چشم امید دوست‌داران محیط زیست به پرونده جدید تخلفات مالی؛
خطر خود ساخته بیخ گوش بزرگترین دریاچه آب شیرین در غرب کشور
البته این پرونده در نگاه اول ممکن است جدا از مسائل زیست محیطی در احداث پالایشگاه به نظر برسد، اما وقتی به باور عمومی در این خصوص پرونده توجه کنیم، اوضاع فرق خواهد کرد. به این صورت که می‌بینیم بسیاری بر این باورند که احتمالا در زیر مجموعه صندوقی که تخلفات بزرگی در آن رقم خورده، هیچ توجهی به بایسته های زیست محیطی نشده و تضمینی برای آسیب نرسیدن به دریاچه نیست.
در روزهایی که نگرانی دوست داران محیط زیست درباره آینده بزرگترین و زیباترین دریاچه آب شیرین در غرب کشورمان اوج گرفته و تصمیم مسئولان بر اجرای یک پروژه نفتی، آینده ای سیاه برای این دریاچه ترسیم کرده، رسیدگی به یک پرونده جدید تخلفات مالی، این امیدواری را به وجود آورده که همه چیز تغییر کند.
به گزارش «تابناک»، اواخر سال گذشته خبری منتشر شد که برای اهالی مریوان و دوست داران محیط زیست در کشورمان بسیار عجیب بود؛ ساخت نخستین پالایشگاه کوچک (مینی ریفاینری) در غرب کشورمان، در فاصله ای بسیار اندک از دریاچه زیبای زریوار. دریاچه ای که با دایر کردن بخش های تفریحی پیرامون آن در سالهای گذشته، هر ساله پذیرای خیل فراوانی از گردشگران شده و اسم و رسمی میان جاذبه های گردشگری در کشورمان یافته است.
آن گونه که خبر می‌رسید، کلیه فرایندهای قانونی و اداری اجرای این پروژه طی شده بود و اجرای پالایشگاهی با تکنولوژی فرانسوی که می‌تواند به طور همزمان از میعانات گازی، نفت خام و نفتا به عنوان خوراک استفاده کند، امری محتوم و قطعی بود. به گونه ای که فرماندار مریوان محل احداث آن در دشت بیلو عنوان کرده و تامین کننده اعتبار 475 میلیارد تومانی ساخت آن نیز، مشخص شده بود.
همه چیز مشخص بود، الا زمان آغاز این پروژه. موضوعی که به تازگی همزمان با هفته هیات دولت، طی سفر سیدشهاب‌الدین غندالی، مدیرعامل صندوق ذخیره فرهنگیان به منطقه مشخص شد و ایجاد شغل برای حداقل 150 نفر به صورت مستقیم و 450 نفر به صورت غیرمستقیم، نوید بخش آن بود. آن هم در شرایطی که مخالفان احداث پالایشگاه در این محدوده بر این باورند که احداث پالایشگاه در دشت بیلو با توجه به فاصله دو کیلومتری از دریاچه، تهدیدی بسیار بزرگ برای سلامت مردم منطقه، دریاچه زریوار و اکوسیستم وابسته به آن به شمار می‌آید.
تهدیدی آنقدر جدی که می‌طلبد در ارکان پروژه احداث این پالایشگاه بازنگری صورت گرفته و برای دوری جستن از تبعات سنگینی که به همراه خواهد داشت، برنامه ریزی اساسی شود. به ویژه آنکه این دریاچه چیزی بیش از آبگیری زیبا و خواستنی با آب شیرین برای اهالی منطقه و مردمان غرب کشور است و پس از اتفاقاتی که در خصوص کانی بل و سد داریان رخ داد، احداث پالایشگاه در مجاورت این دریاچه معنای متفاوتی دارد.
این در حالی است که فارغ از این مسائل نیز، چنین اقدامی قابل نقد و حتی نکوهش به نظر می‌رسد چراکه می‌دانیم گردشگری از ارکان توسعه کشورمان در افق برنامه ریزی مسئولان است و لازمه رونق آن، مراقبت شدید از جاذبه هایی مانند دریاچه زریوار است. دریاچه ای که در نوع خود در جهان منحصر به فرد است و شاید از این روست که با برخی داستان ها و افسانه های بومی گره خورده.
