداقل از کمونیستها حمایت نکنید تایوان از سال ۱۹۱۱مستقل است باور کنید خودش هم نفهمید چی گفته ما هم نفهمیدبم
سالهاست با چینی ها زندگی و کار و تجارت می کنم. این مشکل چینی ها نیست. مشکل از سیستم وزارت خارجه و نمایندگی های ما در کشورهایی مانند چین هست که حرفه ای و کارشناس نیستند و حقایق و گزارشها و تحلیلهای درست را به تصمیم سازان داخلی انتقال نمی دهند. فرهنگ و دین و اعتقاد چینی ها پول و سود هست. اصلا ما ایرانیها هیچ تصوری نداریم که چه اندازه پول و سود و تجارت برای یک چینی از پایین ان تا بالای جامعه ان یک امر و قانون و در حد اعتقاد هست. در همه جای دنیا و همه کشورها پول نقش محوری دارد. ولی برای چینی ها همه چیز هست. واقعا همه چیز هست. در زمان مائو کمی به فکر افتادند که شاید باید کمی تعدیل کنند و ایدئولوژی و اعتقادات دیگر هم داشته باشند. ولی شکست مطلق بود. الان دیگر حزب کمونیست فقط و فقط مردم چین را تشویق به برگشت به اصل خود می کند و اصل فرهنگ چین یعنی به دنبال پول و سود هر چه بیشتر. همین هست که می بینید تنها فکر چینی ها چه در سطح خانواده های چین و چه در سطح حکومت چین بالابردن حداکثر سود و منفعت اقتصادی است. همین هست که انواع مواضع دیپلماتیک شدید علیه امریکا می گیرند ولی هم با تحریمهای ایران و روسیه همکاری کامل می کنند و هم نفت و گاز و مواد معدنی را از ایران و روسیه به نصف بها می خرند. و همین هست که چین هرگز بدنبال ابر قدرت شدن مانند امریکا یا کشورهای اروپایی نیست. چین هرگز به دنبال قرار داد استراتژیک همکاری با دیگر کشورها در دنیا نیست. یک چینی دو اعتقاد اساسی دارد. اول اینکه سرزمین مادری چین ثروتمند ترین نقطه روی زمین هست و دو م اینکه اعتقاد دارد که وقتی پول داشته باشید ابرقدرت هستید. وقتی پول داشته باشید همه کشورها را می توانید به همکاری با خود متمایل کنید. اصلا دیوار چین بر اساس این اعتقاد شکل گرفته که هر چه خارج از چین هست خرابه و دردسر و بلا هست و باید سرزمین چین را از ان بدور کرد. ما ایرانیها مثلا دعا می کنیم که عاقبت به خیر شوی یا صد سال زندگی کنی ولی یک چینی برای یک چینی دیگر فقط ارزو می کند که پولدار شوی و ثروتمند شوی و.... اینها برای کشورها و تصمیم سازان کشورها خیلی مهم هست. امریکاییها خوب چینی ها را شناختند و به همین دلیل از تهدیدات چین باکی ندارند چون می دانند که اگر چین در جایی احساس کندکه پول و سودش در خطر هست از همه چیز عدول می کند. باور کنید اگر پایش بیافتد وچین ببیند بین پذیرفتن استقلال تایوان و از بین رفتن تجارتش با امریکا باید یکی را انتخاب کند ترجیج می دهد که استقلال تایوان را به رسمیت بشناسد. وقتی با چینی ها صحبت می کنید تایوان را یک نقطه و جزیره بی اهمیت می دانندکه کمتر از پکن جمعیت دارد. وظایف نمایندگی ها و سفارتهای حرفه ای در کشورها فقط صادر کندن ویزا و کارهای کنسولی نیست. بلکه فرستادن گزارشهای دقیق برای تصمیم سازان داخل کشور هست که نمایندگی های ما در سایر کشورها تقریبا از این نظر تعطیل هستند و ما نه افراد متخصصش را در این نمانیدگی ها نداریم و نه اصلا می دانیم که باید این گزارشها را تهیه کنیم | ایول واقعا استفاده کردم دقیق همون چیزی که فکر میکردم ثابت شد چین؟ اقدام نظامی؟؟؟ نه چین هیچ غلطی نمیتواند بکند | دفاع از سرزمين خود غلط كردن نيست بلكه شرافت است. چین بجای واکنش نظامی باید اوراق قرضه امریکا رو بفروشه. چین بزرگترین دارنده اوراق قرضه امریکاست. در واقع چین بزرگترین طلبکار امریکاست. کشوری که اینقدر بدهکار به کشور دیگر است، نباید اینقدر پر رو باشه. فرض کن شما به کسی بدهکار باشی و بعد براش شاخ و شونه هم بکشی. خوب بدهی ات رو اجرا می گذاره.این ساده ترین کاره که به اقتصاد امریکا ضربه بزرگی می زند.
