ایران؛ جنگ همه، علیه آبروی همه!

در روزهای گذشته، یکی از فعالان سیاسی، پستی در اینستاگرام منتشر و پنج تن از وزرای دولت را به ارتباط با یک خانم متهم کرد و حتی به صراحت نوشت که علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، به خاطر ارتباط با آن خانم از کار برکنار شده است؛ خانمی که البته فرصت دفاع از خود را ندارد و به راحتی نامش را در رسانه ها می آورند، بدون آنکه حتی ثانیه ای به ریختن آبروی او و خانواده اش بیندیشند!

به گزارش «تابناک» دقیقا مشخص نیست کجای کارمان اشتباه بوده که امروز در چنین سطحی، آبروی افراد را می بریم! آبروی خانم مورد اشاره و خانواده اش را که می بریم. کجا قدم کج برداشته ایم که اینک اینجا ایستاده ایم! مگر این مردم همان ها نیستند که امام مهربانمان درباره شان فرمود :«من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده ی میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله(ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی، می باشند»؟ ما را چه شده و به کجا می رویم؟

دولتی که رئیسش، از پیش از انقلاب در زمره مبارزین بوده و در جنگ و مجلس سال ها در سمت های کلیدی حضور داشته و سال های سال به حکم رهبر انقلاب، دبیر شورای امنیت ملی بوده و اکنون منتخب جمهور است و حکمش را باز رهبر انقلاب تنفیذ کرده است، به بی آبرویی متهم می کنیم و اتفاقا همین مطلب را جار می زنیم! فکر می کنید بازنده این بازی ناجوانمردانه چه کسی است؟ فریاد زنندگان برنده اند؟

این روزها مسابقه عجیبی در ایران راه افتاده است؛ مسابقه در مورد اثبات ناکارآمدی جمهوری اسلامی توسط کارگزاران نظام! باران و برف می بارد، خیابانی بند می آید و ترافیکی می شود؛ عده ای شهرداری و شهردار تهران را از حیز انتفاع ساقط و ساعت ها تلاش می کنند، اثبات نمایند در شهر تهران کاری نشده و شهردار ناکارآمد است. برق و گاز قطع می شود، هجمه به دولت زیاد می شود که دولت ناکارامد، نمی تواند حتی در شرایط غیر بحرانی، نیاز روزمره مردم را تأمین کند!
مسابقه عجیبی است در اثبات ناکارآمدی! تصور می کنند هر چه با آب و تاب تر ناکارآمدی مقابل را ثابت کنند موفق تر بوده اند؛ غافل از اینکه اعتماد عمومی مردم را نشانه رفته اند و روز به روز این اعتماد عمومی را خدشه دار می کنند!

این مسابقه ویرانگر در حالی است که اتفاقا کارآمدی در عصر کنونی، به یکی از منابع مشروعیت حکومت ها تبدیل شده و عموما رؤسای جمهور یا شهردارها برای اثبات مشروعیت خود، به توان خود برای رونق بخشی به اقتصاد یا توانشان برای افزایش رفاه استناد می کنند؛ اما در ایران به جای اثبات کارآمدی های مشروعیت بخش، مسابقه اثبات ناکارآمدی های مشروعیت زدا گذاشته اند. رئیس جمهور و شهردار البته رفتنی اند، آنکه قرار است بماند، مردم و نظام سیاسی است که نقدا در حال قربانی شدن است.  

هر چه پیشتر می رویم، آنچه می توان به تأسی از حسن قاضی مرادی، جنگ همه علیه همه در ایران نامید، که در سال های اخیر گسترش بیشتری پیدا کرده است.

به گفته وی در وضعیت جنگ همه علیه همه، خصوصیاتی در جامعه رشد پیدا می کند که این جنگ را به جنگی تمام عیار تبدیل می کند؛ مثلا در این جنگ، حس شرم از کار خطا به تدریج از بین می رود. در واقع آنقدر در برخی نهادهایی که بناست در حکومت در خدمت مردم باشند، در حق آنان اجحاف و بی عدالتی می شود که به تدریج خوی ستمگری به مردم هم سرایت می کند و موفق ترین ایرانی آن است که با ستمگری بیشتر، اجازه ستم کردن بر خود را ندهد و از بابت ستمگری خویش هم احساس شرم نمی کند، چون احساس می کند نهادهای بالادستی ستم بیشتری بر او می کنند. در چنین وضعیتی است که رقابت برای ستم بر هم در میان جامعه در می گیرد و به جنگ همه علیه همه تبدیل می شود.

در شرایطی که فساد گسترش پیدا می کند، جنگ همه علیه همه، بیشتر می شود و همه می خواهند سهم بیشتری به دست بیاورند و این جنگ همچنان علیه هم و علیه منافع ملی ایرانیان ادامه دارد.

این روزها در ایران همه با هم علیه کارآمدی نظام سیاسی کشور می جنگند! هر گروهی ثابت کند، بخشی از نظام که تحت مدیریت گروه رقیب است، ناکارآمدتر است، به موفقیت رسیده است.