نکات مهمی که هرچه بر به روز بودن تکنولوژی پالایشگاهی که قرار است در مجاورت آن تاکید کنیم، نخواهد توانست این اطمینان را به وجود آورد که گزندی متوجه این نگین ارزشمند آبی کشورمان نخواهد کرد و به سود سازنده پالایشگاه و فروشنده تکنولوژی آن و به زیان مردم منطقه و محیط زیست کشورمان ختم نخواهد شد. به ویژه آنکه درباره پالایشگاه سخن می‌گوییم، نه یک کارخانه با آلودگی اندک!
این نگرانی ها زمانی تقویت می‌شود که بدانیم سرمایه گذار این پروژه صندوقی است که به تازگی اخبار فراوانی درباره تخلفات بزرگ مالی رقم خورده در آن منتشر شده و حواشی زیادی به دنبال داشته است. از جمله عزل و دستگیری مدیرعاملی که امضای وی پای احداث پالایشگاه کذایی است.
البته این پرونده در نگاه اول ممکن است جدا از مسائل زیست محیطی در احداث پالایشگاه به نظر برسد، اما وقتی به باور عمومی در این خصوص پرونده توجه کنیم، اوضاع فرق خواهد کرد. به این صورت که می‌بینیم بسیاری بر این باورند که احتمالا در زیر مجموعه صندوقی که تخلفات بزرگی در آن رقم خورده، هیچ توجهی به بایسته های زیست محیطی نشده و در نتیجه آن هیچ تضمینی برای آسیب نرسیدن به دریاچه وجود ندارد.
وضعیتی ناامید کننده که از دل آن، امیدواری پر رنگی در می‌آید، زمانی که می‌بینیم جمعی از مدیران صندوق بازداشت شده اند و رسیدگی به اتهاماتشان آغاز شده است. پرونده ای قضایی که به گفته شماری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و دیگر مسئولان، حجم تخلفات ثبت شده در آن بسیار بسیار وسیع است و دوست داران محیط زیست امیدوارند در نتیجه آن، احداث پالایشگاه در همسایگی دریاچه زیبای زریوار کان لم یکن شده و پیش از رقم خوردن اشتباهی جبران ناپذیر، به بوته فراموشی سپرده شود.
ان هم در حالی که می‌شود با سرمایه گذاری بسیار کمتری در این منطقه، زریوار را به قطب بزرگ گردشگری در کشورمان و منطقه تبدیل نمود و کاری کرد که از نعمت خدادادی و استعداد این منطقه به ثروت رسید نه از نفت و محصولات مشابهی که از مسافت های بسیار طولانی قصد دارند به زریوار منتقلش کرده و به قیمت پایان بسیاری از زیبایی ها، پالایشش کنند.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۵
انتشار یافته: ۹
همه این تخلفات نتیجه عدم برخورد با متخلفین و تسامح با آنان است، قوه قضاییه در زمینه برخورد،معرفی و مجازات متخلفان کم کاری می نماید فکر میکنی کی حرف مردمو گوش میکنی!!؟؟ جا قحطهداینهمه بیابون باید زبان زیر گوش دریاچه ۶۰۰ تا شغل چه ارزشی داره واقعا خیلی زیباست ولی دلسوز نداره به زودی نابودش میکنن
پروژه متوقف گردد. مطمئنن در احداث این پالایشگاه نیز مانند تمام فعالیتهای انجام شده هیچ چیزی غیر از پول مد نظر قرار نگرفته سلام برای توسعه و رونق تجاری هر منطقه باید به پتانسیل های آن منطقه توجه کرد. ساخت پالایشگاه و استفاده از نیروی غیربومی برای مردم آن منطقه سودی ندارد بجز تخریب محیط زیست
آخه کدوم آدم عاقلی میاد کنار یک دریاچه پالایشگاه میسازه؟! یعنی اینقدر کمبود جا هست؟! خوبه وسعت خاک ایران اندازه ژاپن یا هنگ کنگ نیست!!!! اول می سازیم بعد مطالعه میکنیم