سهام شرکتهایی که در چین هستند رو تصاحب کنه و بجاش اوراق قرضه کشورشون رو بهشون بده.
چین هیچ غلطی نمی تواند بکند نانسی هم به تایوان می رود | اگر دفاع از سرزمين غلط كردن است پس خودفروشي هم متعارف با شرافت داشتن معني مي شود! نه شرقی نه غربی مرگ بر چین | مرگ بر آمریکا اینها همه نشانه های مطمین نبودن شرق است ولی کو چشم بینا و گوش شنوا.تحقیر چین هم اونو به دفاع وادار نکرد | يعني هر كشوري كه آتش جنگ را در ساير نقاط دنيا برپاكند مطمئن و بقيه نامطمئن هستند! چین و روسیه باید مانند آمریکا از جنگ نرم استفاده بیشتری ببرند... نفوذ در مقامات آمریکا و انگلیس مخصوصا برای پررنگ کردن جدایی طلبی ها ... نفوذ پرقدرت اقتصادی نظامی در کشورهای همسایه آمریکا و امثالهمو از همه مهمتر باید زودتر دلار تضعیف شود ... این بزرگترین روش شکست قدرت انحصاری آمریکاست
اگر چه از بعد اعلانیه استقلال آمریکا همین بوده اما از ظهور تی پارتی به اینطرف٬ بخصوص بعد از تنازع انتخاباتی اخیر در ایالات متحده٬ وقتی تحلیلی با اطلاق "آمریکا" می دهیم باید بیاد داشته باشیم به کدام "آمریکا" اشاره می کنیم. "آمریکای نو محافظه کاران" یا "آمریکای دمکرات های لیبرال" . اینها دو تا دو کشور با دولتهای کاملا متفاوت هستند. صد البته نه ان تفاوت لنینیستی باز و کبوتر نخ نما شده که بیان می کرد این دو در راهبرد امپریالستی یکی هستند. اصلا هم یکی نیستند حتی در راهبرد های امپریالیستی خود دوستان و دشمنان متفاوتی دارند. از جمله همین روسیه و چین. برای نومحافظه کاران روسیه نادشمن و چین نادوست است و برای دمکراتها چین نادشمن راهبردی و روسیه دشمن راهبردی است. عربستان بن سلمان-کوشنر برای یکی دوست و برای دیگری نا دوست است. بر همین اساس این "مانور "دمکرات ها قطعا علیه چین نا دشمن نیست بلکه دو هدف دارد:
۱- فریب و دور کردن بخشی از رای دهندگان دو دل از محافظه کاران در انتخابات پیش رو
۲- واکسینه کردن چین ( نا دشمن و بفهمی نفهمی دوست ) و ایضا افکار عمومی علیه مانور های مشابه احتمالی محافظه کاران در آینده در صورت قدرت گرفتن مجدد در کنگره یا دولت
در عالم خیال تصور کنید موجودات بیگانه فضایی به زمین نزدیک می شوند. از دور می بینند یک بنر به وسعت نیو یورک تا لس آنجلس در حال اهتزاز است که روی آن نوشته:
"جنگهای انفصال و استقلال آمریکا هیچ گاه خاتمه نیافت نه در عرض آمریکا و نه در عرض اقیانوس اطلس!"
چین بخوبی میداند که اگر اشتباه پوتین را بکند.دوباره باید دوچرخه ودرشکه سوار شوند.