روز گذشته ترزا می، نخست وزیر بریتانیا، در سفر به بحرین در نشست رهبران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس ـ امارات متحده عربی، بحرین، عربستان سعودی، عمان، قطر و کویت ـ شرکت کرد و در سخنانی، خواستار همکاری این کشورها و بریتانیا برای "مقابله با سیاست تهاجمی ایران" و حفظ امنیت و پیشبرد رفاه منطقه شد.
به گزارش «تابناک»؛ وی در این سفر به خصوص از یک قرن روابط نزدیک بریتانیا و عربستان سعودی به عنوان دو کشور متحد سخن گفت و از "رهبری دوراندیش" خاندان سلطنتی آن کشور ستایش کرد. البته این تمجید و ستایش انگلیس ها از سعودی ها در روزهای اخیر چندان هم جای تعحب نداشت، چون چندی پیش، وزارت خارجه بریتانیا تأکید کرده بود، هیچ شواهدی در دست نیست که نشان دهد عملیات نیروی هوایی عربستان علیه مردم و زنان و کودکان یمین "تهدیدی جدی" را متوجه قوانین بشردوستانه بینالمللی میکند و نتیجه گرفتند که صادرات اسلحه از سوی انگلیسی ها به عربستان باید ادامه داشته باشد!
بنا بر این گزارش، پیش از نخست وزیر انگلیس، ماه گذشته نیز، وزیر خارجه این کشور سخنانی علیه ایران بر زبان رانده بود که البته در ایران کاملا بی پاسخ ماند.
این روزها که به نظر می رسد دونالد ترامپ ممکن است حضور آمریکایی ها را در خاورمیانه کمتر از هر زمان دیگری بکند، سیاستمداران انگلیسی به تکاپوی عجیبی در منطقه افتاده اند؛ گویی در این فکر هستند که دوباره جایگاه از دست رفته انگلیس در دهه هفتاد میلادی در خاورمیانه را به دست آوردند. شاید آخرین نمود حضور مستقیم انگلیسی ها در خاورمیانه برای ایرانیان، جدا کردن بحرین از ایران بود؛ جزیره ای که برای ایران، به ویژه در سال های اخیر اگر می بود، اهمیتی استراتژیک داشت. حالا اکنون هم گویا می خواهند طلیعه حضور مستقیم مجدد خود را با حمله و گستاخی نسبت به ایرانیان نشان دهند.
شاید اکنون فرصت مناسبی باشد، که علاوه بر سخنگوی وزارت خارجه، مقامات بالاتر و حتی در سطح اعلامیه ای توسط دولت جمهوری اسلامی ایران، نکاتی را به انگلیسی ها گوشزد کنند که بگویند، سال ها از دهه هفتادی قرن بیستم گذشته است و ایران در قرن بیست و یکم به سر می برد.
لازم است به آنان گوشزد شود که مردمان ایران کنونی، مردمانی هستند که هشت سال جنگیدند تا به فرد متکبری که قرارداد الجزایر را بین ایران و عراق را در مقابل دوربین های تلویزیونی پاره کرد، بفهمانند ایران انقلابی، ایران دوران قجری یا پهلوی نیست که حتی نسبت به تکه تکه کردن، سرزمینش بی تفاوت باشد.
به آنها که گویا فقط ناکامی های ایران را در سده های گذشته به یاد دارند، باید مقاومت هشت ساله ملت ایران را یادآوری نمود.
این روزها لازم است بیشتر ورود انگلستان به منطقه را جدی گرفت و پیام های درست و بجا و بموقعی را به سران انگلیسی صادر کرد. انگلیسی ها که خود مشهور به فرقه سازی های مذهبی و غیر مذهبی، نقطه شروع را اتفاقا بر نزاع مذهبی خواهند گذاشت، تفاوت های هویتی را داغ تر از هر زمان دیگری خواهند کرد و صف بندی های بیشتر و بیشتری را در منطقه ایجاد می کنند. مخابره پیام قاطع، درست و بجا به انگلیسی ها همان قدر اهمیت دارد که ارسال پیام بموقع و بجا برای کشورهای همسایه در منطقه برای تحکیم مودت و دوستی؛ واکنشی قاطعانه و بجا در سطحوح بالای دولت به تحرکات اخیر انگلیسی ها در منطقه، بیش هر هر زمان دیگری لازم است.